ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အားက်ဖြယ္၊ထူးၿခားခ်က္မ်ား
7
7/20/2009 | Posted in ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
က်ေနာ့္ဆီမွာ ရန္ကုန္အေရးပုိင္ေဟာင္း ေမာရစ္ေကာလစ္ ေရးသားၿပဳစုခဲ့တဲ့ last & first in burma ကုိ ဦးခင္ေမာင္ၾကီးက ဘာသာၿပန္ဆုိေရးသားထားတဲ့ အဂၤလိပ္၊ၿမန္မာ ေနာက္ဆုံး တုိက္ပြဲ ထဲက (ထုိအခ်ိန္က တန္ခိုးအၾကီးထြားဆုံး ၿဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးေတြကုိယ္တုိင္ ေလးစားခ်ီးၾကဴးခဲ့တဲ့) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေလးစားဖြယ္ရာ၊ အားက်အတုယူဖြယ္ရာ၊ အံ့ၾသဖြယ္ရာ အမူအရာ၊ ေၿပာဆုိဆက္ဆံ ပုံမ်ားကုိ ေကာက္ႏွဳတ္ေဖာ္ၿပသြားပါမယ္။ ထုိေခတ္ အေရးအသားမ်ားႏွင့္သာ ေရးသြားပါ့မယ္။ ၿပီးေတာ့ စာေတြကုိ အရမ္းရွည္ေနမွာ စုိးလုိ႔ အနည္းအက်ဥ္း ၿဖတ္ေတာက္ ထားတဲ့ အတြက္ စာတေၾကာင္းနဲ႔ တေၾကာင္း အဆက္အဆပ္ ရွိခ်င္မွ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါကလဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္းပဲ အသားေပး ထားတဲ့ အတြက္ ဒီလုိၿဖစ္ေနတာကုိ နားလည္ၾကပါ ခင္ဗ်ား..........................။

ေအာင္ဆန္းသည္ မိမိ၏တပ္မေတာ္ၾကီးကုိဂ်ပန္တပ္မေတာ္ႏွင့္အတူ စစ္မ်က္ႏွာသုိ႔တက္၍ ၿဗိတိသွ်တုိ႔အားတိုက္ခုိက္လုိပါသည္ဟု အယုံသြင္းႏုိင္ခဲ့ေလသည္။

၁၉၄၅၊မတ္လ ၂၇ရက္ေန႔တြင္ကား ဗမာတပ္မ်ားသည္၊ ဂ်ပန္တပ္မ်ားကုိ စတင္တုိက္ခုိက္ေလေတာ့သည္။ ပုန္ကန္မွဳစလွ်င္၊ စၿခင္း ဂ်ပန္တပ္သားႏွင့္ စစ္ဗုိလ္ေပါင္း ၇၀၀ေက်ာ္ကုိ သတ္ၿဖတ္ သုတ္သင္ခဲ့ခါ ထုိစာရင္းတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ၂ ေယာက္ပါ၊ ပါဝင္ေလသည္။

ေမလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ၿဗိတိသွ်မ်ားသည္ ရန္ကုန္ကုိ ၿပန္လည္သိမ္းပုိက္လုိက္ၾကေတာ့သည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္စလင္း သည္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ကုိယ္တုိင္ေတြ႔ဆုံလ်က္ နားလည္မွဳယူလုိက္ရကား၊ မိမိ၏ဌာနခ်ဳပ္သုိ႔လာလည္ပါရန္၊ ဖိတ္ၾကားလုိက္ေလသည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္၏ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခ်က္မွာ ေတာ္ေတာ္ ထူးၿခားခဲ့ရေတာ့သည္။ ေအာင္ဆန္းသည္ သူ၏အက်င့္အတုိင္းပင္ တုံးတိတိႏွင့္ မိမိမွာ ဗမာၿပည္ယာယီအစုိးရ၏ ကုိယ္စားလွယ္ၿဖစ္ၿပီး ထုိအစုိးရ အဖြဲ႔၏ စစ္ဝန္ၾကီးၿဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာေလေတာ့သည္။ ထုိသတင္းကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္စလင္းမွာ ဘယ္လုိမွ မၾကားထားရာ ဗမာသည္ ယာယီအစုိးရ ရွိသည္ဆုိၿခင္းကုိ မယုံၾကည္ႏုိင္ပဲ ၿဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ ေအာင္ဆန္းက သူ႕အား သက္သက္ၿဖန္းၿခင္း ၿဖစ္သည္ဟု စလင္းက ယူဆလုိက္ေလသည္။ ေအာင္ဆန္းကမူ တၠေၿႏၵမပ်က္ဘဲ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ပင္ မိမိသည္ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ၾကီး၏ သံတမန္ အၿဖစ္ႏွင့္ လာၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ၾကီးကပင္လွ်င္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ႏွင့္ ဂ်ပန္မ်ားအား ေမာင္းထုတ္ေရး၌ မာဟာမိတ္ဖြဲ႔ရန္ ဆုံးၿဖတ္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ကာ ဗမာၿပည္မွ ဂ်ပန္မ်ားကုိ ေအာင္ၿမင္စြာ ေမာင္းထုတ္ၿပီးသည္အထိလည္း ဆက္လက္၍ မဟာမိတ္ဖြဲ႔မည္ ၿဖစ္ေၾကာင္၊ ေနာင္တြင္ေတာ့ ဖ-ဆ-ပ-လအဖြဲ႔ၾကီး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လြတ္လပ္ေသာ အမ်ဳိးသား အစုိးရကုိ တည္ေထာင္ ဖြဲ႔စည္းဖုိ႔ပင္ ၿဖစ္ေၾကာင္း စသည္ၿဖင့္ ဆက္လက္ရွင္းၿပလုိက္ၿပန္သည္။ အကယ္စင္စစ္ ေအာင္ဆန္းကား သူတုိ႔႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ အတိအလင္း ဖြင့္ဟ အသိေပးလုိက္ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ေတာ့သည္။ သူသည္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ေတာင္းဆုိေနၿခင္းမဟုတ္ပဲ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔ၾကီး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိသာ ေၿပာဆုိေနၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။

စလင္းသည္ ေအာင္ဆန္း၏ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိ ေရွာင္ရွားကာ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လုံး မည္သည့္ ၿပည္သူ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ဳိးမွ ရွိႏုိင္မည္ မဟုတ္ ဟုၿပန္လည္ေၿဖၾကားလုိက္သည္။ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသည္ ဂ်ပန္ လက္နက္ခ်သည္အထိ ရွိေနမည္ ၿဖစ္ရာ ထုိအေတာအတြင္း ေအာင္ဆန္းသည္ ၄င္း၏တပ္မေတာ္ကုိ ၿဗိတိသွ် တပ္မေတာ္ အတြင္း သြတ္သြင္း ပူးေပါင္းေစလုိေၾကာင္း စလင္းကေၿပာၾကားခဲ့ေလသည္။ ထုိအခါ ေအာင္ဆန္းကလည္း မဟာမိတ္ အေနၿဖင့္ မိမိ၏တပ္မ်ားကုိ မဟာမိတ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ လက္ေအာက္တြင္ ထားရွိမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ရာတြင္ ဗမာၿပည္ယာယီ အစုိးရ၏ သစၥာေတာ္မွ တပါး၊ မိမိသည္ အၿခားမည္သူ၏ သစၥာကုိ ခံယူမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ၿပန္လည္ေၿဖၾကားခဲ့ေလသည္။ ထုိအံ့ၾသဘြယ္ သတင္းကုိ စလင္းသည္ ေမာင့္ဘက္တင္ ထံသုိ႔ပုိ႔လုိက္သည္။

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ ေအာင္ဆန္း၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကုိ ေဖါက္ထြင္း ၾကည့္ရူၾကပါစုိ႔။ ေအာင္ဆန္းသည္ ဘယ္လုိမွ ပရိယာယ္ မာယာမလုပ္ခဲ့ဘဲ၊ မိမိသုံးသပ္နားလည္ထားေသာ မိမိ၏အေၿခအေနကုိ ပြင့္လင္းစြာ ေက်ညာလုိက္ၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။
၁၉၄၅၊ေမလ ၁၇ရက္ေန႔တြင္ကား စကၠဴၿဖဴစာတမ္း ကုိထုတ္ၿပန္ေက်ညာလုိက္ေလသည္။ ထုိ စကၠၿဖဴ ေပၚလစီႏွင့္ ဖ-ဆ-ပ-လ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ား၏ ကြာၿခားမွဳမွာ အင္မတန္မွ ၾကီးမားေနေလေတာ့သည္။ ဖ-ဆ-ပ-လ ေတာင္းဆုိခ်က္ဆုိလွ်င္ တုိက္ရုိက္အုပ္ခ်ဳပ္ၿခင္း အလွ်င္းအလုိမရွိဘဲ ဗမာအား သမတႏုိင္ငံေတာ္ အၿဖစ္ႏွင့္မထူေထာင္မီအတြင္း မိမိတုိ႔အား အခ်ဳပ္အၿခာ အာဏာပုိင္ေသာ ယာယီ အစုိးရ အၿဖစ္ႏွင့္ အသိအမွတ္ၿပဳရမည္၊ ႏုိင္ငံေတာ္တြင္လည္း တုိင္းရင္းသား အားလုံးပါဝင္ရမည္၊ စကၠဴၿဖဴထည္းမွ လက္မခံႏုိင္ဆုံး အခ်က္မွာ ဗမာၿပည္၏ထက္ဝက္နီးပါးရွိေသာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကုိ ဗမာၿပည္မၾကီးႏွင့္ ခြဲထားၿခင္းေပတည္း။

ထုိအေတာအတြင္းဝယ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖ-ဆ-ပ-လ မွာပုိ၍သာ ထင္ေပၚလာေလသည္။ ၁၅ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္၌ ေအာင္ပြဲခံ ဗုိလ္ရွဴသဘင္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ (ေမာင့္ဘက္တင္၏ ၿပန္တမ္းတြင္ ယခုလုိ ေဖာ္ၿပထားသည္) အေလးၿပဳခံ စင္ၿမင့္ ဗမာအလံ(ေတာ္လွန္ေရး အလံ) ကုိလည္း အၿခားအလံမ်ားႏွင့္အတူ လႊင့္တင္ကာ အေလးၿပဳခ်ီတက္ၾကသည့္ ၿဗိတ္သွ်ႏွင့္ မဟာမိတ္တပ္မ်ား အထည္းတြင္ ဗမာအမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္မွ တပ္မ်ားလည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ သုိ႔အားၿဖင့္ ဗမာအမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္သည္ မဟာမိတ္ အဆင့္ အတန္းၿဖင့္ သတ္မွတ္ၿခင္း ခံရပါသည္ဟု ေၿပာဆုိႏုိင္ခြင့္ ရခဲ့သည္။

ထုိအခ်ိန္မွာပင္ ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟူေသာ ဘြဲ႔ကုိ စတင္သုံးခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။ ၄င္း၏၃၀ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ အသက္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း ၄င္းမွာ အင္မတန္ ထူးၿခားေနေတာ့သည္။ တၿပည္လုံးကပင္ မိမိတုိ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည့္ ကယ္တင္ရွင္မွာ ၄င္းပင္ ၿဖစ္ရမည္ဟု ယုံၾကည္ကုိးစား လာခဲ့ၾကေလသည္။

ဇြန္လ ၂၀ရက္ေန႔တြင္ ဗမာၿပည္ဘုရင္ခံေဟာင္း ေဒၚမန္စမစ္သည္ ေလယာဥ္ၿဖင့္ ရန္ကုန္သုိ႔ဆုိက္ေရာက္လာကာ ၿမစ္ထဲတြင္ ဆုိက္ကပ္ထားေသာ ၿဗိတ္သွ်စစ္သေဘၤာ ကမ္းဘားလင္း ေပၚသုိ႔တက္ေရာက္၍ ဖ-ဆ-ပ-လ- ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ထူေထာင္ၿပီးသား ႏုိင္ငံေရး ပါတီေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း မ်ားကုိပါ သီၿခား ေခၚယူေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခဲ့ေလသည္။ ဘုရင္ခံေဟာင္း ေဒၚမန္စမစ္သည္ အင္မရီထံသုိ႔ စာေရးေၿပာၿပရာတြင္ ကြ်ႏု္ပ္ အဓိက စိတ္ဝင္းစားသူမ်ားမွာ ေအာင္ဆန္းနွင့္ သန္းထြန္းတုိ႔သာ ၿဖစ္သည္။ ၄င္းတုိ႔ ၂ ေယာက္သည္ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ တနာရီၾကာမွ် စကားေၿပာသြားၾကသည္။ ၄င္းတုိ႔သည္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ဖ-ဆ-ပ-လ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိသာ ေၿပာၾကားသြားခဲ့ေလသည္။

ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႔တြင္ ပထမ အႏုၿမဴဗုံးကုိ ၾကဲခ်လုိက္ၾကသည္၊ ၾသဂုတ္လ၁၂ရက္ေန႔တြင္ကား ဂ်ပန္သည္ လက္နက္ခ် အည့ံခံခဲ့ေလသည္။ ထုိအခါ ဗမာၿပည္၏ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသည္ ၿပီးဆုံးခါနီးသုိ႔ ေရာက္ရွိလာပါေတာ့သည္။

ထုိအေတာအတြင္း ေမာင့္ဘက္တင္သည္ ေအာင္ဆန္းအား အပုိင္သိမ္းသြင္းႏုိင္ဘုိ႔ လုိလားခဲ့ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လဲ သူသည္ ေအာင္ဆန္းအား ဘရိဂိတ္ဒီယာ ဗုိလ္မွဴခ်ဳပ္ခန္႔အပ္ကာ အၿမဲတမ္း ဗမာ့တပ္မေတာ္၌ လက္ေထာက္ အင္စပတ္တာဂ်င္နရယ္ ရာထူးေပးပါ ေဒၚမန္စမ္အား အၾကံေပးခဲ့ေလသည္။ သုိ႔အားၿဖင့္ ေအာင္ဆန္း၏ ေနာက္လုိက္တပ္သားမ်ားလည္း အၿမဲတမ္း ဗမာ့တပ္မေတာ္ထည္းသုိ႔ ဝင္လုိက္လာၾကမည္ဟု ေမာင္ဘက္တင္ တြက္ဆခဲ့ေလသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ထုိရာထူးကုိ ေအာင္ဆန္းကမိမိ စစ္သားမ်ား အနက္ ဝင္ခ်င္သူမ်ားအား အၿမဲတမ္း ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ ပါဝင္ အမွဳထမ္းေစမည္ဟု ဂတိၿပဳခဲ့သည္။သူကုိယ္တုိင္ကမူ ေမာင့္ဘက္တင္ထံသုိ႔ စာတေစာင္ၿဖစ္ ေရးသားေပးပုိ႔၍ ေဒၚမန္စမစ္ထံသုိ႔ မိတၱဴ တခုကုိလည္း ေပးပုိ႔ခဲ့ေလသည္။ ထုိစာမွာ ပြင့္လင္းၿခင္း၊ ဖံုးကြယ္ၿခင္း၊ ခင္မင္ၿခင္း၊ ၿခိမ္းေၿခာက္ၿခင္း ေရာေထြးေနသည့္ ထူးၿခားေသာ စာတေစာင္ ၿဖစ္ေလသည္။
ကြ်ႏု္ပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ေလာ့္ဒ္လူးဝစ္ ဟုအစခ်ီထားကာ မိမိအား လက္ေထာက္ အင္စပက္တာဂ်င္နရယ္ ရာထူးေပးအပ္ၿခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထုိရာထူးကုိ မိမိသည္ စစ္ဘက္မွ ႏွဳတ္ထြက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးထည္း ဝင္ေတာ့မည္ၿဖစ္ရာ လက္မခံႏုိင္ပါေၾကာင္း ေဖာ္ၿပထားသည္။ (ၿဗိတိသွ်တုိ႔၏ တပ္မေတာ္တြင္ သူက အၿမဲတမ္း အရာရွိဝင္လုပ္ဖုိ႔ ဆုိသည္မွာ သူ႕အၿမင္တြင္ မၿဖစ္ႏုိင္ေသာ ကိစၥၿဖစ္ေနသည္။ သူ၏တကယ့္ တပ္မေတာ္သည္ တၿခားေနရာတြင္ ရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား) သူ၏ၿငင္းဆုိခ်က္ကုိ ယုတိၱရွိေစရန္လည္း၊ ေအာင္ဆန္းက ထုိသုိ႔ အေၾကာင္း ၿပၿပန္သည္၊ တပ္မေတာ္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္ ဆက္လက္ အမွဳမထမ္းႏိုင္ေတာ့ၿခင္းကုိလည္း အထူးဝမ္းနည္းမိပါသည္၊ ကြ်ႏု္ပ္အတြက္ စစ္ဘက္တြင္ အမွဳထမ္းရၿခင္းကုိ အၿခားအလုပ္မ်ားထက္ ပုိမုိႏွစ္ခ်ဳိက္ပါ၏။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔အား အမ်ဳိးမ်ဳိး ေက်းဇူးၿပခဲ့ၿပီး အနာဂတ္ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္၌ ဗမာၿပည္ႏွင့္ ၿဗိတိသွ်ၿပည္ အၾကား ၿဖစ္ေပၚၿခင္ၿဖစ္ေပၚလာမည့္ ၿပႆနာမ်ား အၾကားကပင္ ကြ်ႏု္ပ္၏ အသဲႏွလုံးတြင္ အၿမဲတမ္း ခင္မင္မွဳ ရွိေနမည့္သူတေယာက္ကုိ တု႔ံၿပန္ ေက်းဇူးဆပ္ေသာ အားၿဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ မိတ္ေဆြၾကီး ေၿပာသည့္အတုိင္း တပ္မေတာ္ထည္းသုိ႔ ဝင္လာခ်င္လွပါသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ဖ-ဆ-ပ-လ မွသူ၏ရဲေဘာ္မ်ားက ကန္႔ကြက္လ်က္ရွိရာ ၄င္းတုိ႔၏ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ကုိ မိမိ နာခံရမည္သာၿဖစ္ပါသည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ဆက္လက္ေရးခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အင္မတန္မွ ၾကီးေလးလွမည္ဟုထင္ေသာ္လည္း၊ တကယ္တမ္း၌ ထုိမွ်ေလာက္ၿဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေသာ ႏုိင္ငံေရး တာဝန္မ်ားကုိ ထမ္းေဆာင္ရန္အတြက္ စစ္တပ္ထဲမွ မထြက္မီ မိတ္ေဆြၾကီးကုိ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ၾကားဝယ္ အနာဂတ္၌ ဘယ္လုိအေၾကာင္းအရာပဲ ေပၚေပါက္လာသည္ၿဖစ္ေစ၊ ယခု ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ မိတ္ေဆြၾကီးအား ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ခင္မင္မွဳ ေႏွာင္ၾကိဳးကုိ ဆက္လက္ ထားရွိႏုိင္မည္ဟုလည္း ကြ်ႏု္ပ္ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။ မိတ္ေဆြၾကီးအား ကြ်ႏု္ပ္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ ဂ်ပန္ဆာမူရုိင္းဓားကုိလည္း ယခုၿပီးဆုံးခဲ့ၿပီးၿဖစ္ေသာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ စစ္ပြဲၾကီးအတြင္း မိတ္ေဆြၾကီးက ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ အတြက္ၿပဳလုပ္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအား လွဳိက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ၿခင္း အထိမ္းအမွတ္ႏွင့္ ထာဝစဥ္ ထားရွိပါမည့္ အေၾကာင္း ေမတၱာ ရပ္ခံပါသည္။
သုိ႔အားၿဖင့္ အသက္ ၃၀ပင္မၿပည့္ေသးဘဲ ထုိအခ်ိန္တုိင္ မထင္ရွားေသးသည့္ လူငယ္ကေလးသည္ ထုိစဥ္က အာရွတြင္ တန္းခုိးအၾကီးထြားဆုံး ၿဖစ္ေနသည့္ သူအား တန္းတူအေနၿဖင့္ ဆက္ဆံႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ေလသည္။ ထုိစာမွာ ဗမာရာဇဝင္ႏွင့္ အတၳဳပတိၱတြင္ အဓိကစာတမ္း တေစာင္ၿဖစ္ေပသည္။ ထုိစာတြင္ ထုတ္ေဖာ္ၿပထားခ်က္မ်ားႏွင့္ အတူ ကြယ္ဝွက္ထားၿခင္းမ်ားမလည္းပါရွိခဲ့သည္။ အရိပ္အၿမြက္ႏွင့္ နမိတ္ လကၡဏာမ်ားကုိလည္း ညႊန္ၿပခဲ့ေပသည္ တကား။ ေအာင္ဆန္း၏ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ဂုဏ္ရည္ ကုိလည္း ထုိစာသည္ ေတာ္ေတာ္ေဖာ္ၿပခဲ့ေပသည္။ ၾကီးမားေသာ ကြတ္အကၤ်ီၾကီးကုိ ဝတ္ထားေသာ လူညုက္ကေလး အၿဖစ္ႏွင့္ ကန္ဒီတြင္ သူ႕အား ေတြ႔ခဲ့ရေသာ သူမ်ား အဖုိ႔ သူသည္ ဘယ္လုိမွ အရာ မေရာက္သည့္ အသြင္ေပၚခဲ့ေပသည္။ သူ႕ထံတြင္ ေမာက္မာဝင့္ၾကြား ဟန္ၿပမွဳ မရွိသည္မွာ အမွန္ပင္ၿဖစ္ေတာ့သည္။ ဥေရာပမွ ႏုိင္ငံေရး ဆရာၾကီးမ်ားႏွင့္ တူညီမွဳသည့္ သူ႕ထံတြင္ ဘယ္လုိမွ မရွိခဲ့၊ သူ႕အား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟု ေခၚၾကသူမ်ားက ခ်မွတ္ေပးေသာ တာဝန္ လုပ္ငန္းၾကီးကုိ ေအာင္ဆန္းသည္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ႏွင့္ပင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေပသတည္း။

သူသည္ ေလာ့ေမာင့္ဘက္တင္ကုိ ညုိ႕ယူဖမ္းႏုိင္ခဲ့သည့္နည္းတူ၊ ဘုရင္ခံ ေဒၚမန္စမစ္မွာလည္း သူ႕ညွုိ႔ဓာတ္ကုိ ခံစားခဲ့ရေလသည္။ ထုိအခ်ိန္ဆီက ေဒၚမန္စမစ္သည္ ပက္သစ္ေလာရင့္စ္ ထံသုိ႔ ထုိသုိ႔ စာေရးခဲ့သည္။ ေအာင္ဆန္းမွာ ယေန႔ဗမာၿပည္တြင္ အေရးပါ အရာေရာက္ဆုံး သူတဦးၿဖစ္ေနသည္ကုိ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ အေနၿဖင့္ လက္ခံရမည္သာဟု ထင္ပါသည္။ လူတုိင္းက သူ႕အားယုံၾကည္ေလးစားၾကပုံရသည္။သူ၏စစ္တပ္မ်ားကလည္း၊ သူ႕အား ခ်စ္ခင္ၾကည္ညုိၾကကာ သူခုိင္းသမွ် လုပ္ၾကမည္ ၿဖစ္သည္။ သူသည္ ဗမာၿပည္တြင္းသုိ႔ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ၿမန္ၿမန္ ၿပန္မဝင္လာသည့္တုိင္ ဂ်ပန္မ်ားအား ထၾကြပုန္ကန္ရန္ အစီအစဥ္မ်ား လုပ္ထားခဲ့သည္။ သူသည္ ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ၾကီး ထားသူလည္းမဟုတ္ေခ်။ ဘေမာ္(ေဒါက္တာဘာေမာ္)၏ ေၿဗာင္က်လြန္းေသာ မရုိးသား၊ မေၿဖာင့္မတ္မွဳကုိ သူ၏ရုိးသား ေၿဖာင့္မတ္မွဳက ႏွဳိင္းယွဥ္မွဳ သာဓက ၾကီးၿပေနေတာ့သည္။

စကၠဴၿဖဴ ေပၚလစီႏွင့္ ပတ္သက္၍ စီမံကိန္းမ်ား ခ်မွတ္ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ပါဝင္ကူညီေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ အတုိင္ပင္ခံေကာင္စီအဖြဲ႔ကုိ ေဒၚမန္စမစ္မွ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ထုိအဖြဲ႔တြင္ ၁၅ေယာက္ထားရန္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္တြင္ ၁၁ေယာက္ အထိေလ်ာ့ခ်လုိက္ေလသည္။ဖ-ဆ-ပ-လ မွ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ ေနရာ အမ်ားဆုံး ေပး၍ က်န္ ၄ ေနရာကုိ ေဒၚမန္စမစ္မွ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေလသည္။ ေဒၚမန္စမစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့သူမ်ားမွာ ေပၚထြန္းမွာ ၿပည္ထဲေရးဌာန၊ ဘဏၰာေရးကုိ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကုိင္ကာ၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္နယ္ၿခားဌာနမ်ားကုိေတာ့ ၿဗိတိ္သွ် အရာရွိမ်ားအား ေပးမည္ၿဖစ္ေလသည္။ ထုိအခါေအာင္ဆန္းမွ ေပၚထြန္းမွာ ဗမာၿပည္ ကိစၥမ်ားႏွင့္ အဆက္ၿပတ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿမင့္ခဲ့ရၿပီ ၿဖစ္ရကား ၿပည္ထဲေရးႏွင့္ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ေအာင္ဆန္းက တုံးတိတိၾကီးပင္ေၿပာခဲ့သည္။ ဥပမာဆုိယင္ ေပၚထြန္းဟာ လက္နက္ေတြ ဘယ္မွာဝွက္ထားတယ္ဆုိတာ သိမလားဟု ေအာင္ဆန္းသည္ ခပ္ၿပံဳးၿပဳံးပင္ ေအးေအးေဆးေဆးေမးခဲ့ေလသည္။ သူ၏အမူအရာသည္၄င္း၊ အသံသည္၄င္း၊ စကားမ်ားေနာက္ကြယ္တြင္ ၿခိမ္းေၿခာက္မွဳကုိ ဘယ္လုိမွ အရိပ္အေယာင္မွ မေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၿပန္ေခ်။
ထုိ႔ၿပင္ စကၠဴၿဖဴေပၚလစီအား ဗမာၿပည္မွမယုံၾကည့္ပုံႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကုိ ေအာင္ဆန္းတုိ႔မွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ေဝဖန္ခဲ့ၾကေပသည္။

ဒီဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆုိသူသည္ ဘယ္လုိလူစားမ်ဳိးၿဖစ္သနည္း။ ေဒၚမန္စမစ္အေနၿဖင့္ေတာ့ ထုိဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ခင္မင္ႏုိင္ေပသည္၊ ၄င္းထံမွခင္မင္မွဳကုိ တုံ႔ၿပန္ရရွိပါက အက်ဳိးရွိေပမည္၊ ၄င္းအား မိမိတုိ႔ အၿမင္ဘက္သုိ႔ပါေအာင္ မဆြဲေဆာင္ႏုိင္ေစကာမူ ၄င္း၏ယုံၾကည္မွဳကုိ မိမိတုိ႔ ရရွိပါက အဘုိးတန္ေပမည္။ သုိ႔ရာတြင္ စိတ္ဓာတ္ၿပင္းထန္လွၿပီး ရုိးရိုးကုပ္ကုပ္ ကေလးေနတတ္သည့္ ထုိစစ္သားကေလးသည္ ဗမာၿပည္အတြက္ ဘယ္လုိ လြတ္လပ္ေရးမ်ဳိးကုိ ရည္မွန္းထားေနေလသတည္း။ ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႔အေနၿဖင့္ ဥပေဒကုိ ဆုိရွယ္လစ္ဆန္ဆန္၊ ဒီမုိကေရစီ အေၿခခံ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒကုိ ေရးသားထုတ္ၿပန္ခဲ့ေပသည္။
ထုိ႔ၿပင္ ေအာင္ဆန္း၏ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိ တက္စ္(test) လုပ္ရန္လူမွာ ဦးေစာပင္လွ်င္ ၿဖစ္လိမ့္မည္။
ေဒၚမန္စမစ္အေနၿဖင့္ ဦးေစာကုိ ၿပန္ေခၚရေပမည္။ ဦးေစာသည္ဂ်ပန္ႏွင့္ စစ္မၿဖစ္မီတြင္ ခ်ာခ်ီႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရန္ အဂၤလန္ၿပည္သုိ႔ သြားေရာက္ၿပီး အေမရိကန္သုိ႔လဲ သြားေရာက္ခဲ့ေပသည္။ (ထုိသုိ႔ မသြားခင္ ဦးေစာသည္ ေရႊတိဂုံ ဘုရားအား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ေလသည္။ သုိ႔ရာတြင္ သူသည္ သာမန္ဘုရားဖူးမ်ားကဲ့သုိ႔ ဘိနပ္ခြ်တ္လွ်က္ ကုန္းေတာ္ေပၚသုိ႔ မတက္ဘဲ အဂၤလုိအင္ဒီယန္း ကၿပားတေယာက္ ေမာင္းႏွင္ေသာ သူ၏ ကုိယ္ပုိင္ေလယာဥ္ၿဖင့္ ေရႊတိဂုံေစတီထက္တြင္ ပ်ံဝဲၿပီး ဖူူးေမွ်ာ္ခဲ့ေလသည္။ ထုိသုိ႔ အဆန္းထြင္ ဘုရားဖူးၿခင္းသည္ ဗမာ့အၿမင္တြင္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘြယ္ရာ ၿဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ အမ်ားအၿပားႏွင့္ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ား ဠာပနာထားသည့္ ၿမတ္လွသည့္ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ထက္တြင္ ေလယာဥ္ႏွင့္ ပ်ံၿခင္းသည္ အထူးပင္ ဘုရားကုိ မရုိေသရာ ေရာက္ေနေပေတာ့သည္။) အေမရိကန္မွတဆင့္ ဗမာၿပည္သုိ႔ အၿပန္တြင္ ဂ်ပန္ႏွင့္ စစ္ၿဖစ္ခဲ့ၿပီ ၿဖစ္ေသာ အေရွ႕ပုိင္းသုိ႔ ခရီးသည္မ်ား ပုိ႔ေဆာင္ေပးမည့္ ေလယာဥ္မ်ား မရွိေတာ့သၿဖင့္ ဦးေစာသည္အေမရိကန္သုိ႔ ၿပန္လာၿပီး ထုိကမွတဆင့္ ေပၚတူဂီသုိ႕ၿဖတ္၍ ဗမာၿပည္သုိ႔ ၿပန္ရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ လစၥဘုန္းၿမိဳ႕သုိ႔ေရာက္သည့္အခါတြင္ ဦးေစာသည္ ေရွ႕ဆက္သြားမည့္ ေလယာဥ္ေစာင့္စားရင္ဂ်ပန္ သံအမတ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံသည္ကုိ ၿဗိတိသွ်ေထာက္လွမ္းေရးမွ သိရွိသြားေသာေၾကာင့္ ဦးေစာအား ဗမာၿပည္သုိ႔ ၿပန္ခြင့္ မေပးေတာ့ပဲ အဖမ္းခံခဲ့ရေလသည္။

စကၠဴၿဖဴေပၚလစီအရ အတုိင္ပင္ခံ ေကာင္စီကုိ ဖြဲ႔ၿပီးေနာက္ ဥပေဒၿပဳ လႊတ္ေတာ္ကုိ ထပ္မံေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ရေပမည္ၿဖစ္ေလသည္။ ႏုိဝင္ဘာလတြင္ ယင္းဥပေဒၿပဳ လႊတ္ေတာ္ အတြက္ လူေရြးစဥ္ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သန္းထြန္းတုိ႔ အားေခၚ၍ ေနရာေပးခဲ့ေလသည္။ ထုိအခါေအာင္ဆန္းမွာ မိမိသည္ ေကာင္စီထဲဝင္၍ မရွိေသာ အရာကုိ အတုိက္အခံၿပဳဘုိ႔မွာ မၿဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္းဟု ၿပန္ေၿဖခဲ့ေလသည္။
ထုိေန႔မွာပင္ ဖ-ဆ-ပ-လ သည္ ေရႊတိဂုံဘုရား၌ လူထုစည္းေဝးပြဲၾကီး က်င္းပခဲ့ေလသည္။ အၿမဲတမ္း ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ရွိေသာ ေအာင္ဆန္းသည္ ေဒၚမန္စမစ္ အား အစည္းအေဝး အာဂ်င္ဒါ အစီအစဥ္ကုိ ထုတ္ၿပၿပီး ပထမ အာဂ်င္တာမွာ ဘုရင္ခံ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ၿဗိတိန္ၿပည္ကဲ့သုိ႔ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံတခု၏ ကုိယ္စားလွယ္ အၿဖစ္ႏွင့္ မထုိက္တန္ေၾကာင္း အဆုိၿဖစ္ေလသည္။ ထုိစာကုိလူထုေရွ႕ အဆုိတင္သြင္းလုိက္ပါက လူထုက တညီတညႊတ္ထဲ တခဲနက္ ေထာက္ခံအတည္ၿပဳၾကလိမ့္မည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ရွင္းၿပသည္။ ထုိသုိ႔ေၿဗာင္က်လြန္း အားၾကီးလည္း ေဒၚမန္မစ္မွာ စိတ္မဆုိးႏုိင္၊ ၿငိမ္ဝပ္ပိ္ၿပားမွဳ ပ်က္ၿပားမွာ စုိးရိမ္ၿပီး လူထုၾကီးအား လွဳ႕ံေဆာ္ၿခင္းမၿပဳရန္သာ တုိက္တြန္းေၿပာၾကားလုိက္ရေပသည္။ ထုိအခါ ေအာင္ဆန္းမွ မစုိးရိမ္ပါနဲ႔ လူထုၾကီးကုိ ထိန္းတဲ့နည္း က်ဳပ္မွာ ရွိပါတယ္ဟု ၿပန္လည္ေၿပာၾကားခဲ့ေပသည္။ အကယ္စင္စစ္လဲ ထုလူထုစည္းေဝးပြဲၾကီးမွ လူထုၾကီးသည္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေလးေလးနက္နက္ပင္ ရွိခဲ့ၾကေပသည္။

ေအာင္ဆန္းသည္ တန္ခုိးအာဏာ ၾကီးမားလာသည္ႏွင့္အမွ် သူသည္ ပုိမုိ၍သာ တြန္႔ဆုတ္မွဳ ရွိလာခဲ့သည္ကား ထူးၿခားခ်က္ တရပ္ပင္ၿဖစ္ေလသည္။ တခါတခါတြင္ သူသည္ အင္မတန္မွ စိတ္အားညုိးငယ္ေနတတ္ေလသည္။ မိမိသည္ ေနာက္ထပ္ ယခုထက္ၿမင့္မား လာရပါက အက်နာလိမ့္မည္ေလာ။ လူငယ္တေယာက္သာ ရွိေသးသည္။ မိမိသည္ တုိင္းၿပည္အား လြတ္လပ္ေရးပန္းတုိင္ဆီသုိ႔ ေအာင္ၿမင္စြာ လမ္းညႊန္ ေခၚေဆာင္သြားႏုိင္ပါမည္ေလာ။ ေမာင့္ဘက္တင္ထံ ေရးခဲ့ သည့္အတုိင္းပင္ သူလုပ္ေဆာင္ေနသည္မွာ အင္မတန္မွ ၾကီးေလးခက္ခဲလွေပေတာ့သည္။ သူ႕တြင္ ၿပည္သူလူထု၏ ခ်စ္ခင္ ၾကည္ညုိမွဳကုိခံယူရရွိသည့္တုိင္ေအာင္ ရန္သူေတြကလဲ ပတ္လည္ဝုိင္းေနေပသည္။ တုိင္းၿပည္ေခါင္းေဆာင္ ေနရာကုိ ရေအာင္ ၾကဳိးစားၿပီး မေအာင္ၿမင္ခဲ့ၾကဘဲ သူ႕အား မနာလုိဝန္တုိ ၿဖစ္ေနၾကသည့္ ႏုိင္ငံေရး သမားေဟာင္းၾကီးေတြက ရွိေနၾကေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထုိသုိ႔ စိတ္အား ညုိးငယ္ေနေသာ အခ်ိန္ကာလ တလညခင္းတြင္ ေအာင္ဆန္းသည္ ေဒၚမန္စမစ္အား လာေတြ႔ေလသည္။ ထုိေန႔က အၿဖစ္အၿပက္သည္ ေတာ္ေတာ္ပင္ ဆန္းခဲ့ေပသည္။
ေအာင္ဆန္းသည္ သူစိတ္အားညုိးငယ္ေနသည့္အခါ သူ၏စုိးရိမ္ခ်က္မ်ားကုိ ေဒၚမန္စမစ္အား ဖြင့္ဟတုိင္ပင္ရာတြင္ သူ႕တြင္ တုိင္ပင္ေဖာ္၊ တုိင္ပင္ဘက္ မရွိေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေၿပာဆုိခဲ့ေလသည္ သူသည္ မိတ္ေဆြမ်ား လုိခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ရွာရႏုိင္ဖုိ႔မွာ အင္မတန္မွ ခဲယဥ္းသည္ဟု ဆုိခဲ့သည္။ ထုိအခါေဒၚမန္စမစ္မွ ဟာ... ခင္ဗ်ားဟာ ၿပည္သူ လူထုၾကီးရဲ့ အခ်စ္ေတာ္ၿဖစ္ေနတာ မိတ္ေဆြ မရွိဘူးလုိ႕႔ ဘယ္ႏွယ့္ ေၿပာလုိက္တာလဲဟု ၿပန္ေၿပာခဲ့ေပသည္။ ေအာင္ဆန္းမွ က်ဳပ္တုိင္းၿပည္ကုိ လြတ္လပ္ေစဘုိ႔သာ ရည္ရြယ္တာပါ။ ဒီတာဝန္ၾကီးဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကီးေလးၿပီး က်ဳပ္ကုိ အေဖာ္မဲ့ေစမယ္ဆုိတာ က်ဳပ္မသိခဲ့ပါဘူးဟု ၿပန္လည္ေၿဖၾကားခဲ့ေပသည္။ အမ်ဳိးသား အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာခံသလဲ ဒီတုိင္းၿပည္မွာေတာ့ သိပ္မခံပါဘူး၊ သူတုိ႔မွာ ရန္သူေတြသိပ္မ်ားလွတာကလား အလြန္ဆုံးခံ ၃ႏွစ္ပါဘဲ၊ က်ဳပ္အတြက္ဆုိယင္ ေနာက္ဆက္ အသက္ရွင္လွ တႏွစ္ခြဲေပါ့ဟု စိတ္ပ်က္နားက်ည္းစြာ ေဒၚမန္စမစ္အား ေၿပာခဲ့ေလသည္။
သုိ႔အားၿဖင့္ ေအာင္ဆန္းသည္ သူ၏နီးကပ္လာေနၿပီၿဖစ္ေသာ ေသေဘးကုိ ၾကိဳတင္ဖြင့္ေၿပာခဲ့ေလသည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ သူ႕စိတ္ထည္းက အလုိလုိ ရိပ္မိေနသည့္အၿပင္ နကၡတ္ေဗဒင္ ဆရာမ်ားကလဲ သတိေပးထားၾကေလသည္။ ထုိသုိ႔ ဝမ္းနည္း၊ ပမ္းနည္း၊ ညည္းတြားခဲ့သည္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕၍ မဟုတ္၊ သူ႕ကံၾကမာကုိ မခံယူႏုိင္၍လည္းမဟုတ္၊ သူယုံၾကည္စြာ ထုိအေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ဟတုိင္ပင္ ႏုိင္သည့္ လူကုိရွာေတြ႔ရၿပီး၊ စိတ္ထိခုိက္လွၿခင္းေၾကာင့္သာ ၿဖစ္ေလသည္။

၁၉၄၇၊ဇူလုိင္လ၊ ၁၉ နံနက္တြင္ကား ေအာင္ဆန္း သဘာပတိ အၿဖစ္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ေကာင္စီ အစည္းအေဝးတခုကုိ က်င္းပေနခဲ့သည္။ ၁၀နာရီခြဲၿပီး၍ မိနစ္အနည္းငယ္ အၾကာတြင္ ေမာင္းၿပန္ ေသနတ္မ်ား ကုိင္ေဆာင္လာသည့္ ဗမာေသနတ္ကုိင္ တစုသည္၊ ထုိေကာင္စီအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးက်င္းေနရာ အခန္းသုိ႔ ရုတ္တရက္ ဝင္ေရာက္ လာၾကၿပီး ေကာင္စီဝင္ လူၾကီးမ်ားအား အနီးကပ္၍ေသနတ္မ်ားႏွင့္ ပစ္ခတ္ၾကရာ စကၠန္႔အနည္းငယ္အတြင္းမွာပင္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အၿခား ၄ေယာက္မွာ က်ဆုံး သြားရေလသည္။ က်န္ ၂ ေယာက္မွာ ဒဏ္ရာ အၾကီးအက်ယ္ရသြားၾကၿပီး ေဆးရုံေရာက္ေသာ္ ေသဆုံး သြားၾကေလသည္။ လုပ္ၾကံသူမ်ားသည္ ေသနတ္ၿဖင့္ပစ္ခတ္ရင္း ၿပန္ထြက္သြားၾကရာ ဝန္ၾကီးတဦး၏ သက္ေတာ္ေစာင့္မွာ က်ဆုံးသြားရေလသည္။
၄င္းအမွဳ ၿဖစ္ပြားၿပီးၿပီးၿခင္း ဗမာလက္နက္ ကုိင္မ်ားေနာက္ ပုလိပ္မ်ား လုိက္သြားၾကကာ ဦးေစာအိမ္တြင္ ဖမ္းဆီးရမိလုိက္ေလသည္။ ဦးေစာအား ဗမာတရားသူၾကီးမ်ားဦးစီးသည့္ ခုံရုံးတြင္ စစ္ေဆးရာ ၃၇ရက္ တိတိၾကာၿမင့္ခဲ့ေလသည္။ အစုိးရၿပ သက္ေသ ၇၈ ေယာက္ ႏွင့္ တရားခံၿပ သက္ေသ ၃၁ ေယာက္ကုိ စစိေဆးခဲ့ရေလသည္။ ဦးေစာအား အၿပစ္ရွိေၾကာင္း ဆုံးၿဖတ္ကာ ၾကိဳးေပးလုိက္ေလသည္။

ၿဗိတိသွ် အစုိးရသည္ သမတၿပည္ေထာင္စုဗမာႏုိင္ငံေတာ္အား အခ်ဳပ္အၿခာအာဏာပုိင္ လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံအၿဖစ္ အသိအမွတ္ၿပဳပါသည္ ဟူ၍ အာဏာလႊဲေၿပာင္းေရး အခမ္းအနားကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ၁၉၄၈၊ဇန္နဝါရီလ၊ ၄ရက္ နံနက္ ၄ နာရီ၊မိနစ္ ၂၀တြင္ က်င္းပခဲ့ေလသည္။