ညိဳ (သုိ႔မဟုတ္) မၿပီးေသးေသာ ေရေဆးပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
မ်ဳိးျမင့္ေမာင္ေနာက္ၾကည့္မွန္
ေရးသူ - မင္းကိုႏုိင္
စာမ်က္ႏွာ (၁၇၁)
ပထမအႀကိမ္- ၂၀၀၉ ေအာက္တုိဘာ
ထုတ္ေဝသူ- ေအေအပီပီဘီ
အုပ္ေရ - ၁၀၀၀
စာမ်က္ႏွာ (၁၇၁) မ်က္ႏွာသာရွိေသာ သူ႔စာအုပ္ကို တစ္ထိုင္တည္းအၿပီး ဖတ္ပစ္လိုက္သည္။
သူသည္ ခံစားတတ္သူျဖစ္သည္။
ခံစားမႈဟုဆိုရာ၌ နံ႔သာထံုေသာည မွသည္ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးအထိ နက္႐ိႈင္းက်ယ္ျပန္႔သည္မဟုတ္ပါလား။
သူသည္ခံစား႐ံုမွ်မက ဖြဲ႔ႏြဲ႔တတ္ေသာသူလည္း ျဖစ္သည္။ (ေသာကလက္/အေဖၚရွိပါတယ္ အထီးက်န္ျခင္းေလ/ တကယ္လို႔ ႏြယ္မွ်င္ကေလးေတြနဲ႔တူတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုသာ အထီးက်န္ျခင္းမွာ ရွိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္တေယာက္ထဲ အၿမဲေနရဲပါတယ္/ေနာက္တခါျပန္ဆံုရင္ေတာ့ ကိုယ္ဟာကိုယ္တန္ဖိုးထားတဲ့ သံေယာဇဥ္တခုကို ဖိနပ္လို စီးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး၊ ရင္ထိုးလို ခ်ိတ္ဆြဲထားေတာ့မွာပါ)
အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းမ်ားကိုပင္ သူက ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေျပာတတ္သူ။ သူ႔အေျပာေတြက သဘင္ဆန္လွသည္။ “မင္းကိုႏုိင္” ဟူေသာ အမည္ကပင္ အဖြဲ႔အႏြဲ႔တစ္ခုမဟုတ္ပါလား။
သူသည္ ခံစားတတ္ဖြဲ႔ႏြဲ႔တတ္႐ံုမွ်မက ျပည္သူမ်ား၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေဖၚထုတ္ထင္ဟပ္ျပႏုိင္စြမ္းရွိသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သုိ႔အတြက္ သူ႔ကို (နအဖ) စစ္အစိုးရက ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ကာ ေဝးလံလွေသာ ေမာရ႒ရွိ က်ိဳင္းတုံအက်ဥ္းေထာင္သို႔ပို႔ထားခဲ့သည္။
ညိဳ၊ ကိုေဖေသာင္း၊ မခင္ေအး၊ ေဒၚတင္တင္တို႔ေျပာေသာ စကားမ်ားတြင္ က်ေနာ္ေမ်ာလႊင့္သြားသည္။ ညိဳသည္ ႐ိုးသားၿပီး အျပစ္ကင္းစင္ေသာ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူကေလးတစ္ဦး။ ညိဳေျပာေသာ စကားမ်ား၊ အျပဳအမူမ်ားကလည္း ညိဳလိုပင္ အျပစ္ကင္းစင္ၿပီး ကေလးဆန္သလို လွသည္။ ညိဳတည္ေသာ ေရခ်မ္းစင္ကေလးလို ေအးျမေနမွာလည္း ေသခ်ာသည္။
တကယ္ေတာ့ ေတာဘူတာ႐ံုကေလးရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ေသးေသးေလးတစ္ၿမိဳ႕ကို တိမ္းေ႐ွာင္လာတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူနဲ႔ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူကေလးတစ္ဦးတို႔ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ဖြဲ႔ ဝတၱဳတစ္ပုဒ္မွ်သာျဖစ္သည္။ သူသည္ သူ၏သံေယာဇဥ္ကို မတ္လ၊ ဇြန္လ၊ ၾသဂုတ္လ၊ စက္တင္ဘာလမ်ားကို ျဖတ္သန္းသြားခဲ့တဲ့ ၈၈ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို မႈန္ျပျပ ေနာက္ခံထားၿပီး ဖြဲ႔ႏြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္သည္။
ညိဳနဲ႔ ကိုေဖေသာင္း၏ ဇာတ္လမ္းကလည္း မၿပီးဆံုးေသးသလို ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္က စခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီးကလည္း မၿပီးဆံုးေသးပါ။
ဒါေပမယ့္ မခင္ေအးေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ညိဳ႕အေဖ ဦးေရႊခင္လည္း ပင္စင္ယူေလာက္ၿပီ။ ညိဳ႕အသက္ပင္ ၃၀ ေက်ာ္ေပေတာ့မည္။
ထို႔အတူ ကိုေဖေသာင္းေပးခဲ့ေသာ ဦးထုတ္ျဖဴကေလးပင္ ဝါက်င္ေဟာင္းႏြမ္းေနေပေတာ့မည္။
“ကိုယ့္အတြက္က လမ္းႏွစ္သြယ္ရွိတယ္၊ ရည္ရြယ္တာတူေပမယ့္ ႏွစ္ေနရာ ခြဲလုပ္ရမယ္၊ ေတာထဲပဲသြားရမလား၊ ၿမိဳ႕မွာပဲ ဆက္လႈပ္ရွားရမလား” ေတာထဲက လူအမ်ားစုေတာ့ တတိယႏုိင္ငံက ၿမိဳ႕ျပေတြဆီကို တစ္သုတ္ၿပီးတစ္သုတ္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ခရီးထြက္သြားခဲ့ၾကၿပီ ကိုေဖေသာင္းေရ။
တခ်ိဳ႕ကလည္း (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပြဲကို ရည္မွန္းခ်က္တစ္ဖက္ကမ္းကူးဖို႔ ေဖာင္အျဖစ္ စီးသြားၾကမယ္လို႔ ေျပာေနၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ကူးတို႔ေဖာင္မဟုတ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈) လို႔ဆိုတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ႏြံေရအုိင္ထဲမွာ ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ ေမ်ာေနတဲ့ ဆင္ေသေကာင္မွ်သာ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီေသာင္ကမ္းသို႔ ေရာက္ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။
ထိုသုိ႔ ဆင္ေသစီးမည့္ ထိုလူမ်ားကို ကိုေဖေသာင္းက ဘယ္လိုေဝဖန္ဖြဲ႔ႏြဲ႔မွာလဲ။ သံခ်ပ္ထိုးၿပီး ဖြင့္ခ်မွာလား။
က်ေနာ္တို႔၏ ကိုေဖေသာင္းခမ်ာမွာေတာ့ အၿမႇီးဖြားဖြား ရွဥ့္ကေလးေတြပံုကို က်ိဳင္းတုံအက်ဥ္းေထာင္အတြင္း နံရံေပၚမွာ ပံုၾကမ္းဆြဲျခစ္ေနေလမလား။ ေရၾကည္ေျမာင္းကေလးလို ေတာက္ပၾကည္လင္ေနေသာ ညိဳ႕မ်က္ဝန္းကေလးေတြကို သတိရေနမလား။ ဖားဖားေဝေဝရွိလွတဲ့ ညိဳ႕ဆံပင္ေတြကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနမလား။ သပိတ္လြယ္ငွက္ကေလးလို သာယာတဲ့ ညိဳ႕အသံေလးကိုပဲ ၾကားေယာင္ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေရနစ္လို႔ ကူးရၿပီဆိုရင္ ဖိနပ္ကို စြန္႔ခဲ့ရတာပဲဆိုတဲ့ ဥပကၡာဝါဒီတစ္ဦးရဲ႕ ဧကစာရီအက်င့္ကိုပဲ က်င့္ေနၿပီလား။
သူ႔ “ေနာက္ၾကည့္မွန္” အခုလိုထုတ္ေဝႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
စီစဥ္သူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးကို ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ စိမ္းကားေနပံုရသည္။ မုန္းတီးေနသည့္ အဆင့္အထိေတာ့ မေရာက္ေသးဟု ထင္ရသည္။
စီစဥ္သူ႔စကားတြင္ “စာေပသည္ ႏုိင္ငံေရး၏ ၾသဇာခံမဟုတ္။ တစံုတရာကို ေထာက္ခံရန္ (သုိ႔မဟုတ္) ကန္႔ကြက္ရန္သည္ စာေပအႏုပညာ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မဟုတ္ေပ” ဟု တံုးတိတိႏွင့္ စဖြင့္ထားၿပီး “စာေပသည္ ထိုစာေပကို ဖန္တီးသူ ေနထိုင္ျဖတ္သန္းရေသာ ေခတ္၏ အလင္းအေမွာင္၊ အဆိုးအေကာင္းတို႔ကိုမူ ထင္ဟပ္ေဖၚျပေလသည္” လို႔ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ ေဖၚျပထားျပန္ပါသည္။
ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲတြင္ “အုန္းသိန္းတို႔ သားအဖသည္” အေမွာင္ႏွင့္အဆုိး ျဖစ္ပါသည္။
ယင္းသို႔ အဆိုးႏွင့္ အေမွာင္တို႔ကို တုိက္ပြဲဝင္ရာတြင္ အလင္းႏွင့္ အေကာင္းျဖစ္ေသာ ညိဳ၏ ေလးခြအစြမ္းျဖင့္ အုန္းသိန္း၏ ညိဳ႕သက်ည္းကို မွန္ေအာင္ ပစ္ျခင္းျဖင့္ ေဖၚထုတ္ထားပါသည္။
“စက္မႈေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္က ေသြးနဲ႔ မီးရွဴးေဖာက္ၿပီး အခ်က္္ေပးခဲ့ၿပီ၊ ငါတို႔ေခတ္မွာ အၿပီးအျပတ္ တုိက္ၾကမယ္” ဆိုၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရးတာဝန္ကို ညႊန္ျပထားသည္။ ေထာက္ခံထားသည္မဟုတ္ပါလား။
အကယ္၍သာ ညိဳႏွင့္ ကိုေဖေသာင္း၏ သံေယာဇဥ္ဖြဲ႔ႏႊဲ႔မႈထဲကေန ေနာက္ခံကားအျဖစ္ထားတဲ့ ၈၈ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို ဖယ္ထုတ္လုိက္လွ်င္ ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္မွ်သာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။
ကိုေဖေသာင္းသည္ သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြကို အေလးအျမတ္ အသိအမွတ္ျပဳေပမယ့္ “တခါေတာ့ ေဝးလိုက္ၾကရေအာင္ ညိဳေရ” လို႔ ေျပာၿပီး ေက်ာခုိင္းခဲ့သူျဖစ္သည္။ ကိုေဖေသာင္းသည္ ေနာက္ကိုၾကည့္သူမဟုတ္။ ေရွ႕ကိုၾကည့္သူ၊ အနာဂတ္ကိုၾကည့္သူသာ ျဖစ္သည္။
ဒီလုိသေဘာထားေတြေၾကာင့္ပင္ မခင္ေအးကတဆင့္ “ရွင့္႐ုပ္ကို ျပန္ၾကည့္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ေက်ာခိုင္းရာမွာ ဘာျဖစ္က်န္ခဲ့မွန္းမသိသူေတြအတြက္ ေနာက္ၾကည့္မွန္တခ်ပ္ လွဴခ်င္တာ” ဟု (စာမ်က္ႏွာ ၁၁၄-၁၁၅) ေျပာျပထားသည္။ ယင္းစကားသည္ ေနာက္ၾကည့္မွန္၏ အနက္အဓိပၸါယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုေဖေသာင္းသည္ ႏုိင္ငံေရး၏ ၾသဇာခံဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ က်ေနာ္မေျပာတတ္ပါ။ ဒီကိစၥကို စီစဥ္သူမ်ားကသာ သံုးသပ္အေျဖရွာၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ္ေျပာႏုိင္သည္မွာ ကိုေဖေသာင္းသည္ သံေယာဇဥ္၏ လက္ေအာက္ခံမဟုတ္သည္ကေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။
ထို႔အျပင္ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားကို နည္းမ်ိဳးစံုႏွင့္ ဖိႏွိပ္ေခ်မႈန္းၿပီး ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဟု ဆိုေနေသာ ယေန႔ေခတ္ကုိလည္း သတိျပဳေစခ်င္ပါသည္။
ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားတြင္ ဦးေရႊခင္ကေန ဦးခင္ေရႊျဖစ္ေနတာႏွင့္ မႈန္က်က်ကားလမ္း (မႈန္ျပျပကားလမ္း)၊ ကားလတ္ (ဟုိင္းလတ္ကားျဖစ္မည္ဟု ထင္ပါသည္) ေပၚမွာ ဆင္းလိုက္သည္ (ႏွာ- ၉၄)။ ေရတခြပ္ခြပ္ (တဂြပ္ဂြပ္) ေသာက္ (ႏွာ-၁၅၅) ဆိုသည့္ အက်အေပါက္မ်ားမွလြဲ၍ ေျပာစရာမရွိေတာ့ပါ။
ညိဳကေတာ့ “ၾကယ္ေတြမွာလည္း ၾကယ္လူႀကီး၊ ၾကယ္ကေလးေတြ ရွိတယ္။ ဓူဝံၾကယ္က ၾကယ္အဖိုးႀကီးမို႔ တေနရာထဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္ စဥ္းစားေနတာေပါ့။ ခုႏွစ္စဥ္ၾကယ္က ကေလးေတြမို႔ ကုန္းပိုးစီးတန္းကစားေနၾကတာ။ အေျခမခိုင္ဘဲ လိမ့္က်သြားတဲ့ ၾကယ္ေတြ ျမင္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထဲမွာ လူေတြအတြက္ အသံုးတည့္လို႔ နာမည္မွည့္ခံထားရတဲ့ ၾကယ္ေတြ တပြင့္မွပါမသြားဘူး။ တကယ္ေတာ့ ၾကယ္ေတြရဲ႕ဘဝမွာ အေဖာ္နီးတာ၊ အေဖာ္ေဝးတာ အေရးမႀကီးပါဘူး။ ေလာကအတြက္ အသံုးဝင္တဲ့ ၾကယ္ ဘယ္ေတာ့မွမေႂကြတာ ေသခ်ာပါတယ္” ဆိုတဲ့ စာသားေတြကို အထပ္ထပ္ေရးခ်ေနၿပီး ညိဳတည္ထားတဲ့ ေရခ်မ္းစင္မွာ ေရလာခတ္ေသာက္မယ့္ သူကို ေငးေမာေမွ်ာ္လင့္ေနလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ အေသအခ်ာ ယံုၾကည္ပါသည္။
သို႔ျဖင့္ ညိဳႏွင့္ ကိုေဖေသာင္းကို လြမ္းေသာ အလြမ္းသည္ ေတာဘူတာ႐ံုေလးထဲ ဒရီးဒယိုင္ ဝင္ေရာက္ေသာ ေလာ္ကယ္ရထားတစ္စင္းလို က်ေနာ့္ရင္ထဲသို႔ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား တိုးဝင္လာပါေတာ့သည္။
အခ်ိန္ဟူေသာ ေလာ္ကယ္ရထားသည္ ဘူတာမ်ိဳးစံုကို ျဖတ္သန္းခုတ္ေမာင္းေနပါလိမ့္မည္။
အတိတ္ျမင္ကြင္းမ်ားသည္ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲတြင္ တရိပ္ရိပ္ ေဝး၍ေဝး၍က်န္ခဲ့ၿပီ။
No comments:
Post a Comment