မူဝါဒေရးရာ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းေရး ဘာလဲ ဘယ္လဲ့္
(မိုးမခအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွ ...)

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔အသစ္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းေတာ့မယ္၊ ဗမာတႏုိင္ငံလံုးက တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ဥကၠ႒ေတြနဲ႔ စည္း႐ံုးေရးအဖဲြ႔ေတြဆီကို ဇန္နဝါရီလ (၂၇) ရက္ေန႔ရက္စြဲနဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးေအာင္ေရႊကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ၫႊန္ၾကားလႊာေပးပို႔ထားတယ္လို႔ သတင္းေတြမွာ ဖတ္ရၾကားရပါတယ္။

အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြနဲ႔ ‘လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသ’ံ ေမးျမန္းခန္းမွာ ဦးခင္ေမာင္ေဆြက “ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ား အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းေရးမွာ ေအာက္ေျခက ေရြးခ်ယ္ၿပီး ႐ံုးခ်ဳပ္ကို ေပးပို႔ရမွာျဖစ္ တယ္” လို႔ဆိုပါတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာႀကိဳဆိုရမယ့္ ဒီသတင္းမွာ မရွင္းလင္းတဲ့ ဝိဝါဒ ကြဲစရာ အခ်ဳိ႕အခ်က္ကေလးေတြ ပါရွိလို႔ေနတာ သတိထားမိလိုက္ပါတယ္။

ပထမဦးဆံုး သတိထားမိတာက ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္အသစ္မ်ား ေရြးခ်ယ္ရာမွာ လိုက္နာရမယ့္ စည္းကမ္းေတြပါ။ ေရြးခ်ယ္ေရးမႈ (၅) ခ်က္ကို အေျခခံမယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြရွင္းျပတာ က ...

“ပထမအခ်က္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးန႔ဲ ပတ္သက္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိရမယ္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အ ေပၚမွာ သစၥာရွိရမယ္၊ တတိယအခ်က္ကေတာ့ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ မကင္းကြာဘဲ တဆက္တ စပ္တည္းရွိေနသူေတြ ျဖစ္ရမယ္။ စတုတၳအခ်က္ကေတာ့ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္က ကိုင္စြဲထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ ေတြနဲ႔ သေဘာတူညီမႈရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္ရမယ္။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ နံပါတ္ (၅) ကေတာ့ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားအရ အေရးယူ အျပစ္ေပးထားသူေတြ မျဖစ္ေစရဆိုၿပီးေတာ့ အဲဒီမူ (၅) ခ်က္နဲ႔ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ ေရြးခ်ယ္သြားမွာျဖစ္တယ္” တဲ့။
“ဦးခင္ေမာင္ေဆြရဲ႕အေျပာအရဆိုရင္ ပါတီညီလာခံကိုယ္စား ပါတီရဲ႕မူဝါဒေရးရာကို အဓိကတာဝန္ယူရတဲ့ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔အစား ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ရဲ႕ ခ်မွတ္ေပးတဲ့ မူဝါဒကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ့္ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဆိုရင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနပါၿပီ”

ဒီေနရာမွာ နံပါတ္ (၃) အခ်က္ျဖစ္တဲ့ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ မကင္းကြာဘဲ တဆက္တစပ္တည္း ရွိေနသူေတြ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာရယ္၊ နံပါတ္ (၅) ျဖစ္တဲ့ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားအရ အေရးယူအျပစ္ ေပးထားသူေတြ မျဖစ္ေစရ ဆိုတာကို ဘယ္လိုလူမ်ဳိးေတြကို ရည္ရြယ္တယ္ဆိုတာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္က ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ၫႊန္ၾကားသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းေရးအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားရဲ႕ တာဝန္နဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အသစ္ပဲဖြဲ႔ဖြဲ႔ တိုးခ်ဲ႕တာပဲလုပ္လုပ္ အဓိကအခ်က္က ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘယ္ လိုတာဝန္ေတြေပးၿပီး ဘာေတြကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ျပဳမယ္ ဆိုတာပါ။

ဒီေနရာမွာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ ရွင္းျပတာက “ဒီလိုရွိတယ္ခင္ဗ် ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗဟိုအ လုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ေအာက္မွာ ဗဟိုလုပ္ငန္းအဖြဲ႔ဆိုတာရွိမွာပါ၊ အဲ ဗဟိုလုပ္ငန္းအဖြဲ႔ေအာက္မွာမွ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ေတြရွိပါလိမ့္မယ္။ အဲေတာ့ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဆိုတဲ့ဟာက ခုနက ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဗဟိုလုပ္ငန္း အဖြဲ႔ေကာ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ေကာ အပါအဝင္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗဟိုဦးစီးလို႔ သက္မွတ္ပါတယ္” တဲ့။ ဒီရွင္းလင္းခ်က္က အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စတင္တည္ေထာင္စဥ္ကရွိခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ခ်ုဳပ္ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ မတူျခား နားေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

နဂိုဖြဲ႔စည္းပံုမွာ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားဟာ တဦးခ်င္းအေနျဖင့္ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္းမ်ားကို တာဝန္ခံရတဲ့ စည္း႐ံုးေရး တာဝန္ခံမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို မိမိတာဝန္က်ရာ ေဒသမ်ားမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ၾကရေပမယ့္ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔အေနကေတာ့ျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုက ေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ လုပ္ငန္းလမ္းစဥ္ မူဝါဒမ်ားကို ခ်မွတ္ရျခင္းနဲ႔ ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူဝါဒကို ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္မႈမ်ား ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ျခင္းရွိမရွိ ေစာင့္ၾကပ္ရတဲ့ တာဝန္ ေတြကို ပါတီညီလာခံမရွိခင္ ၾကားကာလမွာ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ရပါတယ္။ ပါတီညီလာခံက ေရြးခ်ယ္တင္ ေျမာက္ျခင္းခံရတဲ့ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားအေနနဲ႔ (ယေန႔ကာလ ပါတီညီလာခံမရွိခင္ ၾကားကာလမွာ အျမဴေတ ပါတီဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားအေနနဲ႔) ၄င္းတို႔ထဲကမွ သင့္ေတာ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ ၿပီး ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းေပးရျခင္းဟာလည္း ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ရဲ႕တာဝန္တခုပါ။

ဦးခင္ေမာင္ေဆြရဲ႕အေျပာအရဆိုရင္ ပါတီညီလာခံကိုယ္စား ပါတီရဲ႕မူဝါဒေရးရာကို အဓိကတာဝန္ယူရတဲ့ ဗဟို ဦးစီးအဖြဲ႔အစား ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ရဲ႕ ခ်မွတ္ေပးတဲ့ မူဝါဒကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ့္ ဗဟိုဦးစီး အဖြဲ႔ဆိုရင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနပါၿပီ။


အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စတင္တည္ေထာင္စဥ္ကရွိခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဖြဲ႔စည္းပံုအရ မူဝါဒေရးရာ အထက္ ေအာက္စီးဆင္းမႈကို ဥပမာျပရွင္းရရင္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ဂႏၵီခန္းမေၾကညာစာတမ္းနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကရာမွာ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ဝင္ ဦးခ်မ္းေအး တင္သြင္းတဲ့ (နအဖရဲ႕၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုပါ အစိုးရ ဝန္ႀကီးေနရာ ခြဲေဝမႈနဲ႔ ဘာမွမျခားတဲ့) အေလ်ာ့ေပးေစ့စပ္ေရးမူဟာ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ရဲ႕ မူဝါဒအျဖစ္ မဲခြဲအတည္ျပဳခဲ့ၾကေပမယ့္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔က ဒီမူဝါဒကို ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔အစည္းအေဝးမွာ တင္သြင္း မဲခြဲခဲ့တဲ့အခါ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔က လက္မခံဘဲပယ္ခ်ခဲ့တာ ေတြ႔ရမွာပါ။

အခု အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ ရွင္းျပတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ရဲ႕ အ ထက္မွာ ဘယ္သူမွမရွိ ဆိုတဲ့အေနကို ေရာက္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ကစၿပီး ရွိေနခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဖြဲ႔စည္း ပံုစံနဲ႔ ဘာမွမျခားသလို ဒီလို ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈပုံစံနဲ႔ ဘာမွထူးျခားတဲ့ေအာင္ျမင္မႈ ေလာက္ေလာက္လားလား ရရွိ လာစရာမရွိဘူးဆိုတာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့သမိုင္းကလည္း အထင္အရွားျပၿပီးသားပါ။ အဝိုင္းပတ္ေျပးတဲ့ ေျပးပြဲ တခုလိုမ်ဳိး လိုရာမေရာက္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈဆိုတာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မမည္ပါဘူး။

ေအာက္ေျခအဖြဲ႔ဝင္မ်ားရဲ႕ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းေရး တိုက္တြန္းေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားဟာ ဒီလို ေဗာင္း ေတာ္ညိတ္ ခိုင္းတာလုပ္မယ့္ အဖြဲ႔မ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ မူဝါဒေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဦးေဆာင္ႏုိင္မယ့္အဖြဲ႔မ်ဳိးပါ။

ဗဟိုလုပ္ငန္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ပက္သက္ရင္လည္း အမွန္တကယ္က ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ရဲ႕အထက္က အဖြဲ႔အစည္းမဟုတ္ ဘဲ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔အတြက္ လုပ္ငန္းအေထာက္အကူျပဳအဖြဲ႔မ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ ရွင္းလင္းျပခဲ့တဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ယခုဖြဲ႔စည္းမႈက ႏုိင္ငံေရးပါတီတခုရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုန႔ဲမတူဘဲ ဝန္ထမ္း႐ုံးဌာနတခုရဲ႕ အထက္ေအာက္စီးဆင္းမႈပုံသ႑ာန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ကာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ဖြဲ႔စည္းပံု အ ေျပာင္းအလဲရွိမရွိဆိုတာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအတြက္ ေမးစရာကိစၥတရပ္ ျဖစ္လို႔လာေန ပါၿပီ။

ေနာက္ၿပီး ဗဟိုဦးစီးအစည္းအေဝးေခၚယူေရးကာလ သတ္မွတ္ခ်က္မွာလည္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ဦး ခင္ေမာင္ေဆြ အဆိုအရ “အခါအားေလ်ာ္စြာ ဒီဗဟိုဦးစီးေတြရဲ႕ တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္၊ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေရွ႕အလားအလာေတြကို အဲ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ေတြ႔ဆံုပြဲေတြလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခါ အားေလ်ာ္စြာ ေရွ႕ဆိုရင္ေတာ့ က်င္းပသြားဖို႔ရွိပါတယ္” ဆိုေတာ့ကာ ဒီဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ရဲ႕ အစည္းအေဝးေတြကို ဘယ္သူက ေခၚယူခြင့္ရွိတာလဲ၊ ဘယ္လိုေခၚယူမွာလဲ ဆိုတာလည္း စိတ္ဝင္စားစရာပါ။

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စတင္တည္ေထာင္စဥ္ကထားခဲ့တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ရပ္တည္ခ်က္၊ မူဝါဒသေဘာ ထားမ်ား မေပ်ာက္မပ်က္ဘဲ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးဆီ အေရာက္သြားဖို႔ ယခုဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ လာလတၱံ႔ ေသာ ဗဟိုဦးစီးေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဦးေဆာင္ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကမွ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူကမဲေပး ၿပီး ေရြးခ်ယ္ထားရက်ဳိးနပ္မွာပါ။

ပါတီအေပၚသစၥာရွိမႈနဲ႔ ျပည္သူအေပၚသစၥာရွိမႈ ထပ္တူက်ဖို႔အေရးက အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အေရး ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအားလံုး စဥ္းစာၾကဖို႔ပါ။

အပစ္ရပ္ မြန္ျပည္သစ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕ေရး လက္မခံ
31 January 2010


အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဟာ စစ္အစိုးရ တိုက္တြန္းထားတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းေရးကို လက္မခံဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ၂၀ဝ၈ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံစည္းမ်ဥ္း ဥပေဒထဲက တခ်ဳိ႕အခ်က္အလက္ေတြကို ျပင္ဆင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီး ႏိုင္ေထာမြန္က ၆၃ ႀကိမ္ေျမာက္ မြန္အမ်ဳိးသားေန႔ အခမ္းအနားမွာ ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းစုံကုိ ထိုင္းအေျခစိုက္ သတင္းေထာက္ ႏိုင္ကြန္းအိန္က တင္ျပေပးထားပါတယ္။

နယ္ျခားေစာင့္ တပ္ဖြဲ႕အသြင္ကို လက္မခံတဲ့ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႕ေတြဟာ တူညီတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ရွိေနၾကတယ္လို႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီး ႏိုင္ေထာမြန္က ဗြီအိုေအကို အခုလို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

“က်ေနာ္တို႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတဲ့ အဖြဲ႕ေတြၾကားမွာ တူညီတဲ့ ဒီနယ္ျခားတပ္ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္သူ႕စစ္ဖြဲ႕ဖို႔ ေျပာလာတဲ့အေပၚမွာ က်ေနာ္တို႔အျမင္ေပါ့ေလ၊ တူညီတဲ့ မူေတြကို ခ်ဳပ္ၿပီးေျပာရင္ေတာ့ နံပါတ္ ၁၊ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု တခုတည္းမွာ လူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ အစိုးရရဲ႕ေအာက္မွာ တပ္မေတာ္တခုတည္း ရွိရမယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ မူအားျဖင့္ လက္ခံတယ္။

“နံပါတ္ ၂၊ အဲဒီ ရွိေနတဲ့ သူတို႔ လူမ်ဳိးစု တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ တပ္အသီးသီးကလည္း မိမိတို႔ရဲ႕ ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ ဒါမွမဟုတ္ ေဒသအစိုးရရဲ႕ ကြပ္ကဲမႈေအာက္မွာ ရွိရမယ္။ အဲဒီအေျခခံမူ ၂ ခုကို က်ေနာ္တို႔ ခ်ဳပ္ၿပီးေျပာရင္ တူညီၾကတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ အဲဒီအျမင္ကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ပါတီ အေနနဲ႔ ဒါ မူအေနနဲ႔ေတာ့ လက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕ ေျပလည္ေအာင္ေတာ့ အခ်င္းခ်င္း အားလံုးညႇိႏႈိင္းဖို႔ လိုမွာေပါ့။”

မြန္ျပည္သစ္ပါတီဟာ စစ္အစိုးရ တိုက္တြန္းထားတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းေရးကို လက္မခံဘူးလို႔ ဥကၠ႒ႀကီး ႏိုင္ေထာမြန္က အခုလို ဆိုပါတယ္။

“တဘက္ကလည္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားတပ္ေတြကိုလည္း အသြင္ေျပာင္းဖို႔ အဲဒီလိုလုပ္ေနတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ က်ေနာ္တို႔ပါတီ အျမင္ကလည္း ထင္ထင္ရွားရွား ျပန္ၾကားၿပီးေတာ့ ေျပာထားၿပီးသား ျဖစ္တယ္။ ေလာေလာဆယ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႕ဖို႔လည္း လူထုေတြရဲ႕ အျမင္အရ လက္မခံႏိုင္ေသးဘူး။ အဲဒီအေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနေတာ့ တဘက္က စစ္အစိုးရက က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္အေပၚေပါ့၊ လက္မခံႏိုင္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ အေပၚမွာ သူတို႔လည္း သေဘာမတိုက္ဆိုင္ေတာ့ အဲဒီအေပၚမွာ သူတို႔က ဘယ္လိုလႈပ္ရွားလာမလဲဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔က တဘက္က သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာေပါ့။”

လက္ရွိအေျခအေနမွာ မြန္ျပည္သစ္ပါတီနဲ႔ စစ္အစိုးရအၾကား ဆက္ဆံေရး အပိုင္းေတြမွာ ေအးစက္မႈ ရွိလာသလို မြန္ျပည္သစ္ပါတီ အေနနဲ႔ ၂၀ဝ၈ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံစည္းမ်ဥ္း ဥပေဒထဲက တခ်ဳိ႕ အခ်က္အလက္ေတြကို မျပင္ရင္ လက္မခံႏိုင္ဘူးလို႔ ဥကၠ႒ႀကီး ႏိုင္ေထာမြန္က အခုလို ေျပာပါတယ္။

“က်ေနာ္တုိ႔က အပစ္အခတ္ ရပ္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ အေျဖရွာခ်င္တယ္။ ဒီကေန႔ က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကလည္း ဒီမိုကေရစီ အေရးေရာ၊ တိုင္းရင္းသား အေရးေရာ ေျပလည္ေအာင္ အေကာင္းဆံုးနည္းက ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ညႇိႏႈိင္းၿပီး အေျဖရွာေရးပဲလို႔ က်ေနာ္တို႔ ျမင္တယ္။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ထိလည္း အခ်ိန္က ရွိေနေသးတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ အဲဒီအျမင္နဲ႔ပဲ က်ေနာ္တုိ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ ျဖစ္ေပၚေရးအတြက္ ႀကိဳးစားေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

“တခ်ိန္တည္းမွာ စစ္အစိုးရကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ၂၀ဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို အေျခခံၿပီးေတာ့ ႀကိဳးပမ္းေနတယ္။ ၂၀ဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကိုလည္း သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အခ်က္ေတြကို မျပင္ရင္ က်ေနာ္တို႔ လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အျမင္က ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ အေျခအေနက အဲဒီလို ရွိေနသည့္တိုင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျဖစ္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပႆနာေရာ၊ က်ေနာ္တုိ႔ တိုင္းရင္းသား ျပႆနာေရာ ေျပလည္မွာျဖစ္လို႔ အဲဒီျဖစ္ေရးအတြက္အေပၚ ဆက္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ တင္ျပေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။”

မြန္ျပည္သစ္ပါတီကေန ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ ၆၃ ႀကိမ္ေျမာက္ မြန္အမ်ဳိးသားေန႔ အခမ္းအနားကို ထိုင္း၊ ျမန္မာ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ဘုရားသံုးဆူၿမိဳ႕နယ္ ဂ်ပန္ေရတြင္းေက်းရြာမွာ ဇန္နဝါရီလ ၃၀ ရက္ေန႔ နံနက္မွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ မြန္အမ်ဳိးသား တပ္မေတာ္ရဲ႕ စစ္ေရးျပ အခမ္းအနားေတြနဲ႔ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခမ္းအနားကို ျပည္တြင္းျပည္ပက မြန္ျပည္သူေတြ အမ်ားအျပား တက္ေရာက္ခဲ့သလို ဘုရားသံုးဆူၿမိဳ႕က ေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြလည္း တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

မြန္အမ်ဳိးသားေန႔ဟာ သံမလကုမၼာနဲ႔ ဝိမလကုမၼာ မင္းသားႏွစ္ပါး ဟံသာဝတီ မြန္ေနျပည္ေတာ္ကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပို႔တြဲလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔ကို အစြဲျပဳၿပီး သတ္မွတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္တုန္းကလို ျပန္ျဖစ္ႏိုင္သလား
ဗိုလ္သန္းေရႊက ဒီႏွစ္ထဲမွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ့္အေၾကာင္း ထပ္ေျပာျပန္တယ္။ သူတို႔ေရြးေကာက္ပြဲ မလုပ္လို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားေနရင္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ပိုခ်ဥ္ပတ္ျဖစ္လာမယ္။ ႏိုင္ငံတကာဗိုလ္ပံုအလယ္မွာ သူတို႔ပံုရိပ္ကို နည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုေကာင္းလာေစမလားလို႔။ ေနာက္ၿပီး ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျပည္တြင္းျပည္ပက ဗမာျပည္သားေတြထဲမွာ သူတို႔ကို ေထာက္ခံတဲ့သူေတြ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မယ္။ တနည္း အရပ္ဝတ္အလိုေတာ္ရိေတြ ထပ္ေမြးႏိုင္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမား ႀကီးငယ္၊ ေဟာင္းသစ္၊ ပညာတတ္၊ လူမ်ိဳးစု၊ အလႊာအသီးသီးထဲမွာ သူတို႔အလိုေတာ္ရိ၊ ဒါမွမဟုတ္ မဆန္႔က်င္ရဲသူေတြ ထြက္လာမွာ ေသခ်ာတယ္။ အနည္းဆံုး သူတို႔ေထာက္လွမ္းေရးအတြက္ ဘီလူးစည္းလူစည္း ကြဲသြားတာေပါ့။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ယူနီေဖာင္းဝတ္နဲ႔ အာဏာယူထားခဲ့တဲ့ေနာက္ အရပ္ဝတ္ေတြကို ကက္ဘိနက္ထဲမွာ ထည့္မလို႔လုပ္တဲ့ နအဖရဲ႕ ဒီေျခလွမ္းမွာ အခု သူတို႔အတြက္ အႀကီးမားဆံုး အတားအဆီးႀကီးတခုကို ႀကဳံေတြ႔ေနရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္းပဲ။ ဒီတပြဲဟာ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္းနဲ႔ နအဖရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒတို႔ က်ားနဲ႔ ဆင္ လယ္ျပင္မွာေတြ႔တဲ့ ပြဲလို႔ဆိုရင္ မမွားဘူး။ ဒီပြဲေကာင္းကို ကမၻာကေရာ ဗမာျပည္ကပါ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး အေျခအေနက ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ ေလွ်ာ့ေပးလို႔မရဘူး။

ဒီလိုအေျခအေနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပည္တြင္းမွာ ေရးခြင့္(နည္းနည္းပါးပါး)ရထားတဲ့ “ကေလာင္ရွင္”ေတြက ကိုယ့္အျမင္ေတြ ကိုယ္ေရးၾက၊ “ဆရာလုပ္ၾက”တာေတြ ေတြ႔ေနရတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စာအမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုပါေတာ့။ စစ္နဲ႔ေတာ္လွန္ေရးကို မွီဖူးသူေတြက ပံုစံတမ်ိဳးနဲ႔ ေရးတယ္။ တခါ ဖဆပလေခတ္ မွီလိုက္သူေတြကလည္း သူတို႔ပံုစံနဲ႔ သူတို႔ေရးၾကသလို မဆလေခတ္ကို မွီလိုက္သူေတြကတမ်ိဳး၊ နဝတ-နအဖေခတ္ကို မွီသူေတြကတမ်ိဳး၊ ကိုယ္သန္ရာသန္ရာ ႐ႈေဒါင့္ကေန ေရးၾကတယ္။ သူတို႔ ဘယ္လိုပဲေရးေရး၊ အားလံုးမွာ တူညီေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုကေတာ့ ဒီ ၂ဝ၁ဝ မွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ နအဖတို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ၾကမလား၊ ဘာျဖစ္မလဲ ဆိုတာပဲ။ ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ ေမာ္ကြန္းတိုက္ထဲက အခ်က္အလက္ေတြ၊ အမွတ္အသားေတြကိုေတာင္ ဗန္းတင္လာတာလည္း ေတြ႔ရတယ္။

ဒီအထဲမွာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တုန္းကလို တေၾကာ့ျပန္ျဖစ္မလား ဆိုတဲ့အထိ ေျပာေနၾကတာဟာ စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။ သူတို႔ဒီလို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေျပာတယ္ဆိုေတာ့ ဓမၼတာပဲ။ အဲဒီတုန္းက အာဏာရ ဖဆပလ-ဆို႐ွယ္လစ္နဲ႔ ဗကပတို႔ ပါလာေတာ့တယ္။ တဆက္ထဲမွာ ဘာေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာလဲ သံုးသပ္ရေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ထုတ္သူတဦးျဖစ္တဲ့ နအဖဆီက ေ႐ွ႕ေနပါဝါရထားတဲ့ ေမာင္စူးစမ္းက ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျပည္တြင္းစစ္ဟာ လြတ္လပ္ေရးအတုလား၊ အစစ္လား ျငင္းရင္း ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တာလို အခုလည္း ဒီမိုကေရစီအစစ္လား၊ အတုလားျငင္းရင္း ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီး ျပန္ေတာက္လာဦးမလားလို႔ ျပႆနာေဖာ္ေနတယ္။ ဒါ သူေရးေနက်၊ လုပ္ေနက်အတိုင္း ေရးတာ၊ လုပ္တာပဲ။ သိမွီသူမမ်ားေတာ့တဲ့ ကိစၥကို ႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြးျဖစ္ေအာင္ လုပ္၊ ၿပီးေတာ့ သူလိုရာ ဆြဲသြားတာဟာ သူ႔လုပ္ထံုးလုပ္နည္းလို႔ေတာင္ ေျပာႏိုင္တယ္။

အရင္တုန္းက ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္တာဟာ လြတ္လပ္ေရးစစ္မစစ္ ျငင္းၾကလို႔၊ ျငင္းရာကေန ထျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဖဆပလ ကြန္ျမဴနစ္ညီညြတ္ေရး “ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ”အတြက္ အျပန္အလွန္ ညိႇႏိႈင္းေနတာကို ဖဆပလ-ဆို႐ွယ္လစ္ေတြက တဖက္သတ္ ဖ်က္သိမ္း၊ အလစ္အငိုက္ယူၿပီး တျပည္လံုးမွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဖမ္းပြဲႀကီးလုပ္လို႔႔ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္တာပဲ။ ဒီမိုကေရစီသာ တကယ္တမ္း႐ွိရင္ လြတ္လပ္ေရးစစ္မစစ္ ဆိုတာကို အေတာမသတ္ မၿပီးမခ်င္း ျငင္းေနလို႔ရတယ္။ မွားေနတဲ့ဘက္က ျပင္ဖို႔ပဲ႐ွိတယ္။ ဘယ္သူမွ ဒါေလာက္နဲ႔ ထၿပီး စစ္တိုက္မွာမဟုတ္ဘူး။

လက္ေတြ႔ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ႏွိပ္ကြပ္တာမ႐ွိပဲနဲ႔ေတာ့ ဗကပက ျပန္မတိုက္ဘူး။ ႐ွစ္ေလးလံုးေနာက္ပိုင္း ေတာခိုတဲ့လူေတြ ေသာင္းဂဏန္း၊ သိန္းဂဏန္း ႐ွိတယ္။ သူတို႔ဟာ နဝတစစ္အစိုးရ ဗိုလ္ေစာေမာင္တို႔နဲ႔ အယူအဆ ျငင္းၾကရာကေန ေတာခိုလာတာလား။ စစ္အာဏာရွင္က လမ္းမေပၚမေ႐ွာင္ ပစ္သတ္၊ ရပ္တကာ လမ္းတကာ ေဖြလွန္ဖမ္းဆီးေနလို႔သာ ေတာခိုကုန္ၾကတာမဟုတ္ဘူးလား။ စစ္အစိုးရနဲ႔ လူလိုစကားေျပာခြင့္၊ ကြဲလြဲခြင့္ရေနလို႔ကေတာ့ ဘယ္သူမွ ဒီဒုကၡကို မ႐ွာတာ ေသခ်ာတယ္။

အခုလည္း ဒီမိုကေရစီစစ္မစစ္ ျငင္းရာကေန ျပည္တြင္းစစ္မီး ထေတာက္မယ္လို႔ေျပာတာဟာ အတိုက္အခံေတြ၊ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေပၚ အျပစ္ႀကိဳတင္ပံုခ်ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ဆြဲခ်ပုလိပ္လို နအဖေၾကာင့္ ျဖစ္လာမယ့္ ကိစၥဆိုးေတြအတြက္ တရားခံ႐ွာေပးေနတာဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။

တကယ္က ဒီေန႔အေျခအေနမွာ ေရြးေကာက္ပြဲတခု မလုပ္မီ အာဏာရစစ္အစိုးရနဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တို႔အၾကား ေဆြးေႏြးတာကို အရင္လုပ္ရမွာျဖစ္တယ္။ တကယ္တမ္းသာ နအဖက ဒီလိုေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို ေလးေလးနက္နက္ စတင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ အသံၾကားလိုက္တာနဲ႔ပဲ ျပည္သူေတြဟာ ႐ႊင္လန္းအားတက္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ တိမ္မည္းေတြၾကားက ေနအပိုင္းအစေလးကို ျမင္လိုက္ရသလိုျဖစ္မွာ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ နအဖဟာ ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ခိုင္းတယ္ဆိုတာလုပ္ၿပီး “သို႔ေလာ-သို႔ေလာ”ေတြပဲ တမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳး ဖန္တီးေနတယ္။

ဒါနဲ႔တဆက္ထဲ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ပက္ပက္စက္စက္ လုပ္ေနတဲ့ ကိစၥတခုကေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲခ်ဳပ္ကို ကြဲေအာင္လုပ္ေနတာပဲ။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲခ်ဳပ္ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြအခ်င္းခ်င္း စကားမေျပာႏိုင္ျဖစ္ေနၿပီဆိုတဲ့ မဟုတ္တန္းတရားေတြကို ျပည္ပမီဒီယာထဲ ပါေအာင္ လုပ္တာေတြေတာင္႐ွိတယ္။ ေအာက္ေျခေတြထဲမွာ သပ္လွ်ဳိတယ္၊ ေျခထိုးတယ္။ အယူအဆေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚေပါက္ေနခ်ိန္မွာ စီအီးစီစံုညီေတြ႔ခြင့္မေပးပဲ ထားတယ္။ ဒီေန႔လို ျပည္တြင္းျပည္ပအေျခအေနမွာ ပါတီတခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ အခ်င္းခ်င္း မျပတ္ေတြ႔ဆံုညိႇႏိႈင္းေနဖို႔ လိုတယ္။ မေတြ႔ရတာၾကာရင္ ကိစၥေသးေတြဟာ အစိုင္အခဲေတြ ျဖစ္လာတတ္တယ္ဆိုတာ လူတိုင္းအသိပဲ။ နအဖဟာ ဒီလိုလုပ္ရပ္ကို ေကာလာဟာလယႏၱရားႀကီးနဲ႔ ေပါင္းစပ္ေပးထားတယ္။ သူတို႔လုပ္ရပ္ေတြကို ေထာက္ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲခ်ဳပ္ကို ေရေႏွာက္ငါးဖမ္း လုပ္လာႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္႐ွိေနတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရတယ္။

တကယ္က နအဖအေနနဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲခ်ဳပ္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာတာမလုပ္ပဲ ေရြးေကာက္ပြဲကို အတင္းလုပ္၊ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ အစိုးရတခု ဖြဲ႔၊ ေနာက္ၿပီး အဲဒီအတြက္ အတားအဆီးလို႕ ထင္တာမွန္သမွ်ကို ေျဖရွင္း၊ ဖယ္႐ွား စတာေတြလုပ္လာရင္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တုန္းက အေျခအေနမ်ိဳးကို ေရာက္သြားႏိုင္စရာ အလားအလာေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။ ဒီေန႔ ဗမာႏိုင္ငံမွာ အပူတျပင္း ေျဖရွင္းဖို႔လိုေနတာက အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ျပႆနာျဖစ္တယ္။ နအဖစစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ထိန္းသိမ္းဆက္ခံမယ့္လူ ေဖာ္ထုတ္ေရးမဟုတ္ဘူး။ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးမ႐ွိဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြ မ်ိဳးဆက္အလႊဲအေျပာင္းလုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးဆက္ပဲ ေပၚထြက္လာမွာပဲ။

x x x x x

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း

ေျပာျပစရာေတြလဲ တပုံႀကီးရိွေသးတယ္ အမွတ္ ၃ဝ၃
အေမရိကန္ သမၼတသုိ႔ မင္းတုန္းမင္း ေပးပုိ႔ေသာစာ
၂တုိင္း ၂ျပည္ ရာဇမဟာမိတ္ျဖစ္ၾကရလွ်င္။ သားေတာ္အစည္ ေျမးေတာ္အဆက္။ ျမစ္ေတာ္အညြန္႔ အဓြန္႔ရွည္စြာ ကုန္သည္ ဆင္းရဲသား ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတုိ႔ အက်ဳိးမ်ားစြာ ရိွမည္ကုိ သေဘာထား၍ - - ”

ေသာတရွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစ ရွင္၊ မာေအး ခ်စ္တဲ့ ေသာတရွင္ေတြ ဂီတ ဝါသနာရွင္ေတြ အားလံုး မာေအးရဲ႕အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာၾကပါေစ လို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ေသာတရွင္တုိ႔ေရ - စာဆုိေတာ္ မိဖုရား လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္ ရာဇ၀င္ ေနာက္ေၾကာင္း စုေဆာင္း ေျပာခ့ဲတာ အေတာ္စုံပါၿပီ။ ျပန္ေကာက္ၾကည့္ရင္ လိႈင္မင္းသမီးကုိ သကၠရာဇ္ ၁၁၉၅ ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားတယ္၊ သာယာ၀တီ ေရႊဘုိမင္းနဲ႔ စာဆုိ အေနာက္နန္းမေတာ္ မျမကေလးတုိ႔ရဲ႕ တဦးတည္းေသာ ခ်စ္မၿငီးတ့ဲ သမီး၊ ငယ္မည္က မဖြားႀကီးပါ တ့ဲ။ အသက္ ၄ ႏွစ္မွာ လိႈင္ၿမိဳ႕စား သနားခံရတာေၾကာင့္ ‘လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္’ မည္တြင္လာတယ္။ သကၠရာဇ္ ၁၂၀၂ ခုႏွစ္မွာ ခမည္းေတာ္ ဘုရင္ ‘ရာဇဘိေသက’ ဗုဒၶာ ဘိသိတ္ခံတ့ဲအခါ ‘သီရိသုျမတ္စြာ ရတနာေဒ၀ီ’ ဘဲြ႔ ခ်ည္ေပးခ့ဲတယ္။ သူ႔မယ္ေတာ္ မျမကေလး ရာဇ၀တ္ေဘးသင့္လုိ႔ မိတဆုိးေလး ျဖစ္တ့ဲအခါ အသက္ ၁၂ ႏွစ္နဲ႔ အထီးက်န္ခ့ဲရွာပါတယ္။ မင္းတုန္းမင္းသား မိဖုရားက သနားပုိက္ေထြး ရင္ေသြးပမာ လမ္းအျပေကာင္းတာနဲ႔ ကဗ်ာလကၤာ နန္းတြင္းဇာတ္ေတာ္မဟာ - ပန္တ်ာဂီတ သူ႔မယ္ေတာ္လုိ ဗီဇ ျပႏုိင္ခ့ဲတ့ဲ အလွပင္တုိင္စံ တပါးလုိ႔ ေက်ာ္ၾကားလာပါတယ္။ သကၠရာဇ္ ၁၂၁၄ ခုမွာေတာ့ ေမြးစားဖခင္ ဘုရင္ မင္းတုန္း နန္းတက္ခ့ဲၿပီး တႏွစ္ေလာက္မွာ ညီေတာ္ နန္းလ်ာ ကေနာင္မင္းသားနဲ႔ စုလ်ားရစ္ပတ္ အိမ္ေရွ႕မိဖုရားအရာ ႏွင္းအပ္ခ့ဲပါတယ္။ သည္အခါ ခ်စ္ရသူဘက္က ေ၀ဒနာခံစားရရွာလုိ႔ ကေနာင္ကုိ ေခ်ာ့ဖုိ႔ရာ သေဘာလယ္ေစတယ္ ဆုိတ့ဲ ‘ေဘာလယ္’သီခ်င္း ေရးဆက္သြင္းပါတယ္။ ‘ကိႏၷရာေခ်ာင္းျခား’ ‘ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ပတ္ပ်ဳိး’ မ်ားနဲ႔ ကဗၺည္းတင္ လြမ္း ရင္ကုိေလွ်ာ့ ေရႊလည္ေမာ့ေမာ့ ေနခ့ဲေတာ့တာ ၁၂၂၈ ခုႏွစ္ အိမ္ေရွ႕မင္း နတ္ထီးစံသည္ အထိပါပဲ။ ဒီေနာက္ေတာ့ တပုဒ္မွ မွတ္တမ္းစာရင္းမွာ မေတြ႔ရေတာ့ပါဘူးတ့ဲေလ။ ၁၂၃၇ ခုႏွစ္မွ အရွင္မ ခႏၶာစဲရွာတာ ဆုိေတာ့ ၄၂ ႏွစ္ပဲ ရိွေသးပါလား လုိ႔ သနားလုိက္တာ၊ အင္း - ဒါလဲ ကံဖယ္တာေပါ့ လုိ႔ သက္သာေအာင္ ျပန္ေတြးမိေသးတယ္ ေသာတရွင္တုိ႔ရဲ႕။ လိႈင္ထိပ္တင္ရဲ႕ ေမြးသမိခင္နဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္တုိ႔ဟာ သူမ်ားလက္ခ်က္နဲ႔ အသက္ထြက္ခ့ဲၾကတာ မဟုတ္လား။ တကယ္လုိ႔မ်ား ေနာက္ သုံးေလးႏွစ္ ဆက္ၿပီး အသက္ရွည္ဦးမယ္ ဆုိရင္ ၁၂၄၀ ခုႏွစ္ သီေပါမင္း နန္းတက္စက မင္းညီမင္းသား မင္းေသြးမ်ား ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ၾကတ့ဲ ကိစၥမွာ သားေတာ္သည္းျခား ထန္းတပင္ မင္းသား ပါသြားရွာလုိ႔ ရင္ဆုိ႔ရဦးမွာ။ သူကုိယ္တုိင္လဲ ဒီအထဲ ပါသြားႏုိင္ေသးတာမုိ႔ ကံဖယ္တာလုိ႔ ေျပာခ်င္တာေလ။ ဒီအျဖစ္ေတြက သံေ၀ဂ ရစရာလုိ႔ ညည္းခ်င္ပါတယ္။




ေဖာ္မမီွ။ ေဇာ္ဂီလိႈက္ေမြ႔တ့ဲ ၿမိဳင္ေျမ႕ညာေၾကာ့ ဖန္ႏွစ္ေရ ဆံက်စ္ကယ္ ရမန္ေခြႏွင့္ ႀကံေလေလ သံေ၀ရပါဘိ ေတာခခ်င္ေပါ့။ ။

ဘယ္စာဆုိ ေရးခ့ဲမွန္း မသိေပမယ့္ ကုိယ္နဲ႔ စိတ္အထာမက်တ့ဲအခါ သံေ၀ဂ ကဗ်ာ ရြတ္ဖုိ႔ရာ သိမ္းထားတာေလးပါ။ ၀ါသနာက ႀကီးေတာ့ မညည္းလဲ မေနႏုိင္ဘူး ရွင့္။ ကုိယ့္စိတ္ကူးထဲမွာ ထူးတယ္လုိ႔ ထင္ရင္လဲ ခ်စ္ေဆြတုိ႔ကုိ ျပန္ေျပာဖုိ႔ ဟန္တျပင္ျပင္ ကုိယ္လုိပဲ သိေစခ်င္ ျဖစ္မိတယ္ရွင္။

တေလာက စပရင္းဖီးလ္ ၿမိဳ႕က ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္ေက်ာင္း ကထိန္အလွဴ သြားရင္း “မင္းတုန္းမင္းႀကီးက အေမရိကန္ သမၼတ James Buchanan ကုိ ၁၈၅၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ လမွာ ေရးပုိ႔ခ့ဲတ့ဲ စာ” မိတၱဴ တေစာင္ ရလာပါတယ္။ အဲဒါ ဖတ္ျပမလုိ႔ပါ။ ျမန္မာမင္းနဲ႔ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံ ေရွးကတည္းက ဆက္ဆံလာတ့ဲအေၾကာင္း သိဖုိ႔ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္ပါလားရွင္။

သုနာပရႏၱတုိင္း၊ တမၸဒီပတုိင္း အစရိွေသာ အေရွ႕မ်က္ႏွာ တုိင္းႀကီးျပည္ႀကီး ထီးေဆာင္းမင္း အေပါင္းတုိ႔ကုိ အစုိးရေတာ္မူေသာ ဘုန္းေတာ္ အလြန္ႀကီးျမတ္ေတာ္မူလွေသာ ေနထြက္ဘုရင္။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းသခင္ ။ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ ။ အသွ်င္ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီးဘုရား ။ ပဒုံမာၾကာမႈံႏွင့္တူေသာ ေရႊစက္ေတာ္စုံကုိ အၿမဲ ဦးထိပ္ရြက္၍ ။ တုိင္းေရးျပည္မႈကုိ စီရင္ရေသာ ။ အဂၢမဟာ ေသနာပတိ ၀န္႔ရွင္ေတာ္ စစ္သူႀကီးမင္းမ်ား ၾကားလုိက္သည္၊ ၀ါရွည္တံၿမိဳ႕ႏွင့္တကြ အေနာံမ်က္ႏွာ တုိင္းႀကီး ျပည္ႀကီးမ်ားကုိ အစုိးရေတာ္မူေသာ ။ အမရီကံမင္း စစ္သူႀကီးမင္းတုိ႔ ။ ။ ဘုန္းေတာ္ အလြန္ႀကီးျမတ္ေတာ္မူလွေသာ အသွ်င္ဘ၀ရွင္ မင္းတရားႀကီးဘုရားသည္ ။ ေဘးေလာင္းေတာ္ ။ ဘုိးေလာင္းေတာ္တုိ႔ အရုိက္အရာေတာ္ျဖစ္ေသာ တုိင္းျပည္ နုိင္ငံ အလုံးကုိ ။ ဆက္ခံ စုိးအုပ္ေတာ္မူလွ်င္ ။ ေရွးဘုရားအေလာင္း ။ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တုိ႔ က်င့္ထုံးျဖစ္ေသာ တရားမ်ားကုိ ။ အထူးသျဖင့္ က်င့္သုံးေတာ္မူ၍ ။ ေဘးေလာင္းေတာ္ ဘုိးေလာင္းေတာ္တုိ႔ လက္ထက္ေတာ္က ရာဇမဟာမိတ္ျဖစ္ေသာ ။ ျပည္ေထာင္ဘက္မင္းတုိ႔ႏွင့္ ။ ရာဇမဟာမိတ္ျဖစ္ၿမဲျဖစ္ေစသည္။ အမရီကံဆရာ ကင္းကိတ္ ေရႊဖ၀ါးေတာ္ေအာံ လာေရာံလွ်င္လည္း အဆီးအတားမရိွ။ အတြင္းေတာ္သုိ႔ ၀င္ထြက္ေစၿပီးလွ်င္ ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ကုိ ဘူးေျမာ္ေစ၍ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ တင္ေလွ်ာက္ေစသည္ ။ တုိင္းေတာ္ျပည္ေတာ္ႏွင့္ အမရီကံမင္းတုိင္းျပည္ ရာဇမဟာမိတ္ျဖစ္ၾကရလွ်င္ ။ ၂တုိင္း ၂ျပည္ သားေတာ္အစည္ ေျမးေတာ္အဆက္ ၊ ျမစ္ေတာ္အညြန္႔ အဓြန္႔ရွည္စြာ၊ ကုန္သည္ ဆင္းရဲသား ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတုိ႔ အက်ဳိးမ်ားစြာ ရိွမည္ကုိ သေဘာထား၍ ။ ဆရာကင္းကိတ္ကုိ ။ စာေပးအပ္လုိက္သည္ ။ စစ္သူႀကီးမင္းတုိ႔ကလည္း ၂တုိင္း ၂ျပည္ ရာဇမဟာမိတ္ျဖစ္ၾကရလွ်င္။ သားေတာ္အစည္ ေျမးေတာ္အဆက္။ ျမစ္ေတာ္အညြန္႔ အဓြန္႔ရွည္စြာ ကုန္သည္ ဆင္းရဲသား ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတုိ႔ အက်ဳိးမ်ားစြာ ရိွမည္ကုိ သေဘာထား၍ အမရီကံ မင္းထံ ၊ ရာဇမဟာမိတ္ ျဖစ္ၾကရေအာင္ တင္ေလွ်ာက္မည္အေၾကာင္းကုိ ၾကားလုိက္သည္ ။

ကဲ - ေရွးျမန္မာတုိ႔ ေရးပုံေရးနည္းနဲ႔ အသုံးအႏႈံးေတြ ၾကားလုိက္ၿပီေနာ္။ ေသာတရွင္မ်ား ဗဟုသုတနဲ႔ ျပည့္စုံၾကပါေစရွင္။

စစ္အာဏာရွင္ႀကီးေတြရဲ႕ အနာဂတ္
Monday, 11 January 2010 16:20 မမခင္
ျမန္မာျပည္မွာ စစ္တပ္ အာဏာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ဆိုၾကပါစုိ႔။ ေနာက္ဆုံး ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုအုံႂကြမႈအၿပီး စစ္အာဏာရွာရယ္လို႔ ေျပာင္က်က် အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာက ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒီႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကာလမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ျပဳတ္က်မသြားသည့္တုိင္ ေသခ်ာတာကေတာ့ လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ အစစ္အမွန္ကို မရခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ၁၉၈၈ ခု လူထုအုံႂကြမႈေတြ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ကာလ (၉ - ၈ - ၈၈) ေန႔ စစ္တပ္က ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးကို အၾကမ္းဖက္ ပစ္ခတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာျပည္မွာ တပ္မေတာ္ ဂုဏ္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ေန႔ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ၂၀၀၇ ခု ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေမတၱာပို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မေထရ္ျမတ္ေတြကို ပစ္ခတ္ခဲ့တာ၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ သီတင္းသုံးေနထုိင္တဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ေပါင္း ေလးဆယ္ေက်ာ္ကို စစ္စခန္းဝင္စီးသလို စီးနင္းဝင္ေရာက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ စစ္တပ္ေပၚ ထားရွိတဲ့ သေဘာထားဟာ အေတာ္ေလးကို စက္ဆုတ္တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့တာ လူတိုင္းအသိပါ။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ စစ္တပ္ရဲ႕ ဒီလိုၾကမ္းတမ္းတဲ့ အျပဳအမူေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ လူထုထဲမွာ စစ္တပ္ရဲ႕ ေရပမ္းစားမႈ၊ လူထုေထာက္ခံမႈဟာ သုညေအာက္ေရခဲမွတ္ကို က်ေရာက္သြားၿပီ ဆုိတာပါပဲ။


စစ္အာရွင္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ စစ္တပ္ရဲ႕ ဘီလူး႐ုပ္ကို ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ဟာ မင္းသားေခါင္းေဆာင္းၿပီး ဖုံးကြယ္ႏုိင္ဖို႔ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္းရဲ႕ လက္က်ျဖစ္လို႔လဲ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ရင္ အနည္းဆုံး တုိင္းသူျပည္သားရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို လိုအပ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ပုံ ေပၚပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုိလ္ခင္ညြန္႔ဟာ စစ္တပ္ကို ေရွ႕တန္းက ကာကြယ္ၿပီး လူထုဆီက အစစ္အမွန္ေထာက္ခံမႈ မရရင္ေတာင္ အတုအေယာင္ ေထာက္ခံမႈေတြရဖို႔ လူထုနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ေနဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။


လက္ရွိ စစ္တပ္ကို ဦးေဆာင္ေနသူ ဗုိလ္သန္းေရႊကေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကတည္းက ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြထဲမွာ အည့ံတကာ့ အည့ံဆုံး စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ သူဟာ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရားမပါ စစ္ေရးသက္သက္ကို အေတာ္အားကိုးပုံရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ထုံထုံထုိင္းထုိင္း ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ႐ုပ္သြင္နဲ႔ လုိက္ဖက္လွစြာ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ပုံေတြကလည္း ရက္စက္ျခင္း၊ ၾကမ္းတမ္းျခင္းမ်ားနဲ႔ ျပည့္စုံလွတာမုိ႔ သူကို ႐ုပ္ၾကမ္း စိတ္ၾကမ္း အာဏာရွင္တေယာက္အျဖစ္ ႏုိင္ငံတကာကပါ စိတ္ဝင္စားခံရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို သူ႔အေနနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈလို႔ ယူဆေကာင္းယူဆမွာျဖစ္ေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ သူရဲ႕ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ပုံဟာ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္တပ္က အာဏာယူႏုိင္မႈကို အဆုံးသတ္သြားေစမဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံသာ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္ရွိအေျခအေနမွာ စစ္တပ္ရဲ႕ အေျခအေနဟာ အေကာင္းဘက္မွာ မရွိပါဘူး။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း လူထုေထာက္ခံမႈ က်ဆင္းခဲ့ရတဲ့ စစ္တပ္ထဲကို လူထုထဲက အေျခခံတပ္သားအျဖစ္ ဝင္ေရာက္သူ လုံးဝနီးပါး မရွိေတာ့လို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္တပ္ဟာ ႀတိဂံႀကီးပက္လက္လွန္ထားတဲ့ အေျခခံစစ္သားက နဲနဲ၊ ဗုိလ္ေတြက မ်ားမ်ားျဖစ္ေနလို႔ ဗုိလ္တရာ ငယ္သားတစ္ တပ္ဟာ ျမန္မာ နအဖစစ္တပ္ပါ။ ရွိတဲ့ တပ္သားတစ္ကလည္း ကေလးစစ္သား၊ ဒါမွမဟုတ္ တပ္ေျပးဆုိရင္လည္း မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ယခင္က တရင္းတရင္းမွာ တပ္သားဦးေရ ၇၀၀ မွ ၈၀၀ အထိ ရွိခဲ့တဲ့ ျမန္မာစစ္တပ္ တပ္ရင္းတရင္းဟာ ယခုဆိုရင္ တပ္သားဦးေရ ၂၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ ၃၀၀ ေတာင္မျပည့္ေတာ့လို႔ ကေလးစစ္သားရရွိေရးကို အဓိကအားထားၿပီး စစ္သားစုေဆာင္း ေနရပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကလည္း ႏုိင္ငံတကာအလုပ္သမားဥပေဒနဲ႔ ၿငိစြန္းေနလို႔ ILO လို အဖြဲ႔အစည္းေတြက ေထာက္ျပေဝဖန္လာတဲ့အခါ စစ္တပ္ဟာ စစ္သားရရွိဖို႔ ဝယ္ယူေနရတဲ့ အေနအထားပါ။ ဝယ္ယူထားရတဲ့ ကေလးစစ္သားဘဝက ဇြတ္တရြတ္ဆြဲေခၚထားရတဲ့ စစ္သားဆိုတာ စစ္တပ္အတြက္ စစ္သားေကာင္း မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ယခုအခ်ိန္မွာ စစ္တပ္ထဲက တပြင့္ ႏွစ္ပြင့္ သုံးပြင့္ ဗိုလ္ကေလး၊ ဗိုလ္ႀကီးေတြရဲ႕ အလုပ္ဟာ စစ္သားသစ္ရရွိေရးမွတပါး အျခားမရွိပါဘူး။ ဗိုလ္တေယာက္က တလကုိ စစ္သားသစ္ ၃ ေယာက္ စုေဆာင္းေပးရပါတယ္။ မရတဲ့အခါ ဝယ္ယူေပးရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

စစ္သားသစ္တေယာက္ရဲ႕ ေစ်းႏႈန္းဟာ ယခင္က က်ပ္ေငြ သုံးေသာင္းမွ ငါးေသာင္းျဖစ္ေပမဲ့ ယခု ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ထဲမွာ တေယာက္ကို တသိန္းေပါက္ေစ်း ျဖစ္ေနပါၿပီ။ စစ္သားဝယ္ယူမႈ ကုန္က်စရိတ္ကို စစ္ဗိုလ္ကေလးမ်ားဟာ မိမိအိပ္ထဲက စိုက္ထုတ္ဝယ္ယူေပးရတာမုိ႔ ယခုဆိုရင္ စစ္ဗုိလ္ကေလးမ်ားအတြက္ သူတို႔ရဲ႕ ဝင္ေငြလစာနဲ႔ မေလာက္ငလုိ႔ မိဘမ်ားထံ ျပန္ေတာင္းေနရတဲ့ အေျခအေနပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ သားစစ္ဗုိလ္တေယာက္ရွိရင္ အိမ္က မိဘ ထမင္းငတ္မဲ့ကိန္း ဆိုက္ေနလို႔ စစ္ဗုိလ္ကေလးေတြရဲ႕ မိဘေတြဟာ သားအရာရွိျဖစ္လို႔ ဝမ္သာရမွာလား။ အိမ္ကရွိသမွ်ေလး ျခစ္ခ်ဳပ္ၿပီး သားအလုပ္မျပဳတ္ေရး စစ္သားဝယ္ေၾကး ေထာက္ပံ့ေနရလို႔ ငိုရမွာလားနဲ႔ ငို၍ ရီ၍ မရေသာ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္ေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ဒါ့အျပင္ ျမန္မာျပည္သူလူထုထဲမွာ ေၾကးပိုင္ကၽြန္ပုိင္ရွင္စနစ္ မထြန္းကားေပမဲ့ စစ္တပ္ထဲမွာ ထြန္းကားေနတဲ့ ေၾကးပုိင္ ကၽြန္ပိုင္စနစ္ကလည္း ေအာက္ေျခအရာရွိ အရာခံ အၾကပ္တပ္သားေတြအဖို႔ ႀကီးေလးတဲ့ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ သာမာန္အဆင့္ စစ္ဗိုလ္ကေလးေတြရဲ႕ အလုပ္ဟာ တပ္ရင္းမွဴး၊ တပ္မမွဴး၊ ဗ်ဴဟာမွဴးေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ကေတာ္ေတြ မိသားစုဝင္ေတြရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥအဝဝကို ေဆာင္ရြက္ေပးရတာဟာ တာဝန္ေတြထဲက တာဝန္ပါပဲ။ တခါ တပ္ရင္းမွဴး၊ တပ္မမွဴး၊ ဗ်ဴဟာမွဴးေတြ က်ျပန္ေတာ့လည္း သူ႔ထက္ျမင့္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေတာက္တိုမယ္ရ အေငါက္ခံ အဆူခံ အေျခအေနဆုိးေနသလဲဆိုရင္ စစ္တုိင္းတတုိင္းရဲ႕ တုိင္းမွဴးဆုိတာ ေနျပည္ေတာ္ ၾကပ္ေျပး (ေခၚ) အလြန္ဆိုးတဲ့ ဆိုးၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေရာက္ရင္ တပ္သားအဆင့္ပဲ ရွိေတာ့တယ္လို႔ေတာင္ လူေတြက ေျပာေနၾကပါၿပီ။ ေနျပည္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ရာထူးအေရးမႀကီး၊ ေနရာသာအဓိကလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ႀကီးမ်ားရဲ႕ လက္သင့္ရာ စားေတာ္ေခၚ ကိုယ္ေရးအရာရွိ ဗိုလ္မွဴး ဗိုလ္ႀကီးေလာက္ကို စစ္တုိင္းေတြကလလာတဲ့ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေၾကာက္ေနရတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီလို ေၾကးပုိင္ကၽြန္ပိုင္စနစ္ဆန္ဆန္ စစ္တပ္ရဲ႕ အထက္ေအာက္ ဆက္ဆံေရး ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြက စစ္တပ္ကို ျပည္သူလူထုက ႏွစ္သက္ဖို႔ မေျပာနဲ႔။ စစ္တပ္ကို စစ္တပ္က ႏွစ္သက္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြရဲ႕ သက္ေသကို ရွာခ်င္ရင္ မဂၤလာဒုံ စစ္ေဆး႐ုံက စစ္တပ္က စိတ္ေဖာက္သြားတဲ့သူေတြ ထားတဲ့ ေနရာကို သြားေရာက္ေလ့လာၾကည့္ပါ။ ၿခံခတ္ထားတဲ့ စိတၱဇေဝဒနာသည္ စစ္ဗုိလ္ေတြကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

ေရွ႕ေလွ်ာက္လည္း စစ္စိတၱဇေဆး႐ုံမွာ စစ္တပ္က လူေတြ တိုးေရာက္လာဖို႔သာ ရွိပါတယ္။ ေလွ်ာ့သြားဖို႔ လမ္းမျမင္ပါဘူး။ တႏွစ္ တႏွစ္တိုးလာတဲ့ စစ္ဗိုလ္အေရအတြက္က ေထာင္ဂဏန္း၊ ႏွစ္အလုိက္ သက္တန္းျပည့္တုိင္း ရာထူးတုိးေပးရတဲ့ ထုံးတမ္းစဥ္လာေၾကာင့္လည္း စစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းမွာ ဧရာမ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆိုတဲ့ ဗိုလ္ထုပ္ႀကီးဟာ တၿပံဳတမႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီအထဲမွာ တသက္လုံး စစ္တပ္မၿပိဳကြဲဖို႔ ငါတုိ႔အၿမဲလိုေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊတို႔၊ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေအးတို႔က မေသမခ်င္း စစ္တပ္က မထြက္ဘဲ ေပခံေနၾကမွာကေတာ့ စစ္တပ္အတြက္ အဆိုးဆုံးပိတ္ဆို႔မႈပါပဲ။ သူတို႔ မထြက္ႏုိင္လို႔ တျခားသူေတြကိုလည္း ျဖဳတ္ဖို႔ ခဲရင္း၊ စစ္တပ္ရဲ႕ ရာထူးစီးဆင္းမႈလမ္းေၾကာင္းဟာ အဝင္သာရွိၿပီး အထြက္မရွိတဲ့ ဝမ္းဗိုက္တခုလို အစာမေၾက ရင့္ျပည့္ရင္ကယ္ ဆီးခ်ဳပ္ ဝမ္းခ်ဳပ္ စျမင္းခံေနရၿပီဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခုတေလာ အသံထြက္လာတဲ့ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေအာက္ စစ္တပ္ေအာက္ေျခ အမႈထမ္းေတြကို က်ပ္ေငြ ႏွစ္ေသာင္းလစာ ေဆာင္းေပးမယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါဟာ အစာမေၾကေနသူေတြကို အစာေၾကေဆး လ်က္ဆား ေႂကြးလုိက္တာပါပဲ။ ဗုိလ္သန္းေရႊအေနနဲ႔ အစာေၾကႏုိးႏုိး အစာေၾကလ်က္ဆား ေႂကြးၾကည့္ေသာ္လည္း ျပႆနာဟာ ဒီေလာက္နဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔ ရႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူး။

တုိင္းသူျပည္သားနဲ႔ စစ္တပ္ရဲ႕ အခြင့္အေရး အေနအထား ကြာျခားသလုိ စစ္တပ္အေပၚပိုင္းနဲ႔ ေအာက္ေျခရဲ႕ အခြင့္အေရး ကြာျခားမႈဟာလည္း တေန႔တျခား ထင္ရွားႀကီးမားလာေနၿပီမို႔ ထိပ္ဆုံးမွာ အမာအခဲ အတုံးမ်ားအျဖစ္ ပိတ္ဆို႔ေနသူ ထိပ္ဆုံးက စျမင္းတုံးႀကီးေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြအဖို႔ အတုိက္အခံတို႔ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရး ဝမ္းႏႈတ္ေဆးနဲ႔ ထြက္ရင္ထြက္၊ မထြက္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းရမဲ့ မေရရာ မေသခ်ာတဲ့ အနာဂတ္သာ ရွိေတာ့ေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အားက်ဖြယ္၊ထူးၿခားခ်က္မ်ား
7
7/20/2009 | Posted in ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
က်ေနာ့္ဆီမွာ ရန္ကုန္အေရးပုိင္ေဟာင္း ေမာရစ္ေကာလစ္ ေရးသားၿပဳစုခဲ့တဲ့ last & first in burma ကုိ ဦးခင္ေမာင္ၾကီးက ဘာသာၿပန္ဆုိေရးသားထားတဲ့ အဂၤလိပ္၊ၿမန္မာ ေနာက္ဆုံး တုိက္ပြဲ ထဲက (ထုိအခ်ိန္က တန္ခိုးအၾကီးထြားဆုံး ၿဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးေတြကုိယ္တုိင္ ေလးစားခ်ီးၾကဴးခဲ့တဲ့) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေလးစားဖြယ္ရာ၊ အားက်အတုယူဖြယ္ရာ၊ အံ့ၾသဖြယ္ရာ အမူအရာ၊ ေၿပာဆုိဆက္ဆံ ပုံမ်ားကုိ ေကာက္ႏွဳတ္ေဖာ္ၿပသြားပါမယ္။ ထုိေခတ္ အေရးအသားမ်ားႏွင့္သာ ေရးသြားပါ့မယ္။ ၿပီးေတာ့ စာေတြကုိ အရမ္းရွည္ေနမွာ စုိးလုိ႔ အနည္းအက်ဥ္း ၿဖတ္ေတာက္ ထားတဲ့ အတြက္ စာတေၾကာင္းနဲ႔ တေၾကာင္း အဆက္အဆပ္ ရွိခ်င္မွ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါကလဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္းပဲ အသားေပး ထားတဲ့ အတြက္ ဒီလုိၿဖစ္ေနတာကုိ နားလည္ၾကပါ ခင္ဗ်ား..........................။

ေအာင္ဆန္းသည္ မိမိ၏တပ္မေတာ္ၾကီးကုိဂ်ပန္တပ္မေတာ္ႏွင့္အတူ စစ္မ်က္ႏွာသုိ႔တက္၍ ၿဗိတိသွ်တုိ႔အားတိုက္ခုိက္လုိပါသည္ဟု အယုံသြင္းႏုိင္ခဲ့ေလသည္။

၁၉၄၅၊မတ္လ ၂၇ရက္ေန႔တြင္ကား ဗမာတပ္မ်ားသည္၊ ဂ်ပန္တပ္မ်ားကုိ စတင္တုိက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။ ပုန္ကန္မွဳစလွ်င္၊ စၿခင္း ဂ်ပန္တပ္သားႏွင့္ စစ္ဗုိလ္ေပါင္း ၇၀၀ေက်ာ္ကုိ သတ္ၿဖတ္ သုတ္သင္ခဲ့ခါ ထုိစာရင္းတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ၂ ေယာက္ပါ၊ ပါဝင္ေလသည္။

ေမလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ၿဗိတိသွ်မ်ားသည္ ရန္ကုန္ကုိ ၿပန္လည္သိမ္းပုိက္လုိက္ၾကေတာ့သည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္စလင္း သည္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ကုိယ္တုိင္ေတြ႔ဆုံလ်က္ နားလည္မွဳယူလုိက္ရကား၊ မိမိ၏ဌာနခ်ဳပ္သုိ႔လာလည္ပါရန္၊ ဖိတ္ၾကားလုိက္ေလသည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္၏ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခ်က္မွာ ေတာ္ေတာ္ ထူးၿခားခဲ့ရေတာ့သည္။ ေအာင္ဆန္းသည္ သူ၏အက်င့္အတုိင္းပင္ တုံးတိတိႏွင့္ မိမိမွာ ဗမာၿပည္ယာယီအစုိးရ၏ ကုိယ္စားလွယ္ၿဖစ္ၿပီး ထုိအစုိးရ အဖြဲ႔၏ စစ္ဝန္ၾကီးၿဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာေလေတာ့သည္။ ထုိသတင္းကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္စလင္းမွာ ဘယ္လုိမွ မၾကားထားရာ ဗမာသည္ ယာယီအစုိးရ ရွိသည္ဆုိၿခင္းကုိ မယုံၾကည္ႏုိင္ပဲ ၿဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ ေအာင္ဆန္းက သူ႕အား သက္သက္ၿဖန္းၿခင္း ၿဖစ္သည္ဟု စလင္းက ယူဆလုိက္ေလသည္။ ေအာင္ဆန္းကမူ တၠေၿႏၵမပ်က္ဘဲ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ပင္ မိမိသည္ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ၾကီး၏ သံတမန္ အၿဖစ္ႏွင့္ လာၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ၾကီးကပင္လွ်င္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ႏွင့္ ဂ်ပန္မ်ားအား ေမာင္းထုတ္ေရး၌ မာဟာမိတ္ဖြဲ႔ရန္ ဆုံးၿဖတ္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ကာ ဗမာၿပည္မွ ဂ်ပန္မ်ားကုိ ေအာင္ၿမင္စြာ ေမာင္းထုတ္ၿပီးသည္အထိလည္း ဆက္လက္၍ မဟာမိတ္ဖြဲ႔မည္ ၿဖစ္ေၾကာင္၊ ေနာင္တြင္ေတာ့ ဖ-ဆ-ပ-လအဖြဲ႔ၾကီး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လြတ္လပ္ေသာ အမ်ဳိးသား အစုိးရကုိ တည္ေထာင္ ဖြဲ႔စည္းဖုိ႔ပင္ ၿဖစ္ေၾကာင္း စသည္ၿဖင့္ ဆက္လက္ရွင္းၿပလုိက္ၿပန္သည္။ အကယ္စင္စစ္ ေအာင္ဆန္းကား သူတုိ႔႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ အတိအလင္း ဖြင့္ဟ အသိေပးလုိက္ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ေတာ့သည္။ သူသည္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ေတာင္းဆုိေနၿခင္းမဟုတ္ပဲ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ၾကီး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိသာ ေၿပာဆုိေနၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။

စလင္းသည္ ေအာင္ဆန္း၏ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိ ေရွာင္ရွားကာ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လုံး မည္သည့္ ၿပည္သူ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ဳိးမွ ရွိႏုိင္မည္ မဟုတ္ ဟုၿပန္လည္ေၿဖၾကားလုိက္သည္။ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသည္ ဂ်ပန္ လက္နက္ခ်သည္အထိ ရွိေနမည္ ၿဖစ္ရာ ထုိအေတာအတြင္း ေအာင္ဆန္းသည္ ၄င္း၏တပ္မေတာ္ကုိ ၿဗိတိသွ် တပ္မေတာ္ အတြင္း သြတ္သြင္း ပူးေပါင္းေစလုိေၾကာင္း စလင္းကေၿပာၾကားခဲ့ေလသည္။ ထုိအခါ ေအာင္ဆန္းကလည္း မဟာမိတ္ အေနၿဖင့္ မိမိ၏တပ္မ်ားကုိ မဟာမိတ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ လက္ေအာက္တြင္ ထားရွိမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ရာတြင္ ဗမာၿပည္ယာယီ အစုိးရ၏ သစၥာေတာ္မွ တပါး၊ မိမိသည္ အၿခားမည္သူ၏ သစၥာကုိ ခံယူမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ၿပန္လည္ေၿဖၾကားခဲ့ေလသည္။ ထုိအံ့ၾသဘြယ္ သတင္းကုိ စလင္းသည္ ေမာင့္ဘက္တင္ ထံသုိ႔ပုိ႔လုိက္သည္။

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ ေအာင္ဆန္း၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကုိ ေဖါက္ထြင္း ၾကည့္ရူၾကပါစုိ႔။ ေအာင္ဆန္းသည္ ဘယ္လုိမွ ပရိယာယ္ မာယာမလုပ္ခဲ့ဘဲ၊ မိမိသုံးသပ္နားလည္ထားေသာ မိမိ၏အေၿခအေနကုိ ပြင့္လင္းစြာ ေက်ညာလုိက္ၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။
၁၉၄၅၊ေမလ ၁၇ရက္ေန႔တြင္ကား စကၠဴၿဖဴစာတမ္း ကုိထုတ္ၿပန္ေက်ညာလုိက္ေလသည္။ ထုိ စကၠၿဖဴ ေပၚလစီႏွင့္ ဖ-ဆ-ပ-လ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ား၏ ကြာၿခားမွဳမွာ အင္မတန္မွ ၾကီးမားေနေလေတာ့သည္။ ဖ-ဆ-ပ-လ ေတာင္းဆုိခ်က္ဆုိလွ်င္ တုိက္ရုိက္အုပ္ခ်ဳပ္ၿခင္း အလွ်င္းအလုိမရွိဘဲ ဗမာအား သမတႏုိင္ငံေတာ္ အၿဖစ္ႏွင့္မထူေထာင္မီအတြင္း မိမိတုိ႔အား အခ်ဳပ္အၿခာ အာဏာပုိင္ေသာ ယာယီ အစုိးရ အၿဖစ္ႏွင့္ အသိအမွတ္ၿပဳရမည္၊ ႏုိင္ငံေတာ္တြင္လည္း တုိင္းရင္းသား အားလုံးပါဝင္ရမည္၊ စကၠဴၿဖဴထည္းမွ လက္မခံႏုိင္ဆုံး အခ်က္မွာ ဗမာၿပည္၏ထက္ဝက္နီးပါးရွိေသာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကုိ ဗမာၿပည္မၾကီးႏွင့္ ခြဲထားၿခင္းေပတည္း။

ထုိအေတာအတြင္းဝယ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖ-ဆ-ပ-လ မွာပုိ၍သာ ထင္ေပၚလာေလသည္။ ၁၅ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္၌ ေအာင္ပြဲခံ ဗုိလ္ရွဴသဘင္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ (ေမာင့္ဘက္တင္၏ ၿပန္တမ္းတြင္ ယခုလုိ ေဖာ္ၿပထားသည္) အေလးၿပဳခံ စင္ၿမင့္ ဗမာအလံ(ေတာ္လွန္ေရး အလံ) ကုိလည္း အၿခားအလံမ်ားႏွင့္အတူ လႊင့္တင္ကာ အေလးၿပဳခ်ီတက္ၾကသည့္ ၿဗိတ္သွ်ႏွင့္ မဟာမိတ္တပ္မ်ား အထည္းတြင္ ဗမာအမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္မွ တပ္မ်ားလည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ သုိ႔အားၿဖင့္ ဗမာအမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္သည္ မဟာမိတ္ အဆင့္ အတန္းၿဖင့္ သတ္မွတ္ၿခင္း ခံရပါသည္ဟု ေၿပာဆုိႏုိင္ခြင့္ ရခဲ့သည္။

ထုိအခ်ိန္မွာပင္ ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟူေသာ ဘြဲ႔ကုိ စတင္သုံးခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။ ၄င္း၏၃၀ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ အသက္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း ၄င္းမွာ အင္မတန္ ထူးၿခားေနေတာ့သည္။ တၿပည္လုံးကပင္ မိမိတုိ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည့္ ကယ္တင္ရွင္မွာ ၄င္းပင္ ၿဖစ္ရမည္ဟု ယုံၾကည္ကုိးစား လာခဲ့ၾကေလသည္။

ဇြန္လ ၂၀ရက္ေန႔တြင္ ဗမာၿပည္ဘုရင္ခံေဟာင္း ေဒၚမန္စမစ္သည္ ေလယာဥ္ၿဖင့္ ရန္ကုန္သုိ႔ဆုိက္ေရာက္လာကာ ၿမစ္ထဲတြင္ ဆုိက္ကပ္ထားေသာ ၿဗိတ္သွ်စစ္သေဘၤာ ကမ္းဘားလင္း ေပၚသုိ႔တက္ေရာက္၍ ဖ-ဆ-ပ-လ- ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ထူေထာင္ၿပီးသား ႏုိင္ငံေရး ပါတီေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း မ်ားကုိပါ သီၿခား ေခၚယူေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခဲ့ေလသည္။ ဘုရင္ခံေဟာင္း ေဒၚမန္စမစ္သည္ အင္မရီထံသုိ႔ စာေရးေၿပာၿပရာတြင္ ကြ်ႏု္ပ္ အဓိက စိတ္ဝင္းစားသူမ်ားမွာ ေအာင္ဆန္းနွင့္ သန္းထြန္းတုိ႔သာ ၿဖစ္သည္။ ၄င္းတုိ႔ ၂ ေယာက္သည္ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ တနာရီၾကာမွ် စကားေၿပာသြားၾကသည္။ ၄င္းတုိ႔သည္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ဖ-ဆ-ပ-လ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိသာ ေၿပာၾကားသြားခဲ့ေလသည္။

ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႔တြင္ ပထမ အႏုၿမဴဗုံးကုိ ၾကဲခ်လုိက္ၾကသည္၊ ၾသဂုတ္လ၁၂ရက္ေန႔တြင္ကား ဂ်ပန္သည္ လက္နက္ခ် အည့ံခံခဲ့ေလသည္။ ထုိအခါ ဗမာၿပည္၏ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသည္ ၿပီးဆုံးခါနီးသုိ႔ ေရာက္ရွိလာပါေတာ့သည္။

ထုိအေတာအတြင္း ေမာင့္ဘက္တင္သည္ ေအာင္ဆန္းအား အပုိင္သိမ္းသြင္းႏုိင္ဘုိ႔ လုိလားခဲ့ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လဲ သူသည္ ေအာင္ဆန္းအား ဘရိဂိတ္ဒီယာ ဗုိလ္မွဴခ်ဳပ္ခန္႔အပ္ကာ အၿမဲတမ္း ဗမာ့တပ္မေတာ္၌ လက္ေထာက္ အင္စပတ္တာဂ်င္နရယ္ ရာထူးေပးပါ ေဒၚမန္စမ္အား အၾကံေပးခဲ့ေလသည္။ သုိ႔အားၿဖင့္ ေအာင္ဆန္း၏ ေနာက္လုိက္တပ္သားမ်ားလည္း အၿမဲတမ္း ဗမာ့တပ္မေတာ္ထည္းသုိ႔ ဝင္လုိက္လာၾကမည္ဟု ေမာင္ဘက္တင္ တြက္ဆခဲ့ေလသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ထုိရာထူးကုိ ေအာင္ဆန္းကမိမိ စစ္သားမ်ား အနက္ ဝင္ခ်င္သူမ်ားအား အၿမဲတမ္း ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ ပါဝင္ အမွဳထမ္းေစမည္ဟု ဂတိၿပဳခဲ့သည္။သူကုိယ္တုိင္ကမူ ေမာင့္ဘက္တင္ထံသုိ႔ စာတေစာင္ၿဖစ္ ေရးသားေပးပုိ႔၍ ေဒၚမန္စမစ္ထံသုိ႔ မိတၱဴ တခုကုိလည္း ေပးပုိ႔ခဲ့ေလသည္။ ထုိစာမွာ ပြင့္လင္းၿခင္း၊ ဖံုးကြယ္ၿခင္း၊ ခင္မင္ၿခင္း၊ ၿခိမ္းေၿခာက္ၿခင္း ေရာေထြးေနသည့္ ထူးၿခားေသာ စာတေစာင္ ၿဖစ္ေလသည္။
ကြ်ႏု္ပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ေလာ့္ဒ္လူးဝစ္ ဟုအစခ်ီထားကာ မိမိအား လက္ေထာက္ အင္စပက္တာဂ်င္နရယ္ ရာထူးေပးအပ္ၿခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထုိရာထူးကုိ မိမိသည္ စစ္ဘက္မွ ႏွဳတ္ထြက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးထည္း ဝင္ေတာ့မည္ၿဖစ္ရာ လက္မခံႏုိင္ပါေၾကာင္း ေဖာ္ၿပထားသည္။ (ၿဗိတိသွ်တုိ႔၏ တပ္မေတာ္တြင္ သူက အၿမဲတမ္း အရာရွိဝင္လုပ္ဖုိ႔ ဆုိသည္မွာ သူ႕အၿမင္တြင္ မၿဖစ္ႏုိင္ေသာ ကိစၥၿဖစ္ေနသည္။ သူ၏တကယ့္ တပ္မေတာ္သည္ တၿခားေနရာတြင္ ရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား) သူ၏ၿငင္းဆုိခ်က္ကုိ ယုတိၱရွိေစရန္လည္း၊ ေအာင္ဆန္းက ထုိသုိ႔ အေၾကာင္း ၿပၿပန္သည္၊ တပ္မေတာ္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္ ဆက္လက္ အမွဳမထမ္းႏိုင္ေတာ့ၿခင္းကုိလည္း အထူးဝမ္းနည္းမိပါသည္၊ ကြ်ႏု္ပ္အတြက္ စစ္ဘက္တြင္ အမွဳထမ္းရၿခင္းကုိ အၿခားအလုပ္မ်ားထက္ ပုိမုိႏွစ္ခ်ဳိက္ပါ၏။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔အား အမ်ဳိးမ်ဳိး ေက်းဇူးၿပခဲ့ၿပီး အနာဂတ္ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္၌ ဗမာၿပည္ႏွင့္ ၿဗိတိသွ်ၿပည္ အၾကား ၿဖစ္ေပၚၿခင္ၿဖစ္ေပၚလာမည့္ ၿပႆနာမ်ား အၾကားကပင္ ကြ်ႏု္ပ္၏ အသဲႏွလုံးတြင္ အၿမဲတမ္း ခင္မင္မွဳ ရွိေနမည့္သူတေယာက္ကုိ တု႔ံၿပန္ ေက်းဇူးဆပ္ေသာ အားၿဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ မိတ္ေဆြၾကီး ေၿပာသည့္အတုိင္း တပ္မေတာ္ထည္းသုိ႔ ဝင္လာခ်င္လွပါသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ဖ-ဆ-ပ-လ မွသူ၏ရဲေဘာ္မ်ားက ကန္႔ကြက္လ်က္ရွိရာ ၄င္းတုိ႔၏ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ကုိ မိမိ နာခံရမည္သာၿဖစ္ပါသည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ဆက္လက္ေရးခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အင္မတန္မွ ၾကီးေလးလွမည္ဟုထင္ေသာ္လည္း၊ တကယ္တမ္း၌ ထုိမွ်ေလာက္ၿဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေသာ ႏုိင္ငံေရး တာဝန္မ်ားကုိ ထမ္းေဆာင္ရန္အတြက္ စစ္တပ္ထဲမွ မထြက္မီ မိတ္ေဆြၾကီးကုိ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ၾကားဝယ္ အနာဂတ္၌ ဘယ္လုိအေၾကာင္းအရာပဲ ေပၚေပါက္လာသည္ၿဖစ္ေစ၊ ယခု ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ မိတ္ေဆြၾကီးအား ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ခင္မင္မွဳ ေႏွာင္ၾကိဳးကုိ ဆက္လက္ ထားရွိႏုိင္မည္ဟုလည္း ကြ်ႏု္ပ္ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။ မိတ္ေဆြၾကီးအား ကြ်ႏု္ပ္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ ဂ်ပန္ဆာမူရုိင္းဓားကုိလည္း ယခုၿပီးဆုံးခဲ့ၿပီးၿဖစ္ေသာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ စစ္ပြဲၾကီးအတြင္း မိတ္ေဆြၾကီးက ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ အတြက္ၿပဳလုပ္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအား လွဳိက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ၿခင္း အထိမ္းအမွတ္ႏွင့္ ထာဝစဥ္ ထားရွိပါမည့္ အေၾကာင္း ေမတၱာ ရပ္ခံပါသည္။
သုိ႔အားၿဖင့္ အသက္ ၃၀ပင္မၿပည့္ေသးဘဲ ထုိအခ်ိန္တုိင္ မထင္ရွားေသးသည့္ လူငယ္ကေလးသည္ ထုိစဥ္က အာရွတြင္ တန္းခုိးအၾကီးထြားဆုံး ၿဖစ္ေနသည့္ သူအား တန္းတူအေနၿဖင့္ ဆက္ဆံႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ေလသည္။ ထုိစာမွာ ဗမာရာဇဝင္ႏွင့္ အတၳဳပတိၱတြင္ အဓိကစာတမ္း တေစာင္ၿဖစ္ေပသည္။ ထုိစာတြင္ ထုတ္ေဖာ္ၿပထားခ်က္မ်ားႏွင့္ အတူ ကြယ္ဝွက္ထားၿခင္းမ်ားမလည္းပါရွိခဲ့သည္။ အရိပ္အၿမြက္ႏွင့္ နမိတ္ လကၡဏာမ်ားကုိလည္း ညႊန္ၿပခဲ့ေပသည္ တကား။ ေအာင္ဆန္း၏ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ဂုဏ္ရည္ ကုိလည္း ထုိစာသည္ ေတာ္ေတာ္ေဖာ္ၿပခဲ့ေပသည္။ ၾကီးမားေသာ ကြတ္အကၤ်ီၾကီးကုိ ဝတ္ထားေသာ လူညုက္ကေလး အၿဖစ္ႏွင့္ ကန္ဒီတြင္ သူ႕အား ေတြ႔ခဲ့ရေသာ သူမ်ား အဖုိ႔ သူသည္ ဘယ္လုိမွ အရာ မေရာက္သည့္ အသြင္ေပၚခဲ့ေပသည္။ သူ႕ထံတြင္ ေမာက္မာဝင့္ၾကြား ဟန္ၿပမွဳ မရွိသည္မွာ အမွန္ပင္ၿဖစ္ေတာ့သည္။ ဥေရာပမွ ႏုိင္ငံေရး ဆရာၾကီးမ်ားႏွင့္ တူညီမွဳသည့္ သူ႕ထံတြင္ ဘယ္လုိမွ မရွိခဲ့၊ သူ႕အား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟု ေခၚၾကသူမ်ားက ခ်မွတ္ေပးေသာ တာဝန္ လုပ္ငန္းၾကီးကုိ ေအာင္ဆန္းသည္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ႏွင့္ပင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေပသတည္း။

သူသည္ ေလာ့ေမာင့္ဘက္တင္ကုိ ညုိ႕ယူဖမ္းႏုိင္ခဲ့သည့္နည္းတူ၊ ဘုရင္ခံ ေဒၚမန္စမစ္မွာလည္း သူ႕ညွုိ႔ဓာတ္ကုိ ခံစားခဲ့ရေလသည္။ ထုိအခ်ိန္ဆီက ေဒၚမန္စမစ္သည္ ပက္သစ္ေလာရင့္စ္ ထံသုိ႔ ထုိသုိ႔ စာေရးခဲ့သည္။ ေအာင္ဆန္းမွာ ယေန႔ဗမာၿပည္တြင္ အေရးပါ အရာေရာက္ဆုံး သူတဦးၿဖစ္ေနသည္ကုိ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ အေနၿဖင့္ လက္ခံရမည္သာဟု ထင္ပါသည္။ လူတုိင္းက သူ႕အားယုံၾကည္ေလးစားၾကပုံရသည္။သူ၏စစ္တပ္မ်ားကလည္း၊ သူ႕အား ခ်စ္ခင္ၾကည္ညုိၾကကာ သူခုိင္းသမွ် လုပ္ၾကမည္ ၿဖစ္သည္။ သူသည္ ဗမာၿပည္တြင္းသုိ႔ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ၿမန္ၿမန္ ၿပန္မဝင္လာသည့္တုိင္ ဂ်ပန္မ်ားအား ထၾကြပုန္ကန္ရန္ အစီအစဥ္မ်ား လုပ္ထားခဲ့သည္။ သူသည္ ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ၾကီး ထားသူလည္းမဟုတ္ေခ်။ ဘေမာ္(ေဒါက္တာဘာေမာ္)၏ ေၿဗာင္က်လြန္းေသာ မရုိးသား၊ မေၿဖာင့္မတ္မွဳကုိ သူ၏ရုိးသား ေၿဖာင့္မတ္မွဳက ႏွဳိင္းယွဥ္မွဳ သာဓက ၾကီးၿပေနေတာ့သည္။

စကၠဴၿဖဴ ေပၚလစီႏွင့္ ပတ္သက္၍ စီမံကိန္းမ်ား ခ်မွတ္ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ပါဝင္ကူညီေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ အတုိင္ပင္ခံေကာင္စီအဖြဲ႔ကုိ ေဒၚမန္စမစ္မွ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ထုိအဖြဲ႔တြင္ ၁၅ေယာက္ထားရန္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္တြင္ ၁၁ေယာက္ အထိေလ်ာ့ခ်လုိက္ေလသည္။ဖ-ဆ-ပ-လ မွ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ ေနရာ အမ်ားဆုံး ေပး၍ က်န္ ၄ ေနရာကုိ ေဒၚမန္စမစ္မွ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေလသည္။ ေဒၚမန္စမစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့သူမ်ားမွာ ေပၚထြန္းမွာ ၿပည္ထဲေရးဌာန၊ ဘဏၰာေရးကုိ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကုိင္ကာ၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္နယ္ၿခားဌာနမ်ားကုိေတာ့ ၿဗိတိ္သွ် အရာရွိမ်ားအား ေပးမည္ၿဖစ္ေလသည္။ ထုိအခါေအာင္ဆန္းမွ ေပၚထြန္းမွာ ဗမာၿပည္ ကိစၥမ်ားႏွင့္ အဆက္ၿပတ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿမင့္ခဲ့ရၿပီ ၿဖစ္ရကား ၿပည္ထဲေရးႏွင့္ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ေအာင္ဆန္းက တုံးတိတိၾကီးပင္ေၿပာခဲ့သည္။ ဥပမာဆုိယင္ ေပၚထြန္းဟာ လက္နက္ေတြ ဘယ္မွာဝွက္ထားတယ္ဆုိတာ သိမလားဟု ေအာင္ဆန္းသည္ ခပ္ၿပံဳးၿပဳံးပင္ ေအးေအးေဆးေဆးေမးခဲ့ေလသည္။ သူ၏အမူအရာသည္၄င္း၊ အသံသည္၄င္း၊ စကားမ်ားေနာက္ကြယ္တြင္ ၿခိမ္းေၿခာက္မွဳကုိ ဘယ္လုိမွ အရိပ္အေယာင္မွ မေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၿပန္ေခ်။
ထုိ႔ၿပင္ စကၠဴၿဖဴေပၚလစီအား ဗမာၿပည္မွမယုံၾကည့္ပုံႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကုိ ေအာင္ဆန္းတုိ႔မွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ေဝဖန္ခဲ့ၾကေပသည္။

ဒီဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆုိသူသည္ ဘယ္လုိလူစားမ်ဳိးၿဖစ္သနည္း။ ေဒၚမန္စမစ္အေနၿဖင့္ေတာ့ ထုိဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ခင္မင္ႏုိင္ေပသည္၊ ၄င္းထံမွခင္မင္မွဳကုိ တုံ႔ၿပန္ရရွိပါက အက်ဳိးရွိေပမည္၊ ၄င္းအား မိမိတုိ႔ အၿမင္ဘက္သုိ႔ပါေအာင္ မဆြဲေဆာင္ႏုိင္ေစကာမူ ၄င္း၏ယုံၾကည္မွဳကုိ မိမိတုိ႔ ရရွိပါက အဘုိးတန္ေပမည္။ သုိ႔ရာတြင္ စိတ္ဓာတ္ၿပင္းထန္လွၿပီး ရုိးရိုးကုပ္ကုပ္ ကေလးေနတတ္သည့္ ထုိစစ္သားကေလးသည္ ဗမာၿပည္အတြက္ ဘယ္လုိ လြတ္လပ္ေရးမ်ဳိးကုိ ရည္မွန္းထားေနေလသတည္း။ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔အေနၿဖင့္ ဥပေဒကုိ ဆုိရွယ္လစ္ဆန္ဆန္၊ ဒီမုိကေရစီ အေၿခခံ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒကုိ ေရးသားထုတ္ၿပန္ခဲ့ေပသည္။
ထုိ႔ၿပင္ ေအာင္ဆန္း၏ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိ တက္စ္(test) လုပ္ရန္လူမွာ ဦးေစာပင္လွ်င္ ၿဖစ္လိမ့္မည္။
ေဒၚမန္စမစ္အေနၿဖင့္ ဦးေစာကုိ ၿပန္ေခၚရေပမည္။ ဦးေစာသည္ဂ်ပန္ႏွင့္ စစ္မၿဖစ္မီတြင္ ခ်ာခ်ီႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရန္ အဂၤလန္ၿပည္သုိ႔ သြားေရာက္ၿပီး အေမရိကန္သုိ႔လဲ သြားေရာက္ခဲ့ေပသည္။ (ထုိသုိ႔ မသြားခင္ ဦးေစာသည္ ေရႊတိဂုံ ဘုရားအား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ေလသည္။ သုိ႔ရာတြင္ သူသည္ သာမန္ဘုရားဖူးမ်ားကဲ့သုိ႔ ဘိနပ္ခြ်တ္လွ်က္ ကုန္းေတာ္ေပၚသုိ႔ မတက္ဘဲ အဂၤလုိအင္ဒီယန္း ကၿပားတေယာက္ ေမာင္းႏွင္ေသာ သူ၏ ကုိယ္ပုိင္ေလယာဥ္ၿဖင့္ ေရႊတိဂုံေစတီထက္တြင္ ပ်ံဝဲၿပီး ဖူူးေမွ်ာ္ခဲ့ေလသည္။ ထုိသုိ႔ အဆန္းထြင္ ဘုရားဖူးၿခင္းသည္ ဗမာ့အၿမင္တြင္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘြယ္ရာ ၿဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ အမ်ားအၿပားႏွင့္ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ား ဠာပနာထားသည့္ ၿမတ္လွသည့္ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ထက္တြင္ ေလယာဥ္ႏွင့္ ပ်ံၿခင္းသည္ အထူးပင္ ဘုရားကုိ မရုိေသရာ ေရာက္ေနေပေတာ့သည္။) အေမရိကန္မွတဆင့္ ဗမာၿပည္သုိ႔ အၿပန္တြင္ ဂ်ပန္ႏွင့္ စစ္ၿဖစ္ခဲ့ၿပီ ၿဖစ္ေသာ အေရွ႕ပုိင္းသုိ႔ ခရီးသည္မ်ား ပုိ႔ေဆာင္ေပးမည့္ ေလယာဥ္မ်ား မရွိေတာ့သၿဖင့္ ဦးေစာသည္အေမရိကန္သုိ႔ ၿပန္လာၿပီး ထုိကမွတဆင့္ ေပၚတူဂီသုိ႕ၿဖတ္၍ ဗမာၿပည္သုိ႔ ၿပန္ရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ လစၥဘုန္းၿမိဳ႕သုိ႔ေရာက္သည့္အခါတြင္ ဦးေစာသည္ ေရွ႕ဆက္သြားမည့္ ေလယာဥ္ေစာင့္စားရင္ဂ်ပန္ သံအမတ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံသည္ကုိ ၿဗိတိသွ်ေထာက္လွမ္းေရးမွ သိရွိသြားေသာေၾကာင့္ ဦးေစာအား ဗမာၿပည္သုိ႔ ၿပန္ခြင့္ မေပးေတာ့ပဲ အဖမ္းခံခဲ့ရေလသည္။

စကၠဴၿဖဴေပၚလစီအရ အတုိင္ပင္ခံ ေကာင္စီကုိ ဖြဲ႔ၿပီးေနာက္ ဥပေဒၿပဳ လႊတ္ေတာ္ကုိ ထပ္မံေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ရေပမည္ၿဖစ္ေလသည္။ ႏုိဝင္ဘာလတြင္ ယင္းဥပေဒၿပဳ လႊတ္ေတာ္ အတြက္ လူေရြးစဥ္ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သန္းထြန္းတုိ႔ အားေခၚ၍ ေနရာေပးခဲ့ေလသည္။ ထုိအခါေအာင္ဆန္းမွာ မိမိသည္ ေကာင္စီထဲဝင္၍ မရွိေသာ အရာကုိ အတုိက္အခံၿပဳဘုိ႔မွာ မၿဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္းဟု ၿပန္ေၿဖခဲ့ေလသည္။
ထုိေန႔မွာပင္ ဖ-ဆ-ပ-လ သည္ ေရႊတိဂုံဘုရား၌ လူထုစည္းေဝးပြဲၾကီး က်င္းပခဲ့ေလသည္။ အၿမဲတမ္း ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ရွိေသာ ေအာင္ဆန္းသည္ ေဒၚမန္စမစ္ အား အစည္းအေဝး အာဂ်င္ဒါ အစီအစဥ္ကုိ ထုတ္ၿပၿပီး ပထမ အာဂ်င္တာမွာ ဘုရင္ခံ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ၿဗိတိန္ၿပည္ကဲ့သုိ႔ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံတခု၏ ကုိယ္စားလွယ္ အၿဖစ္ႏွင့္ မထုိက္တန္ေၾကာင္း အဆုိၿဖစ္ေလသည္။ ထုိစာကုိလူထုေရွ႕ အဆုိတင္သြင္းလုိက္ပါက လူထုက တညီတညႊတ္ထဲ တခဲနက္ ေထာက္ခံအတည္ၿပဳၾကလိမ့္မည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ရွင္းၿပသည္။ ထုိသုိ႔ေၿဗာင္က်လြန္း အားၾကီးလည္း ေဒၚမန္မစ္မွာ စိတ္မဆုိးႏုိင္၊ ၿငိမ္ဝပ္ပိ္ၿပားမွဳ ပ်က္ၿပားမွာ စုိးရိမ္ၿပီး လူထုၾကီးအား လွဳ႕ံေဆာ္ၿခင္းမၿပဳရန္သာ တုိက္တြန္းေၿပာၾကားလုိက္ရေပသည္။ ထုိအခါ ေအာင္ဆန္းမွ မစုိးရိမ္ပါနဲ႔ လူထုၾကီးကုိ ထိန္းတဲ့နည္း က်ဳပ္မွာ ရွိပါတယ္ဟု ၿပန္လည္ေၿပာၾကားခဲ့ေပသည္။ အကယ္စင္စစ္လဲ ထုလူထုစည္းေဝးပြဲၾကီးမွ လူထုၾကီးသည္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေလးေလးနက္နက္ပင္ ရွိခဲ့ၾကေပသည္။

ေအာင္ဆန္းသည္ တန္ခုိးအာဏာ ၾကီးမားလာသည္ႏွင့္အမွ် သူသည္ ပုိမုိ၍သာ တြန္႔ဆုတ္မွဳ ရွိလာခဲ့သည္ကား ထူးၿခားခ်က္ တရပ္ပင္ၿဖစ္ေလသည္။ တခါတခါတြင္ သူသည္ အင္မတန္မွ စိတ္အားညုိးငယ္ေနတတ္ေလသည္။ မိမိသည္ ေနာက္ထပ္ ယခုထက္ၿမင့္မား လာရပါက အက်နာလိမ့္မည္ေလာ။ လူငယ္တေယာက္သာ ရွိေသးသည္။ မိမိသည္ တုိင္းၿပည္အား လြတ္လပ္ေရးပန္းတုိင္ဆီသုိ႔ ေအာင္ၿမင္စြာ လမ္းညႊန္ ေခၚေဆာင္သြားႏုိင္ပါမည္ေလာ။ ေမာင့္ဘက္တင္ထံ ေရးခဲ့ သည့္အတုိင္းပင္ သူလုပ္ေဆာင္ေနသည္မွာ အင္မတန္မွ ၾကီးေလးခက္ခဲလွေပေတာ့သည္။ သူ႕တြင္ ၿပည္သူလူထု၏ ခ်စ္ခင္ ၾကည္ညုိမွဳကုိခံယူရရွိသည့္တုိင္ေအာင္ ရန္သူေတြကလဲ ပတ္လည္ဝုိင္းေနေပသည္။ တုိင္းၿပည္ေခါင္းေဆာင္ ေနရာကုိ ရေအာင္ ၾကဳိးစားၿပီး မေအာင္ၿမင္ခဲ့ၾကဘဲ သူ႕အား မနာလုိဝန္တုိ ၿဖစ္ေနၾကသည့္ ႏုိင္ငံေရး သမားေဟာင္းၾကီးေတြက ရွိေနၾကေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထုိသုိ႔ စိတ္အား ညုိးငယ္ေနေသာ အခ်ိန္ကာလ တလညခင္းတြင္ ေအာင္ဆန္းသည္ ေဒၚမန္စမစ္အား လာေတြ႔ေလသည္။ ထုိေန႔က အၿဖစ္အၿပက္သည္ ေတာ္ေတာ္ပင္ ဆန္းခဲ့ေပသည္။
ေအာင္ဆန္းသည္ သူစိတ္အားညုိးငယ္ေနသည့္အခါ သူ၏စုိးရိမ္ခ်က္မ်ားကုိ ေဒၚမန္စမစ္အား ဖြင့္ဟတုိင္ပင္ရာတြင္ သူ႕တြင္ တုိင္ပင္ေဖာ္၊ တုိင္ပင္ဘက္ မရွိေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေၿပာဆုိခဲ့ေလသည္ သူသည္ မိတ္ေဆြမ်ား လုိခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ရွာရႏုိင္ဖုိ႔မွာ အင္မတန္မွ ခဲယဥ္းသည္ဟု ဆုိခဲ့သည္။ ထုိအခါေဒၚမန္စမစ္မွ ဟာ... ခင္ဗ်ားဟာ ၿပည္သူ လူထုၾကီးရဲ့ အခ်စ္ေတာ္ၿဖစ္ေနတာ မိတ္ေဆြ မရွိဘူးလုိ႕႔ ဘယ္ႏွယ့္ ေၿပာလုိက္တာလဲဟု ၿပန္ေၿပာခဲ့ေပသည္။ ေအာင္ဆန္းမွ က်ဳပ္တုိင္းၿပည္ကုိ လြတ္လပ္ေစဘုိ႔သာ ရည္ရြယ္တာပါ။ ဒီတာဝန္ၾကီးဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကီးေလးၿပီး က်ဳပ္ကုိ အေဖာ္မဲ့ေစမယ္ဆုိတာ က်ဳပ္မသိခဲ့ပါဘူးဟု ၿပန္လည္ေၿဖၾကားခဲ့ေပသည္။ အမ်ဳိးသား အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာခံသလဲ ဒီတုိင္းၿပည္မွာေတာ့ သိပ္မခံပါဘူး၊ သူတုိ႔မွာ ရန္သူေတြသိပ္မ်ားလွတာကလား အလြန္ဆုံးခံ ၃ႏွစ္ပါဘဲ၊ က်ဳပ္အတြက္ဆုိယင္ ေနာက္ဆက္ အသက္ရွင္လွ တႏွစ္ခြဲေပါ့ဟု စိတ္ပ်က္နားက်ည္းစြာ ေဒၚမန္စမစ္အား ေၿပာခဲ့ေလသည္။
သုိ႔အားၿဖင့္ ေအာင္ဆန္းသည္ သူ၏နီးကပ္လာေနၿပီၿဖစ္ေသာ ေသေဘးကုိ ၾကိဳတင္ဖြင့္ေၿပာခဲ့ေလသည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ သူ႕စိတ္ထည္းက အလုိလုိ ရိပ္မိေနသည့္အၿပင္ နကၡတ္ေဗဒင္ ဆရာမ်ားကလဲ သတိေပးထားၾကေလသည္။ ထုိသုိ႔ ဝမ္းနည္း၊ ပမ္းနည္း၊ ညည္းတြားခဲ့သည္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕၍ မဟုတ္၊ သူ႕ကံၾကမာကုိ မခံယူႏုိင္၍လည္းမဟုတ္၊ သူယုံၾကည္စြာ ထုိအေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ဟတုိင္ပင္ ႏုိင္သည့္ လူကုိရွာေတြ႔ရၿပီး၊ စိတ္ထိခုိက္လွၿခင္းေၾကာင့္သာ ၿဖစ္ေလသည္။

၁၉၄၇၊ဇူလုိင္လ၊ ၁၉ နံနက္တြင္ကား ေအာင္ဆန္း သဘာပတိ အၿဖစ္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ေကာင္စီ အစည္းအေဝးတခုကုိ က်င္းပေနခဲ့သည္။ ၁၀နာရီခြဲၿပီး၍ မိနစ္အနည္းငယ္ အၾကာတြင္ ေမာင္းၿပန္ ေသနတ္မ်ား ကုိင္ေဆာင္လာသည့္ ဗမာေသနတ္ကုိင္ တစုသည္၊ ထုိေကာင္စီအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးက်င္းေနရာ အခန္းသုိ႔ ရုတ္တရက္ ဝင္ေရာက္ လာၾကၿပီး ေကာင္စီဝင္ လူၾကီးမ်ားအား အနီးကပ္၍ေသနတ္မ်ားႏွင့္ ပစ္ခတ္ၾကရာ စကၠန္႔အနည္းငယ္အတြင္းမွာပင္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အၿခား ၄ေယာက္မွာ က်ဆုံး သြားရေလသည္။ က်န္ ၂ ေယာက္မွာ ဒဏ္ရာ အၾကီးအက်ယ္ရသြားၾကၿပီး ေဆးရုံေရာက္ေသာ္ ေသဆုံး သြားၾကေလသည္။ လုပ္ၾကံသူမ်ားသည္ ေသနတ္ၿဖင့္ပစ္ခတ္ရင္း ၿပန္ထြက္သြားၾကရာ ဝန္ၾကီးတဦး၏ သက္ေတာ္ေစာင့္မွာ က်ဆုံးသြားရေလသည္။
၄င္းအမွဳ ၿဖစ္ပြားၿပီးၿပီးၿခင္း ဗမာလက္နက္ ကုိင္မ်ားေနာက္ ပုလိပ္မ်ား လုိက္သြားၾကကာ ဦးေစာအိမ္တြင္ ဖမ္းဆီးရမိလုိက္ေလသည္။ ဦးေစာအား ဗမာတရားသူၾကီးမ်ားဦးစီးသည့္ ခုံရုံးတြင္ စစ္ေဆးရာ ၃၇ရက္ တိတိၾကာၿမင့္ခဲ့ေလသည္။ အစုိးရၿပ သက္ေသ ၇၈ ေယာက္ ႏွင့္ တရားခံၿပ သက္ေသ ၃၁ ေယာက္ကုိ စစိေဆးခဲ့ရေလသည္။ ဦးေစာအား အၿပစ္ရွိေၾကာင္း ဆုံးၿဖတ္ကာ ၾကိဳးေပးလုိက္ေလသည္။

ၿဗိတိသွ် အစုိးရသည္ သမတၿပည္ေထာင္စုဗမာႏုိင္ငံေတာ္အား အခ်ဳပ္အၿခာအာဏာပုိင္ လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံအၿဖစ္ အသိအမွတ္ၿပဳပါသည္ ဟူ၍ အာဏာလႊဲေၿပာင္းေရး အခမ္းအနားကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ၁၉၄၈၊ဇန္နဝါရီလ၊ ၄ရက္ နံနက္ ၄ နာရီ၊မိနစ္ ၂၀တြင္ က်င္းပခဲ့ေလသည္။

ကရင္ဒုကၡသည္မ်ား၏ အျဖဴေရာင္ ခရစၥမတ္
Wednesday, 06 January 2010 18:13 ဆိုင္မြန္ ေရာက္ဂ္နင္း
ကက္စတယ္လ္ဘား၊ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ဖ်ားေဒသရွိ စစ္တပ္၏ စစ္ဆင္ေရးမ်ားႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားမွ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာၾက ၿပီးေနာက္ ကရင္တိုင္းရင္းသား ဒုကၡသည္တစုသည္ ႏွင္းမ်ားက်ရာ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္း၌ အျဖဴေရာင္ ခရစၥမတ္ ပြဲေတာ္ကို ဆင္ႏႊဲႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။

"ဟိုအရင္ကဆိုရင္ အခ်ိန္တိုင္းလို စစ္တပ္က က်ေနာ္တို႔ ရြာကို ေရာက္လာၿပီး က်ေနာ့္အေမကို ခင္ဗ်ားသား ဘယ္မွာလဲ လို႔ လာလာ ေမးတယ္" ဟု ဖိုးထာက ေျပာသည္။ သူ႔အေမကလည္း စစ္တပ္ကို သူ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ရွိေနသည္ဟု ေျပာခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ယခုေတာ့ ထိုအေျခအေန မဟုတ္ခဲ့သည္မွာၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။

Karen-Irland-1

အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ အျဖဴေရာင္ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ (ဓာတ္ပံု - Simon Roughneen)
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ လူငယ္တဦးျဖစ္သူ ဖိုးထာ မွာ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ဘန္ေကာက္တြင္ ႏွစ္အတန္ၾကာေနထိုင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက သူ႔ကို ႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းရွိ ဘန္႔ဒုန္ယန္း ဒုကၡသည္ စခန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ ခဲ့သည္။ သူသည္ ထိုစခန္းတြင္း၌ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္ျပန္လည္ ေနရာခ်ထား ေရးအစီအစဥ္အရ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ သူက ဘန္ေကာက္ရွိ သူငယ္ခ်င္းထံသို႔ အပတ္စဥ္ကဲ့သို႔ ဖုန္းေခၚ စကားေျပာႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္း က သူ႔အေမႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေမႏွင့္သား သတင္းဆက္သြယ္ႏိုင္ၾကသည္။

ဖိုးထာသည္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ႏွစ္ခန္႔က အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔အေျခခ်ေပးျခင္း ခံရသည့္ ကရင္ဒုကၡသည္ ၁၀၀ ခန္႔ထဲမွ တဦး ျဖစ္သည္။ ဖိုးထာ မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူဦးေရ ၅၆ သန္းတြင္ ၇ သန္းခန္႔ ရွိေသာ ကရင္တိုင္းရင္းသားထဲမွ တဦး ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္လည္း အေျခခ်ေနထိုင္သည့္ ကရင္တိုင္းရင္းသား ၄၀၀,၀၀၀ ခန္႔ရွိသည္။ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားက ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ၾကသည္။ ကက္စတယ္ဘားတြင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရသူ ကရင္လူမ်ဳိး ၆ ဦး၌ ဖိုးထာ တဦးသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္သည္။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံထံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ျမန္မာ စစ္တပ္ႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသား တပ္ဖြဲ႕မ်ားအၾကား လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲမ်ားက ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ဆိုသကဲ့သို႔ ျဖစ္ပြားေနခဲ့ၿပီး သာမန္ကရင္လူထုအတြက္ ျမန္မာစစ္တပ္၏ တိုက္ ခိုက္သည့္ ထိုးစစ္မ်ားဒဏ္ကိုလည္း အႀကီးအက်ယ္ထိခိုက္ ခံစားခဲ့ၾကရသည္။

ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တေလွ်ာက္ ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားတြင္ ခိုလႈံေနၾကသည့္ ဒုကၡသည္ ၁၄၀,၀၀၀ ခန္႔အနက္ ကရင္ ဒုကၡသည္ အမ်ားဆံုး ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရး မေျပလည္မႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းေရာက္ရွိလာသူ ၃ သန္းေက်ာ္တြင္ ကရင္လူမ်ိဳးက သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရွိေနသည္။

"စစ္တပ္က ရြာေတြကို ေရာက္လာၿပီး ကရင္သူပုန္ ရွိ မရွိ လာရွာတယ္။ တခါတေလမွာ သူပုန္ေတြနဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆိုင္တဲ့သူေတြ လည္း ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းခံၾကရတယ္။ အသတ္ခံၾကရတယ္"ဟု ဖိုးထာက ေျပာျပသည္။

တျခား ဒုကၡသည္တဦးျဖစ္သူ မေနထြန္းကလည္း"စစ္တပ္က ရပ္ထဲရြာထဲေရာက္လာၿပီး လူေတြကို ေပၚတာထမ္းဖို႔ အေ၀း ကို ေခၚသြားတယ္။ တကယ့္ကို ကၽြန္ေတြကို ဆက္ဆံသလိုပဲ"ဟု ျဖည့္စြက္ေျပာသည္။

"က်ေနာ့္ဦးေလးလည္း စစ္တပ္အတြက္ ေပၚတာထမ္းရင္းနဲ႔ ေသသြားတယ္၊ သူ ဘာျဖစ္သြားသလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ မသိရဘူး" ဟု ဖိုးထာကလည္း ဆိုသည္။

"ေပၚတာအျဖစ္ ဆြဲေခၚခိုင္းခံရတဲ့ တျခားဒုကၡသည္ေတြ ဆီကလည္း ရိုက္ႏွက္ခံၾကရတယ္။ တေန႔ကို ၁၆ နာရီကေန နာရီ ၂၀ အထိ ေတာထဲမွာ အလုပ္ခိုင္းခံၾကရတယ္။ ေရနည္းနည္း စားစရာနည္းနည္းပဲ ေပးတယ္ ဆိုတာေတြကို ၾကားရတယ္”ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။

Karen-Irland-1

ကက္စတယ္လ္ဘား တြင္ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားက အဂၤလိပ္စာသင္တန္းဆင္းပြဲ လက္မွတ္ လက္ခံရယူေနစဥ္ (ဓာတ္ပံု - Karen-Ireland Association)
"ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား" (Crimes in Burma) အမည္ရ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္မွ ထုတ္ျပန္သည့္ အစီရင္ခံစာတခုအရ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားသည္ စနစ္တက်ႏွင့္ အက်ယ္အျပန္႔ ျဖစ္ပြားေနၾကာင္း၊ အစိုးရ၏ မူ၀ါဒတစိတ္ တေဒသ အားျဖင့္ ျဖစ္ပြားေနရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ၎အစီရင္ခံစာက နိဂံုးခ်ဳပ္ေဖာ္ျပထားရာတြင္ ဤခ်ဳိးေဖာက္က်ဴးလြန္မႈ မ်ားသည္ ေနာက္ထပ္ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း အၾကံျပဳထားၿပီး ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနႏွင့္ လူသားမ်ဳိးႏြယ္ တရပ္လံုးကို က်ဴးလြန္ခ်ဳိးေဖာက္သည့္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ စံႏႈန္းအရ စစ္ရာဇ၀တ္မႈမ်ား အဆင့္အထိက်ဴးလြန္ေနဖြယ္ ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပ ထားသည္။


၎အစီရင္ခံစာေဖာ္ျပခ်က္အရ "အျပစ္မဲ့ အရပ္သားျပည္သူမ်ားအေပၚ စနစ္တက်ႏွင့္ အက်ယ္အျပန္႔ က်ဴးလြန္ ေနသည့္ လိင္ပိုင္း ဆိုင္ရာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၊ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈမ်ားႏွင့္ အက်ဥ္းရံုး သတ္ျဖတ္မႈမ်ား"ေၾကာင့္ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားထြက္ေျပး လာၾက ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

"ေတာထဲမွာ ၃ လေလာက္ ပုန္းေနရၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံကို ထြက္လာဖို႔ တျဖည္းျဖည္း လမ္းရွာၾကရတယ္၊ ပံုမွန္ဆိုရင္ နယ္စပ္ကိုေရာက္ ဖို႔ ၄ ရက္ခရီးေလာက္ ေလွ်ာက္ၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္က မေတြ႔ေအာင္ သတိထားၿပီး ျဖည္းျဖည္းသြားရတာ"ဟု မေနထြန္း က ေျပာျပသည္။

"အဲဒီေနာက္ ဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေနၾကရတယ္။ ထိုင္းအာဏာပိုင္ေတြက စခန္းအျပင္ ထြက္ခြင့္ မေပးဘူး။ ၁၀ ႏွစ္ လံုးလံုး NGO ေတြ၊ TBBCလို အဖြဲ႔အစည္းေတြက ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ တာပဲ မွီခိုေနခဲ့ ၾကရတယ္"ဟုလည္း သူက ဆုိသည္။

ဒုကၡသည္မ်ားက အခြင့္အေရး အနည္းအငယ္ရသည္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း လမ္းေရြးခ်ယ္ၾကသည္မွာလည္း အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါ။

"က်မက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ေရႊ႔ေျပာင္းအေျခခ်ဖို႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စာရင္းက အရွည္ႀကီး၊ အၾကာႀကီးေစာင့္ၾကရ တယ္"ဟု မေနထြန္းက ေျပာသည္။

သူ႔အလွည့္ေရာက္ရန္ ၂ ႏွစ္ၾကာ ေစာင့္လိုက္ရသည္။ သူ႔ကို အိုင္ယာလန္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔အေျခခ်ရမည္ဟု တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ေျပာ ဆုိေၾကာင္း၊ ဤႏိုင္ငံအေၾကာင္းကိုလည္း သူသိပ္မသိေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

"က်မတို႔ အိုင္ယာလန္ကိုေရာက္ေတာ့ ၂ လေလာက္ ဘယ္လီေဟာနစ္ (Ballyhaunis) ဒုကၡသည္မ်ား ျပန္လည္ေနရာခ်ထား ေရးစင္တာ မွာ ေနၾကရေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ သမိုင္း၊ ဥပေဒ၊ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းရင္ ၾကံဳရမယ့္ ဘ၀ေရးရာ ကိစၥေတြ ေလ့လာၾကရတယ္"ဟုလည္း မေနထြန္းက ေျပာသည္။

၂ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသည့္ေနာက္တြင္ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံရွိ သူတို႔ဘ၀တြင္ ေနသားက်ေပ်ာ္ရႊင္ေနၿပီဟု အားလံုးက ေျပာဆိုသည္။ ရာသီ ဥတုေၾကာင့္ ဆင္းရဲပင္ပန္းရပံုကိုေတာ့ အားလံုးက ညည္းညဴၾကသည္။

"ဒီေနရာက ဘ၀က ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ႏိႈင္းစာရင္ ကြာျခားပါတယ္။ သိပ္ၿပီး ကြာျခားလွပါတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း လယ္ကြင္းေတြပဲ။ အိုင္ယာလန္မွာလည္း လယ္ကြင္းေတြပဲ။ ဒီမွာေတာ့ အရာအားလံုးကို စက္နဲ႔ လုပ္ၾကတယ္။ ဟိုမွာေတာ့ ကၽြဲႏြားသံုး ထြန္ယက္ၾကရ တာေပါ့"ဟု တျခားေသာ ဒုကၡသည္တဦးျဖစ္သူ ေဖာကြဲ က ေျပာသည္။

"ဒီမွာေတာ့ လူတိုင္းက ကားကိုယ္စီနဲ႔။ လွ်ပ္စစ္မီးကလည္း အခ်ိန္မေရြးရတယ္။ လူတိုင္းမွာလည္း အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္လို အေျခခံ အိမ္အသံုးအေဆာင္ေတြ ရွိေနၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္က က်မတို႔အရပ္နဲ႔ေတာ့ ဘယ္တူပါ့မလဲ"ဟုလည္း သူက ဆုိသည္။

ဤအုပ္စုအဖြဲ႔၀င္ အမ်ားစုက သင္တန္းအစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမ်ားတြင္ စရင္းေပး တက္ေရာက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္ သည္။ အငယ္ဆံုး အဖြဲ႔၀င္ ၅ ဦးကေတာ့ ယခုႏွစ္ေႏြရာသီတြင္ အထက္တန္းေက်ာင္း ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲ ၀င္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။

စာသင္ခန္းထဲတြင္ ဒုကၡသည္မ်ားကို သူတို႔၏ မိတ္ေဆြမ်ား၊ မည္သည့္ေနရာမဆို ရွိေနသည့္ မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ ဆံုဆည္း ႏိုင္ရန္ အင္တာနက္ လိုင္း စီစဥ္ထားေပးသည္။

ဖိုးထာ က"က်ေနာ့္ညီမ တေယာက္က ဆြီဒင္မွာရွိတယ္။ အစ္ကိုတေယာက္က နယူးေယာက္မွာ"ဟု ေျပာသည္။

Karen-Irland-1

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ အိုင္ယာလန္ရွိ ကရင္မ်ား ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္၌ ရိုးရာ ဒံုးယိမ္းအကျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖေနစဥ္ (ဓာတ္ပံု - Karen-Ireland Association)
"ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ စစ္တပ္နဲ႔ အစိုးရက က်မတို႔ဆီက ယူတာပဲ၊ အိုင္ယာလန္မွာေတာ့ အစိုးရက က်မတို႔ကို ၾကည့္ရႈကူညီ ေပး တယ္"ဟု ေဖာကြဲကလည္း ေျပာဆိုသည္။

ျမန္မာစစ္တပ္က တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားရွိ ေျမယာမ်ားကို သိမ္း၍ ေျခကုတ္ယူသည္။ ထို႔ေနာက္ လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းအသုံး အေဆာင္မ်ားကိုလည္း အလိုရွိသေ႐ြ႕ရယူသည္ဟု ဆိုသည္။

ဟားဗတ္တကၠသိုလ္က ထုတ္ျပန္သည့္ အစီရင္ခံစာက ခန္႔မွန္းေဖာ္ျပထားရာတြင္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ ျမန္မာစစ္တပ္က ႏိုင္ငံ၏ အေရွ႕ဘက္ပိုင္းတြင္ ေက်းရြာေပါင္း ၃,၀၀၀ ေက်ာ္ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ စစ္ဆင္ေရးမ်ားေၾကာင့္ လူေပါင္း ၅၀၀,၀၀၀ မွ် အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရၿပီး ေတာေတာင္မ်ားထဲ ေျပးလႊားပုန္းေအာင္းေနၾကရေၾကာင္းလည္း ယင္း အစီရင္ခံစာအရ သိရသည္။

အဆံုးစြန္ ဆိုရလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ဖ်ားေဒသရွိ ဖ်က္ဆီးမႈမ်ားသည္ ဆူဒန္ႏိုင္ငံ ဒါေဖာ ေဒသ ဖ်က္ဆီးမႈ အတိုင္းအဆႏွင့္ပင္ ညီႏုိင္ေၾကာင္း အစီရင္ခံစာက ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

အိုင္ယာလန္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအၾကား ႏိုင္ငံ လံုျခံဳေရးကိစၥအေပၚ သေဘာထားခ်င္း ကြာျခားပံုကို အေလးအနက္ျပဳ၍ မေနထြန္း က ေျပာျပသည္။

"က်မတို႔ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ရဲဆိုရင္ ပုန္းေနၾကရတယ္။ ဒီမွာေတာ့ လမ္းမေပၚေလွ်ာက္ၿပီး ဟဲလို.. ေကာင္းေသာ မနက္ခင္းပါ၊ ခင္ဗ်ား ေနေကာင္းပါရဲ႕လားလို႔ ေမးလို႔ရတယ္။ သူကလည္း ျပန္ျပံဳးျပၿပီး ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိမ့္မယ္။ ဘာ ျပႆနာမွမရွိဘူး"ဟု သူကဆိုသည္။

သို႔ေသာ္လည္း အိုင္ယာလန္သို႔ ေရာက္လာၾကသည့္ ဒုကၡသည္ မည္သူတဦးကမွ် အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံသည္ ခ်မ္းေျမ႔သာယာသည့္ တံခါးေပါက္တခုအျဖစ္ ေထာက္ခံေျပာဆိုၾကျခင္း မရွိေသးေခ်။

"အသားက်ဖို႔ အခက္ခဲဆံုးကေတာ့ ျပင္းထန္ဆိုးရြားတဲ့ ရာသီဥတုပဲ"ဟု မေနထြန္းႏွင့္အတူ ေနသူ ေဖာကြဲက ေျပာသည္။ တျခားသူ မ်ားကလည္း သေဘာတူသည့္အေနႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ၾကသည္။

အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံ၏ ယခုအပိုင္းသည္ တႏွစ္ပတ္လံုးလိုလို ေလထန္ေနတတ္ၿပီး မိုးမ်ား စုိစြပ္စြာ ႐ြာေနတတ္သည့္ ေဒသလည္း ျဖစ္သည္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ မွ်တေသာ အပူခ်ိန္ ရွိသည္။ တျခား ဗဟို ဥေရာပ ေဒသမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ ရာသီ ဥတုေလးခု အၾကား တြင္လည္း အေျပာင္းအလဲက အနည္းငယ္မွ်သာ ရွိတတ္သည္။

ယခုႏွစ္တြင္ အိုင္ယာလန္ေဒသ အမ်ားအျပားတြင္ ႏွင္းမ်ားက်သည့္ အျဖဴေရာင္ ခရစၥမတ္ကို ၾကံဳရသည္။ ေအးခဲေနသည့္ ရာသီဥတုက ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္ရွိေနမည္ျဖစ္ၿပီး သုညေအာက္ ရာသီဥတုက ၂၀၁၀ ႏွစ္ကူးသည့္တိုင္ တည္ေနသည္။

"က်မတို႔က ဒီအေအးနဲ႔ အသားမက်ႏိုင္ေသးဘူး"ဟု မေနထြန္းက ျပဴတင္းျပင္ပရွိ မီးခိုးေရာင္ ေကာင္းကင္ကို ေခါင္းဆတ္ျပရင္း ေျပာသည္။ နွစ္သစ္ကူးမတိုင္မီတြင္ ႏွင္းမ်ားပို၍ က်မည္ဟုလည္း သူက သိထားသည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဤအဖြဲ႔က အိုင္ယာလန္တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေမြးရပ္ေျမရွိ ႏွိပ္စက္မႈမ်ားႏွင့္ ေ၀းခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သကဲ့သို႔ တေန႔တေန႔ အေျပာင္းအလဲမရွိဘဲ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရသည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားႏွင့္လည္း ေ၀းကြာခဲ့ရၿပီ ျဖစ္ သည္။ သူတို႔က ကရင္-အိုင္းရစ္အသင္းကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကၿပီး ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ ကဲ့သို႔ေသာ လုပ္ငန္း ေဆာင္တာမ်ားလည္း ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။ အိုင္းရစ္လူမ်ဳိး မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ပူးတြဲ လုပ္ကိုင္ေနၾကၿပီး ေမယို အသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာေရးေကာ္မီတီ (Mayo Vocational Education Committee) ကဲ့သို႔ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ၍ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံႏွင့္ ပို၍နီးစပ္စြာ ဆက္ဆံေရးထူေထာင္ႏိုင္ရန္လည္း ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္။

ဤသို႔ အဆက္အသြယ္မ်ားေၾကာင့္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားအေနႏွင့္ သူတို႔၏ ရိုးရာ ကပြဲကို ေဖ်ာ္ေျဖကျပႏိုင္ရံုမွ်မက၊ အိမ္ရွင္ အိုင္းရစ္ လူမ်ဳိးမ်ားထံလည္း သူတို႔ယဥ္ေက်းမႈကို ရွင္းျပႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အိုင္းရစ္လူမ်ဳိးတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ ရိုးရာပြဲတခ်ဳိ႕တြင္လည္း ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲ ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။


"က်ေနာ္ ကရုတ္ ပက္ထရစ္ (Croagh Patrick) ေတာင္ေပၚကို ၃ ခါေတာင္ တက္ၿပီးၿပီ"ဟု အဖြဲ႔ထဲက အငယ္ဆံုးျဖစ္သူ တေကာ စူး က ေျပာသည္။ မီတာ ၈၀၀ ေက်ာ္ျမင့္သည့္ ဤေတာင္ကုန္းေပၚမွၾကည့္လွ်င္ ရႈမၿငီးႏိုင္သည့္ သမုဒၵရာႀကီး၏ ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ ျမင္ႏိုင္သည္။

ကရင္ႏွင့္ အိုင္းရစ္လူမ်ဳိးတို႔၏ ဆက္ႏြယ္မႈက ရွည္ၾကာဖြယ္လည္း ရွိသည္။

ဖိုးထာက အိြဳင္ဆင္ (Oisin) အရပ္ရွိ ၁၇ လ သား ကေလးငယ္အတြက္ ဂုဏ္ယူေနသည့္ ဖခင္တဦးလည္း ျဖစ္သည္။ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံတြင္ ပထမဦးဆံုးေမြးဖြားသည့္ ကရင္ကေလး ငယ္လည္း ျဖစ္သည္။

"ကေလးက က်ေနာ္တို႔ထက္ ရာသီဥတုဒဏ္ကို ပိုခံႏိုင္တယ္"ဟု ဖိုးထာက ေျပာသည္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လတြင္ အစိုးရစစ္တပ္မ်ားက ကရင္ေဒသအတြင္းသို႔ ထပ္မံထိုးစစ္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလာခဲ့ျပန္ၿပီး ကရင္ ၁၀,၀၀၀ ခန္႔ ကိုလည္း အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးေစခဲ့ျပန္သည္။

ေဖာကြဲက ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ အလိုဆႏၵရွိသမွ်အတြက္ လူထုကို အင္အားသံုး အက်ပ္ကိုင္ေနသည့္ အစိုးရမ်ဳိး ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

"၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက ဘာမွ ေျပာင္းလဲလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ စစ္တပ္ကပဲ ႏိုင္ငံကို ဆက္ၿပီးထိန္းခ်ဳပ္ ထားၾကမွာပါ"ဟုလည္း သူက ေျပာသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ စစ္အစိုးရက တိုင္းရင္းသားအုပ္စုမ်ားအၾကား ေသြးခြဲ အႏိုင္ယူသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို ကာလ ၾကာရွည္ က်င့္သံုးေနခဲ့သည္။ ကရင္မ်ားလည္း ဤဒဏ္ကို မလြတ္ႏိုင္ဘဲ ခံစားၾကရသည္။

စစ္အစိုးရႏွင့္ မဟာမိတ္ျပဳ ထားသည့္ တိုးတက္ေသာဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ဳိးသားတပ္ဖြဲ႕(DKBA)က စစ္အစိုးရ အလိုက် ကရင္ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ျပန္၍ စစ္ခင္းတိုက္ခိုက္ေနသည္။ DKBA အဖြဲ႔က ကရင္လူထု အက်ဳိးစီးပြားကို အဓိက ကိုယ္စားျပဳ ရပ္ တည္ေနသည့္ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအရံုး(KNU) ထံမွ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ခြဲထြက္ခဲ့သည့္ အဖြဲ႔ ျဖစ္သည္။

"ကရင္အခ်င္းခ်င္း အခုလို ျပန္ၿပီး တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ေနရတာ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းပါတယ္"ဟု မေနထြန္းက ေျပာသည္။

သူတို႔ကို အိမ္ျပန္လိုပါသလားဟု ေမးၾကည့္ျဖစ္သည္။

ေဖာကြဲက"ျပန္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပန္လို႔ မရေသးဘူး။ ျပန္ရဖို႔ဆိုရင္ အေျပာင္းအလဲေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရမွသာ ျပန္ႏိုင္မွာပါ"ဟု ဆိုေလသည္။

ေျပာင္းျပန္လွန္မယ့္ ၂၀၁၀
Wednesday, 06 January 2010 13:12 ရန္ကုန္သားတာေတ
ႏွစ္သစ္ အခါသမယ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္။ ခါတိုင္းလိုပင္ မီးခဏခဏ ပ်က္ေသာ္လည္း၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ႀကီးျမင့္ေသာ္လည္း၊ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားရဖို႔ ရုန္းကန္ေနရေသာ္လည္း၊

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ညစ္ပတ္ေသာ္လည္း၊ ျခင္ ထူေျပာ ေသာ္လည္း ခံႏုိင္ရည္အင္အား အျပည့္ရွိေနေသာ ရန္ကုန္လူထုမွာ “ေပ်ာ္စရာႏွစ္သစ္ ျဖစ္ပါေစ” ဟု ေအာ္ႏိုင္ၾကေသးသည္။

“ကမၻာ့ ခံႏိုင္ရည္ အရွိဆံုးႏိုင္ငံသားမ်ား” ဆိုသည့္ ဆုကို ခ်ီးျမႇင့္လွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားသာ ရလိမ့္မည္ဟု ဦးရုကၡစိုး စဥ္းစားေနစဥ္ သူ႔အနားသို႔ လူတဦးေရာက္လာသည္။ တျခားသူေတာ့မဟုတ္ ေဒဝါလီမဂၢဇင္း၏ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးျဖစ္သည္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘယ္လိုလဲ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ စဥ္းစားလွခ်ည္လား။

ရုကၡစိုး။ ။ ဒီလူေတြ ေပ်ာ္ေနႏိုင္တာကို အံ့ၾသေနတာဗ်။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ထူးဆန္းတယ္။ မီးကပ်က္၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကတက္၊ ရန္ကုန္က ညစ္ပတ္၊ ဘတ္စ္ကားေတြက က်ပ္ ….။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ ဦးရုကၡစိုး ဟစ္ပ္ ေဟာ့ပ္ ဆိုေနတာလား။

ရုကၡစိုး။ ။ မဟုတ္ပါဘူးဗ်၊ က်န္ေသးတယ္ ျခင္ကထူ၊ ရာသီဥတုက ပူ … ဒါနဲ႔ေတာင္ ဒီလူေတြ ဘာလို႔ ေပ်ာ္ေနလဲ … အဲဒါကို စဥ္းစားေနတာ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ မထူးဆန္းပါဘူး ဦးရုကၡစိုးရယ္။ လူေတြ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ က်ဳပ္က ေလ့က်င့္ေပးေနတာ။ တကယ္လို႔ ကမၻာေပၚမွာ လွ်ပ္စစ္မီးဆိုတာႀကီး မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔တႏုိင္ငံပဲ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့မွာဗ်။ ဟို အေမရိကား ဆိုတဲ့ႏုိင္ငံက ေကာင္ေတြဆို ဒီေန႔မီးမရွိ နက္ျဖန္ေသကုန္မွာ။

ရုကၡစိုး။ ။ ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြ စားဝတ္ေနေရး ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ခဲတယ္ေနာ္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး။

ခ်ိဳကုတ္။ ။ သိပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလုိ ခက္ခဲေနမွ က်ဳပ္လုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို စိတ္မဝင္စားမွာေပါ့။ ေရြးေကာက္ပြဲကို လူေတြ စိတ္ဝင္စားလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။

ရုကၡစိုး။ ။ ၾကည့္လဲ လုပ္ဦးေနာ္ ခင္ဗ်ားလုပ္ထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို လူေတြက တကယ္ အတည္ျပဳ ထားတာ မဟုတ္ဘူး။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါလည္း သိတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပည္သူလူထု တခဲနက္ ေထာက္ခံအားေပးလို႔ အတည္ျပဳ လုိက္ရပါတယ္ ဆိုၿပီး ေၾကညာၿပီးၿပီေလ။ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆက္မလုပ္ရင္ က်ဳပ္ သိကၡာက်မွာေပါ့။

ရုကၡစိုး။ ။ NLD နဲ႔ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြကိုေကာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါခိုင္းမွာလား။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ပါခိုင္းမယ္ေလ၊ ပါရမွာေပါ့။ သူတို႔မပါရင္ က်ဳပ္ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ ဘယ္ အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္တယ္ ေခၚပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ တခုေတာ့ရွိတယ္ ပါေတာ့ပါ မႏိုင္ေစနဲ႔ ဆိုတဲ့စည္းကမ္းခ်က္နဲ႔ ဝင္ပါခုိင္းမယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ ပါလို႔ မျဖစ္ဘူးဗ်။ ဒါကလည္း က်ဳပ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူထု တခဲနက္အားေပးေထာက္ခံထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒထဲမွာ ပါတာ။

ရုကၡစိုး။ ။ ထားပါေတာ့ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲကို တရားမွ်မွ်တတ က်င္းပေပးမယ္ထင္တယ္ ဟုတ္လား။ ျပည္ပက ပုဂၢိဳလ္ေတြက အဲဒါကို စိတ္ဝင္စား ေနၾကတာ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟမ္ … က်ဳပ္ တခါမွ ကတိမေပးဖူးဘူးေနာ္။ သူတို႔ဘာသာ စိတ္ဝင္စားတာေတာ့ မသိဘူး။ က်ဳပ္က စနစ္တက် က်င္းပဖို႔ စီမံေဆာင္ရြက္ေနတယ္ လို႔ပဲ ေျပာတာ။

ရုကၡစိုး။ ။ အတူတူပဲ မဟုတ္ဘူးလားဗ်။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ မတူဘူးေလဗ်ာ။ စနစ္တက် က်င္းပဖို႔ စီမံေဆာင္ရြက္ေနတယ္ ဆိုတာက ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မေတာ္တဆ က်ဳပ္တို႔ စစ္တပ္က ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအတိပဲ ရခဲ့တယ္ဆိုရင္ ...။

ရုကၡစိုး။ ။ ေန … ေနပါဦးဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ စစ္တပ္က ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ယူထားၿပီးသားပဲဟာ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ အင္းေလ အဲဒီလို အတင္းယူထားတဲ့ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကလြဲလို႔ တျခား ဘာမွ ထပ္မရဘူးဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ဆိုတာကို ျပင္ဆင္ထားတာ။

ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ ဒီလိုလား။ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားလဲ လုပ္ပါဦး။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဥပမာ - ေငြတိုက္စာခ်ဳပ္ေတြ ထုတ္ေရာင္းလိုက္တယ္ဗ်ာ။ ႏွစ္သစ္လက္ေဆာင္လိုလို ဘာလိုလိုေပါ့။ အတိုးႏႈန္းမ်ားေတာ့ ဝယ္လိုက္တာလည္း ေသာက္ေသာက္လဲပဲ။ အဲဒီပိုက္ဆံေတြကို တခုခုမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အရႈံးေပၚျပလိုက္မယ္။ အတိုးေတြ အရင္းေတြကို ေနာက္တက္မယ့္ အစိုးရက ဆပ္ပေစေပါ့။

ရုကၡစိုး။ ။ အႀကံပက္စက္ … အဲ အႀကံႀကီးပါေပ့။ ဆက္ပါဦး။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ရွိေသးတယ္။ စက္ရံုေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္လုပ္ေပးလိုက္မယ္၊ ဘယ္ႏွႏွစ္စာခ်ဳပ္ေပါ့။ အဲဒီလူေတြကလည္း က်ဳပ္လူေတြပဲ။ ပိုက္ဆံ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း ထားစရာေနရာမရွိတဲ့ သူေတြေပါ့။ သူတို႔ဆီက ပိုက္ဆံေတြ က်ဳပ္တို႔အိတ္ထဲထည့္။ သူတို႔ကိုေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ ဆိုၿပီး ေပးလိုက္မယ္။ ရႈံးလည္း ျပႆနာမရွိမယ့္သူေတြေပါ့။ မဟုတ္လည္း သူတို႔ရဲ႕ ေငြေတြကို ဘယ္ႏိုင္ငံတကာ ဘဏ္မွာမွ အပ္လို႔မွမရဘဲ။

တက္ႂကြစြာ ေျပာဆိုေနေသာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ဦး႐ုကၡစိုးပါးစပ္က ခပ္တိုးတိုး “ရွိေသးလား” ဟု ေမးလိုက္သည္။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ဦးရုကၡစိုးကို စိတ္မဝင္စားဘဲ ဆက္ေျပာသည္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ တကယ္လို႔မ်ား အဲဒီလို ပုဂၢလိကေပးလိုက္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြက ေအာင္ျမင္ၿပီး လူေတြအတြက္ နည္းနည္းပါးပါး အသံုးတည့္တယ္ ဆိုရင္ ဒါေတြကိုျပၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆြယ္လို႔လည္း ရတာေပါ့။

ရုကၡစုိး။ ။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဦးေႏွာက္ ေရႊခ်ထားဖို႔ ေကာင္းတယ္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေရႊခ်ဖို႔ေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေတာ့ … က်ဳပ္က ဝန္ထမ္းေတြကို ႏွစ္သစ္လက္ေဆာင္ လစာတိုးေပးလိုက္တာနဲ႔ ေရႊေစ်းေတြ တက္ကုန္ၿပီ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြလည္း တက္ဦးမွာ၊ ထိန္းလို႔မႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ရုကၡစိုး။ ။ (“ေတာ္ေသးတာေပါ့ လက္ေဆာင္မို႔လို႔ပဲ” ဟု စဥ္းစားရင္း) ႏွစ္သစ္မွာ ရက္ရက္ေရာေရာ တိုးေပးလိုက္တာပဲေနာ္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါေပမယ့္ လက္ကိုင္ဖုန္း ေျပာခေတြကိုေတာ့ ၂ ဆတက္လိုက္တယ္ … နည္းနည္းေပး မ်ားမ်ားယူေပါ့။

ရုကၡစိုး။ ။ လစာ ဆိုလို႔ ခုမွ သတိရတယ္။ ခင္ဗ်ား တိုးေပးလိုက္တာ ေပါႂကြယ္စရိတ္ဆို၊ က်ေနာ္ေတာ့ ရွားပါးစရိတ္ပဲ ၾကားဖူးပါတယ္။

ခ်ဳိကုပ္။ ။ ဒါကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ယၾတာေခ်တာဗ်။ က်ဳပ္ေဗဒင္ဆရာက ေျပာထားတယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ အားလံုးကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပါ တဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ရွားပါးစရိတ္ကို ေပါႂကြယ္စရိတ္လို႔ ျပင္လိုက္တာ။

ရုကၡစိုး။ ။ ဒါဆို က်န္တာေတြေကာ ...။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ က်န္တာေတြလည္း လွန္ရမယ္။ လွန္မယ့္လွန္ေတာ့ အကုန္လွန္မွေပါ့။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ အစိုးရ နာမည္က အစ လွန္မယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ပူေလာင္ဆူပြက္ေရးႏွင့္ ခ်ံဳးခ်ံဳးက် ေကာင္စီ လို႔ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ က်ဳပ္ေထာင္ေပးထားတဲ့ အသင္းႀကီး ဆိုရင္ ျပည္ေထာင္စု ႀကံဳလွီေရးႏွင့္ ခ်ိနဲ႔ေရးအသင္းလို႔ ေျပာင္းလိုက္ၿပီ။ အဲဒီေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြလည္း လိုက္လွန္ရမယ္။

ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက မ်က္လံုးျပဴးကာ ေျပာလုိက္ေသာေၾကာင့္ ဦးရုကၡစိုးလန္႔သြားသည္။

ရုကၡစုိး။ ။ က်ဳပ္ … က်ဳပ္ေတာ့ မပါပါဘူးေနာ္။ က်ဳပ္က ခ်င္းမိုင္ရုကၡစိုးဗ်။

ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက “မရဘူး။ ခင္ဗ်ားလည္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ကင္းၿမီးေကာက္ေထာင္ေလွ်ာက္၊ ကားေတြလည္း ေနာက္ျပန္ပဲ ေမာင္း ရမယ္၊ နာမည္ေတြအားလံုးလည္း ေျပာင္းျပန္မွည့္ရမယ္။ ဒါ ႏိုင္ငံေတာ္ ပူေလာင္ဆူပြက္ေရးႏွင့္ ခ်ံဳးခ်ံဳးက် ေကာင္စီရဲ႕ အမိန္႔ ေၾကာ္ျငာအမွတ္ ၂၀၁၀ မ်ဥ္းေစာင္း ၁ ပဲ။ ပလို႔ဂ်ိ” ဟုဆိုကာ ဆပ္ကပ္ထဲမွ လူရႊင္ေတာ္မ်ားကဲ့သို႔ ကင္းၿမီးေကာက္ေထာက္၍ ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ ေလွ်ာက္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ဦးရုကၡစိုးႀကီးမွာကား ကင္းၿမီးေကာက္ မေထာင္တတ္ ေလေသာေၾကာင့္ နတ္တို႔တန္ခိုးႏွင့္ ကိုယ္ေဖ်ာက္ကာ ခ်င္းမိုင္သို႔ အသာျပန္လစ္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ။

သတင္းေပါက္ၾကားမႈျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထားသူမ်ားကို ေသဒဏ္ေပးၿပီ
Thursday, 07 January 2010 19:42 ရန္ပိုင္
စစ္အစုိးရ၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္သတင္းမ်ားေပါက္ၾကားမႈေၾကာင့္ ထိန္းသိမ္းထားသည့္ စစ္တပ္အရာရွိေဟာင္း ဗုိလ္မႉး၀င္းႏုိင္ေက်ာ္ကို အင္းစိန္ေထာင္တြင္ ယေန႔ ေသဒဏ္ႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္၂၀ ခ်မွတ္လုိက္ေၾကာင္း သိရသည္။

ဗုိလ္မႉး၀င္းႏုိင္ေက်ာ္အား အေရးေပၚစီမံခ်က္အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃ အရ ေသဒဏ္၊ အီလက္ထ႐ြန္နစ္ ပုဒ္မ ၃၃/ခ အရ ေထာင္ ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္၊ အစုိးရႏွင့္သက္ ဆုိင္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ေပါက္ၾကားမႈ ပုဒ္မ ၆/၃ အရ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္၊ တရားမ၀င္ႏုိင္ငံျခား ေငြေၾကးကုိင္ေဆာင္မႈ ပုဒ္မ ၂၄/၁ အရ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ စုစုေပါင္း ေသဒဏ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္၂၀ ကို ရန္ကုန္ ေျမာက္ပုိင္းခရုိင္တရားရုံးမွ အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္ေၾကာင္း စစ္တပ္အသိုင္းအ၀ိုင္းက ေျပာသည္။

win_naing_kyaw

ဗုိလ္မႉး၀င္းႏုိင္ေက်ာ္
အဆုိပါ အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ဥေရာပေရးရာဌာန အႀကီးတန္း စာေရးမ်ား ျဖစ္သည့္ ကုိသူရေက်ာ္ (ခ) ေအာင္ေအာင္ ကိုလည္း အေရးေပၚစီမံခ်က္ အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃ အရ ေသဒဏ္ႏွင့္ အီလက္ထ႐ြန္နစ္ ပုဒ္မ ၃၃/ခ အရေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္ စုစုေပါင္း ေသဒဏ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္၊ ကုိပ်န္စိန္(ခ) ကုိအစီးအား အီလက္ထ႐ြန္နစ္ပုဒ္မ ၃၃/ခ အရေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္ အသီးသီးခ်မွတ္ျခင္း ခံခဲ့ရေၾကာင္းသိရသည္။

ယခုျပစ္ဒဏ္ေပးခံရသူမ်ားသည္ စစ္အစုိးရ၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္ စီမံကိန္းမ်ားျဖစ္သည့္ ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖုိစီမံကိန္း၊ ေျမေအာက္ လိုဏ္ေခါင္းမ်ား ေဖာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္း၊ လွ်ဳိ႕၀ွက္သြားေရာက္ၿပီး လက္နက္၀ယ္ယူခဲ့သည့္ ေျမာက္ကုိရီးယားခရီးစဥ္၊ ရုရွား၊ အိႏၵိယေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည့္မွတ္တမ္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မီဒီယာမ်ားထံေပါက္ၾကားခဲ့သည့္အတြက္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က အဖမ္းခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။


ဗုိလ္မႉး ၀င္းႏုိင္ေက်ာ္သည္ ရဟတ္ယာဥ္ ပ်က္က်ၿပီး ကြယ္လြန္ခဲ့သူ စစ္အစုိးရအဖြဲ႕ အတြင္းေရးမႉး( ၂ ) ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦး၏ ကုိယ္ေရးအရာရွိႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သူျဖစ္သည္၊

ယခင္က ၎ႏွင့္အတူ စစ္အစုိးရ ရုံး ညြန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ ဗုိလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္ေက်ာ္၀င္းပါ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ၀န္ထမ္းတခ်ိဳ႕လည္း အေရးယူခံရမႈမ်ားရွိေၾကာင္း သိရသည္။

ဘယ္လိုေဖာက္ထြက္ၾကမလဲ ႏိုင္ငံေရးစစ္တမ္း (၁ဝ)
ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း | အဂၤါေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၇ နာရီ ၅၄ မိနစ္


ႏုိင္ငံေရးမွာ (အင္အား) မရွိဘဲ (လႈပ္ရွား) ရခက္ပါတယ္။ (ရလဒ္) ရေအာင္ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေစ၊ ၾကိဳးစားမႈျဖစ္ေစ၊ ဖန္တီးရခက္ပါတယ္။ ယေန႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ေရး ေလာကမွာ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ (အင္အား) ယူထားတဲ့ နအဖ- ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ လူထုေထာက္ခံမႈကို (အင္အား) ယူထားတဲ့ NLD ႏုိင္ငံေရးပါတီ ဒီ ၂ အုပ္စုပဲ အဓိက ရပ္တည္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း လူထုေထာက္ခံအားေပးတာက လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ႏုိင္တာ တနည္းအားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တင္ပို႔ေပးႏုိင္တာ စစ္တပ္နဲ႔ ေဒၚစုပဲ ရွိပါတယ္။ က်န္တဲ့ အဖြဲ႔ငယ္ေလးေတြ ဝင္ၿပိဳင္တယ္၊ ဝင္မၿပိဳင္ဘူးဆိုတာ ထိေရာက္မႈဘက္က ၾကည့္ရင္ မေျပာျပေလာက္ပါဘူး။


ဥပမာ ဦးသုေဝတို႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မယ္လို႔ ေၾကျငာထားပါတယ္။ ဒါ (ကြက္လပ္) ဝင္ျဖည့္ထားတာ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ပံုသ႑ာန္ကုိ မေျပာင္းလဲႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေလဟာနယ္ Vaccum မျဖစ္ရေအာင္ (ကြက္လပ္) ဝင္ျဖည့္ထားတာပဲ။ ေလဟာနယ္ မျဖစ္ေစဖို႔ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေရးပါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ (အင္အား) မရွိဘူး။ NLD နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကမွ အေျပာင္းအလဲကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တာပါ။
ဘာေၾကာင့္ (ကြက္လပ္) ျဖည့္တာဟာ အေျပာင္းအလဲ မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ အေရးပါတယ္ဆိုတာကိုက်ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါ့မယ္။

က်ေနာ့္အျမင္အရ NLD နဲ႔ ေဒၚစုဟာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္လည္း ရတယ္၊ မဝင္လည္း ရတယ္။ ဝင္မယ္ မဝင္ဘူး ေရြးတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္ေနရာ အယူမွန္ဖို႔ပဲ လိုတယ္ ထင္မိတယ္။ ေရွ႕မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့အတိုင္း က်ေနာ္က ဝင္ေစခ်င္တယ္။ ဝင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္ကို ဝင္လုေစခ်င္တယ္။

ဒီေနရာမွာ အျငင္းပြားစရာေလးေတြ ရွိတယ္။ အဓိက ထိေရာက္တဲ့ အျငင္းပြားခ်က္က လုပ္ႏုိင္တဲ့ (လူ) ေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ လုပ္မွာလဲ? လို႔ ေမးလာႏုိင္စရာ ရွိတယ္။

အမွန္ပဲ လက္ရွိ အေျခအေနကို ေယဘုယ်အရ သံုးသပ္ရင္ လူေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ လူေတြေၾကာက္ကုန္ၿပီလို႔ ယူဆစရာ ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးမွာ အေရးၾကီးဆံုး သင္ခန္းစာတခု ရွိတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအေၾကာင္း ကိုယ္သိဖို႔တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြဟာ ေသြးပူဖို႔ လိုတယ္။ က်ေနာ္နားလည္သေလာက္ ေျပာရရင္ စစ္အစိုးရကို မုန္းတဲ့ မေက်နပ္တဲ့သူေတြက အမ်ားစုပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒို႔ကေတာ့ (စ) မလုပ္ဘူး။ (လုပ္) ရင္ဝင္ပါမယ့္ (သူ) ေတြက (အမ်ားစု) ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါသူတို႔ အျပစ္မဟုတ္ (ခံ)ရပါမ်ားေတာ့ လူရည္လည္သြားၿပီ ဆိုရမယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တင္ဦးတုိ႔လည္း အခ်ဳပ္အေႏွာင္က မလြတ္။ လႈပ္ရွားႏုိင္တဲ့ ျပည္တြင္းက NLD CEC နဲ႔ ျပည္ပေခါင္းေဆာင္ ေနရာယူထားၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့ NCGUB တို႔ေၾကာင့္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္။

ေနာက္တခ်က္ ျမင္မိတာက Non Violence လို႔ေခၚတဲ့ အၾကမ္းမဖက္ေရး Idealism အေတြးအေခၚၾကီးက ေခတ္စားလာေတာ့၊ (လူ) ေတြ Non Violence သမားေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေရာ။ အဝိုင္းထဲ ေလးေထာင့္သြင္းလို႔ မရသလို သဘာဝနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ အေတြးအေခၚၾကီး တခုကို ႐ိုက္သြင္းလိုက္ေတာ့ ဟိုမက် ဒီမက် ဘဝ ေရာက္ကုန္တယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ဘယ္ႏုိင္ငံမဆို ႏုိင္ငံေရးဆိုတာက စြန္႔စားမႈေလး အရိပ္အေယာင္ ျပလာရင္ေတာင္ လူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ရလာၿပီး (အရွိန္) ရလာကာ (အရွိန္) က တဆင့္ (တြန္းအား) အင္အားကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ (ထြက္ေပၚ) လာတာပဲ။

ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ ဗဟိုအခ်က္က (အင္အား) ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ Risk လို႔ေခၚတဲ့ (စြန္႔စား) မႈ ရွိစၿမဲပဲ။ စြန္႔စားမႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ (စြန္႔လႊတ္မႈ) Sacrifice ဆိုတာ အရိပ္ပမာ ဒြန္တြဲလ်က္ရွိတယ္။ ဒီ ၂ ခ်က္ကို ေပၚေအာင္လို႔ Conviction လို႔ေခၚတဲ့ (ယံုၾကည္မႈ) က တြန္းပို႔ရတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးမွာ ယံုၾကည္မႈ Conviction ရွိရမယ္လို႔ က်ေနာ္ ရဲရဲဆိုရဲတာပါ။ ဒီမိုကေရစီ မရွင္သန္ႏုိင္တဲ့ အာဏာရွင္ေအာက္မွာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ဖို႔ (ယံုၾကည္ခ်က္) က ပိုအေရးၾကီးလာတာေပါ့။ ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုရာမွာ ဝါဒေရးယံုၾကည္ခ်က္ Political Conviction ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးဝါဒ Political Idealism ကိုပဲ မဆိုလိုပါ။ အမ်ဳိးသားေရး Nationalism ၊ လြတ္လပ္ေရး Freedom စတဲ့ ငါ့လူမ်ဳိး ငါ့တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္မႈ ရွိရမယ္၊ တိုးတက္မႈရွိရမယ္ ဆိုတာေတြဟာလည္း စြန္႔လႊတ္မႈနဲ႔ စြန္႔စားမႈကို တြန္းပို႔ေပးတဲ့ အင္အား Energy ယံုၾကည္ခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ လက္ဝဲဝါဒေတြကို မွီၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လက်ာ္ဝါဒကို မွီၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ကို အရင္းျပဳတဲ့ (ယံုၾကည္မႈ) ဟာလည္း ျပင္းထန္တဲ့၊ ျဖဴစင္တဲ့ ယံုၾကည္မႈပဲ။

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဝါဒစြဲကို အားမကိုးဘဲ အမ်ဳိးသားစိတ္ Nationalism ကိုပဲ အေျချပဳၿပီး အားလံုးကို ဆြဲေခၚသြားတာပဲ မဟုတ္လား? က်ေနာ္တို႔ ရာဇဝင္မွာ အေလာင္းဘုရား၊ တ႐ုတ္ျပည္က ေမာ္စီတုန္း၊ က်ဴးဘားက ကက္စ္ထ႐ို၊ အေမရိကန္က ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္တို႔ အားလံုးဟာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကို အေျခခံၿပီး (စြန္႔စား) ခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား? ႏုိင္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာလို႔ စြန္႔စားခဲ့ၾကသည္မဟုတ္။ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ အတူတူလူနည္းစု - စုေပါင္း၍ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရဲရာက - တိုက္ပြဲေတြမွာ ေအာင္ျမင္မႈ ရလာတာေၾကာင့္ - လူနည္းစုက လူအမ်ားစု ျဖစ္လာၿပီး လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကိုရမွ - ေအာင္ျမင္မႈကို ရခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။

သိပၸံပညာမွာ F=ma ဆိုတဲ့ Equation (ညီမွ်ျခင္း) ရွိတာပဲ။ ေရြ႔ရွားမႈမရွိရင္ Mass (ျဒပ္ထု) ရွိတာေတာင္ Acceleration (အရွိန္) မရွိတာေၾကာင့္ Force (အင္အား) ဟာ Zero (သုည) မွာပဲ က်န္ခဲ့ရမွာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအားျဖင့္ လူေတြဟာ ေၾကာက္ေနၿပီလို႔ ယူဆစရာရွိေပမယ့္၊ လႈပ္ရွားမႈရွိလာလို႔ အရွိန္ရွိလာရင္ Mass လူအုပ္ၾကီးလည္း မ်ားလာၿပီ။ တခ်ိန္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း Fear ဆိုတာကို ေက်ာ္ႏုိင္တာေပါ့။

လြယ္သလား?
လြယ္သလား? လို႔ေမးလာရင္ မလြယ္ဘူးလို႔ ေျဖရမွာပဲ။ မဆလ ေခတ္က (၈၈၈၈) ၈ ေလးလံုး ျဖစ္ႏုိင္မယ္လို႔ ဆိုၾကရင္ ဝိုင္းအရယ္ခံရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါက ေပးလာတာေၾကာင့္ ၈ ေလးလံုး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ႐ိုက္ပြဲကေလးက (စ) ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား? ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေျခခံၿပီး ႏုိင္ငံေရး (အေျခအေန) ဖန္တီးယူႏုိင္ရင္ (အီရန္ ေရြးေကာက္ပြဲ) မွာလို အခ်ိန္အခါ မွန္သြားရင္ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန ေျပာင္းလဲႏုိင္တာေပါ့။

N = m a
(Newton and Law of Motion)=(mass)(acceleration)

ေနာက္တနည္း က်န္ေသးတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အက်င့္တခု က်န္ေသးတယ္။ အဲဒါ ျမန္မာအမ်ားစုဟာ အဖြဲ႔အစည္းေထာင္ၿပီး (အဖြဲ႔အစည္း) နဲ႔ တိုက္တာထက္ (လူ)(ပုဂၢိဳလ္) ကို ၾကည္ညိဳၿပီး (တိုက္) ခ်င္တဲ့ (အက်င့္) ရွိၾကတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ လြတ္လပ္ေရးေခတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၊ အခုေခတ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တနည္းျဖင့္ သူရဲေကာင္းကို ကိုးကြယ္တဲ့အက်င့္ ရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ားဟာ Institutional Loyalty ဆိုတာကို နားမလည္ၾကဘူး။ Institutional Power ကို နားလည္ဖို႔ ပိုေဝးေသးတာေပါ့။

ႏုိင္ငံေရးအေဆာက္အဦး Political Institutional နဲ႔ Infrastructure ရွိမွ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သူ႔တာဝန္နဲ႔သူ လုပ္ႏုိင္တာေတြ ေပၚလာၿပီး အားလံုး ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ေက်မွ ကိုယ့္အဖြဲ႔အစည္း ၾကီးထြားၿပီး (အင္အား) ရွိလာမွ စစ္တပ္က အေလးထား ဂ႐ုျပဳလာရမွာေပါ့။

အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ (လုပ္စား) ႏုိင္ငံေရးေတြကပဲ ေရပန္းစားလာၾကၿပီး ဒိုနာ အလႉရွင္ေတြမွာ ပိုက္ဆံေတာင္းေကာင္းေအာင္ ဖြဲ႔ထားတဲ့ Interest Group - အက်ဳိးရွင္အုပ္စုေတြပဲ ေငြရ ရွင္သန္လာခဲ့ၾကတာပါ။ အားလံုးဟာ Grass-root ေအာက္ေျခ စည္း႐ံုးေရး ႏုိင္ငံေရးကို ေမ့ကုန္ၾကၿပီး ပလို႔ဂ်ိ ဆိုၿပီး Elite Politicians - အခြင့္ထူးခံ ေရေပၚစီ ႏုိင္ငံေရးေပၚပင္ ႏုိင္ငံေရးဘက္ ေရာက္ကုန္ၾကေရာ။

ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ေဒၚစုဟာ Institution - ေဒၚစုဟာ ေတာ္လွန္ေရးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ နအဖ က အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွာၿပီး ေဒၚစုကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာေပါ့။ ဒါကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္တဲ့ ေဒၚစုက - ယက္ေတာရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ (အခြင့္အေရး) နဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေမရိကန္ေပၚလစီကုိ ကိုင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္ထြင္ၿပီး လႈပ္ရွားလ်က္ရွိတယ္။

ဒါ ေဒၚစုတဦးထဲ ကစားႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး က်ားကစားကြက္ပဲ။ သိမ္ေမြ႔တဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ဒါထက္ပိုၿပီး ေဆြးေႏြးခြင့္ မရွိပါ။